ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ

                              ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ

Αγαπητή κυρία Τρόικα,

Λαμβάνω την τιμήν να απευθυνθώ προς την υμετέραν μεγαλειότητα για να σας αναφέρω τα ακόλουθα.

Γεννήθηκα σε ένα μικρό πλινθόκτιστο σπίτι σε μια φτωχική συνοικία της Λευκωσίας. Στην  οικογένεια μου ο πατέρας μας μόλις και  μετά βίας κατάφερνε να θρέψει έξι στόματα. ΄Ηταν εργάτης στις οικοδομές με «ειδικότητα» να κόβει πιθάρια, το «τούβλο», με το οποίο κτίζονταν τότε τα περισσότερα σπίτια στην Κύπρο, αν το έχετε ακουστά. ΄Ηρθε όμως στη συνέχεια η «πρόοδος» και η Κύπρος γέμισε τουβλοποιεία και έτσι αυτοί που έκοβαν πλιθάρια έμειναν χωρίς δουλειά. ΄Ηταν και η εποχή που θα έπρεπε να πάω κι εγώ στο ανώτερο σχολείο ... Οι δικοί μου ίσως για να με ξεγελάσουν, με έστειλαν στο Γυμνάσιο για τρεις μήνες και μετά θα έπρεπε να πληρώσουμε τα δίδακτρα. ΄Ετσι αναγκαστικά βρέθηκα κι εγώ δίπλα στον πατέρα μου στις οικοδομές και «ειδικεύτηκα» καλουψής! Το μεροκάματο έβγαινε, ειδικά την περίοδο της μεγάλης «φούσκας» της οικοδομικής βιομηχανίας, όπως μας τα λένε σήμερα αυτοί που ξέρουν! Τότε μας εξηγούσαν  απλά ότι έπρεπε να πληρώνουμε περισσότερους φόρους και ψηλότερες εισφορές στις κοινωνικές ασφαλίσεις και μεγαλύτερη συνδρομή στις συντεχνίες ...

Μετά, ήρθε η κρίση και ακολούθησες εσύ κυρία Τρόικα. Το αφεντικό μου με απέλυσε. Δεν του κρατώ κακία του ανθρώπου. Τι να με κάνει; «Δουλειές δεν έχει το παζάρι», μου είπε. «Όταν ανοίξουν οι δουλειές θα είσαι ο πρώτος που θα προσλάβω!» Να τον έχει καλά ο Θεός τον άνθρωπο αλλά δεν πάει καθόλου καλά. Μαθαίνω ότι χρωστά κι αυτός στις τράπεζες! Στη μια που μας έμεινε δηλαδή αλλά και στην άλλη με το «ανθρώπινο πρόσωπο»!!!

Τώρα, είμαι άνεργος. Το ανεργιακό τελείωσε από καιρό. Κάτι οικονομίες που είχα όπου νάναι τελειώνουν κι αυτές. Με χίλιες μύριες οικονομίες να αντέξουν μέχρι το τέλος του έτους, του τρέχοντος εννοείται ...

Ευτυχώς έλεγα μέχρι πρόσφατα, που έχω το σπίτι μου. Αυτό που μου άφησε η μακαρίτισσα η θεία μου , Θεός σχωρέστηνε! Η θεία μου εργαζόταν στο ΡΙΚ, την εποχή που ερχόταν ένα μικρό λεωφορείο το απόγευμα και την έπαιρνε στο ΄Ιδρυμα για να εργαστεί και την έφερνε πίσω μετά τα μεσάνυχτα. Το ΡΙΚ τότε ήταν εκτός πόλης. Διαχωρίστηκαν εκεί κάποια οικόπεδα και η θεία μου με τις οικονομίες της αγόρασε ένα και έκτισε σ αυτό το σπίτι της. Η θεία μου δεν παντρεύτηκε, δεν είχε κληρονόμους και άφησε το σπίτι σε μένα που τη «φρόντιζα». ΄Ετσι έλεγε αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα! Της έλεγα μια καλημέρα και την έπαιρνα πότε-πότε στο γιατρό! ΄Ετσι «τη φρόντιζα»!

Πριν τέσσερα χρόνια είχα τη φαεινή ιδέα να υποθηκεύσω το σπίτι στην τράπεζα, να πάρω δάνειο και να το ανακαινίσω μιας και ήταν της δεκαετίας του εξήντα. Πλήρωνα τις δόσεις μου μέχρι τότε που είχα ακόμη εισοδήματα. Μετά δεν είχα και σταμάτησα. Τότε έμαθα και το νεότερο! Το δάνειό μου ανήκει στα ΜΕΔ, στα  μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

Αγαπητή κυρία Τρόικα, τώρα ακούω για ένα νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις ακινήτων και από ότι έχω καταλάβει, με τα λίγα που ξέρω κι εγώ, από το Γενάρη του 2015 θα μπορεί η τράπεζα να μου πάρει το σπίτι, αν είναι αλήθεια.

Και όμως, αν είναι έτσι, δεν εκλιπαρώ, κυρία Τρόικα να μη μου πάρουν το σπίτι! Όχι, εγώ είμαι πατριώτης! Αφού λένε ότι έτσι θα σωθεί ο τόπος μας, ας πάει και το παλιάμπελο, το παλιόσπιτο θέλω να πω. Μια ζωή κάνω διακοπές σε αντίσκηνο. Όταν μου πάρουν το σπίτι θα κάνω διακοπές ολόχρονα!

Διατελώ

Μετά τιμής

Κ.Α.Χ.

14.8.2014