Σαρακοστή

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Ο φίλος μου ο Βάκης επέστρεψε από τον πάγκο εξυπηρέτησης της καφετέριας της οδού Λήδρας κρατώντας δυο μαύρους καφέδες, καφέδες δηλαδή χωρίς γάλα, χωρίς κρέμα. Τους έβαλε στο τραπαζάκι και κάθησε. Τον κοίταξα μια, τον κοίταξα δυο, τον κοίταξα τρεις φορές  και κατάλαβα ότι περίμενε να ακούσει την αντίδρασή μου που σκόπιμα την καθυστερούσα για να τον αγχώσω!  Στο τέλος του είπα:

-          Τους τέλειωσε το γάλα;

-          ΄Οχι!

-          Τότε γιατί έφερες καφέδες χωρίς γάλα;

-          Λόγω Σαρακοστής!

-          Καλά προχτές Καθαρά Δευτέρα, μετά που φάγαμε νηστίσημα στην αυλή του σπιτιού σου, δεν πήγαμε το βράδυ στη μπυραρία και φάγαμε μπιφτέκια με αυγό και τυρί  και ήπιαμε άσπρη μπύρα;

-          Ναι, αλλά πρέπει να νηστεύουμε και λίγο!

-          Νηστεία αλά καρτ δηλαδή;

-          Μα αφού και η εκκλησία μας κάνει εξαιρέσεις.

-          Ναι, για «νοσούντες και οδοιπορούντες».

-          Ακριβώς γι αυτούς.

-          Εσύ πάντως δεν νοσείς και απ ότι ξέρω ήρθες εδώ με αυτοκίνητο! Αλλά κατάλαβα εξαιρείσαι ως οδοιπόροςτης ζωής!

-          Πο;y πας;

-          Πάω να προσθέσω κρέμα στον καφέ μου, από εκείνη τη …  νηστίσημη!

Επέστρεψα πίσω με πραγματικό καφέ και είπα στο Βάκη:

-          Ξέρεις ότι με το «κοψιμο της μούττης της» είχα παιδικό τραύμα μεχρι που πήγα στο δημοτικό;

-          ΄Οχι, για λέγε!

-          ΄Ελεγαν οι μεγάλοι «να κόψουμε την μούττη της» κι εγώ μικρό παοδί τους άκουγα και αγωνιούσα. Ποιάς θα κόψουν τη μύτη; Τί τους έκανε και θα της κόψουν τη μύτη;  Και πώς θα είναι αυτό το κορίτσι, αυτή η γυναίκα τέλος πάντων με κομμένη τη μύτη; Τα βράδια την Καθαρά Δευτέρα φοβόμουνα να μένω μόνος μπας και εμφανιστεί καμιά γυναίκα με κομμένη τη μύτη της!

-          Καλά γιατί δε ρωτούσες τους δικούς σου να σου εξηγήσουν;

-          Δεν ξέρω, ίσως να μην ήθελα να φανώ ότι δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται.

-          ΄Ωστε πάντα έτσι ήσουνα, ήθελες να τα ανακαλύπτεις και να τα μαθαίνεις όλα μόνος σου! Πότε ανακάλυψες τι σημαίνει το «κόψιμο της μούττης της»;

-          ΄Οταν πήγα στο δημοτικό και μας εξήγησε ο δάσκαλος για τις νηστείες της Σαρακοστής. Τότε κατάλαβα ότι η μύτη είναι η πρώτη μέρα των νηστειών και απελευθερώθηκα από τη γυναίκα με την κομμένη μύτη που θα εμφανιζόταν ξαφνικά μποστά μου!

Κ.Α.Χ

26.2.2015

Το άκρον άωτον ...

ΤΟ ΑΚΡΟΝ ΑΩΤΟΝ...

Απολαμβάναμε τον καφέ μας σε καφετέρια της οδού Λήδρας με το φίλο μου το Βάκη, εκείνος χαμένος πίσω από μια εφημερίδα κι εγώ χαμένος, όχι στη μετάφραση, αλλά στις σκέψεις μου. Προσπαθούσα να θυμηθώ ανέκδοτα της σειράς «άκρον άωτον» που κάποτε, πριν χρόνια, ήταν της μοδας. Το μόνο που μου ήρθε στο νου ήταν το «άκρον άωτον της φασαρίας». Τα ανέκδοτα ήταν της μορφής ερώτησης-απάντησης. «Ερώτηση: ποιό είναι το άκρον άωτον της φασαρίας; Απάντηση: το άκρον άωτον της φασαρίας είναι να χορεύουν ροκ δυο σκελετοί πάνω σε τσίγκινη πίστα!» Εκεί που προσπαθούσα να θυμηθώ κι άλλα ανέκδοτα με διέκοψε ο φίλος μου ο Βάκης αφήνοντας την εφημερίδα στην άκρη και λέγοντάς μου:

-          ΄Εμαθες τα νέα;

-          Ποιά νέα;

-          Οι Τουρκοκύπριοι της Πύλας δεν πληρώνουν στην ΑΗΚ για το ηλεκτρικό ρεύμα που καταναλώνουν.

-          Καλά αυτό είναι «νέο»;

-          Αφού το συζήτησαν χτες στη Βουλή οι αξιότιμοι κύριοι βουλευτές μας.

-          Το άκρον άωτον της υποκρισίας! Θυμήθηκαν μετά από σαράντα χρόνια ένα ζήτημα για το οποίο δεν μπορούν να συμβάλουν ποσώς στη λύση του! Εκτος φυσικά κι αν θα πάνε οι ίδιοι να εισπράξουν ή να διακόψουν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στους Τουρκοκύπριους της Πύλας! Οπότε το πολύ-πολύ να επιστρέψουν πίσω μαύροι στο ξύλο ή και χειρότερα!

-          Τάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα.

-          ΄Εκαναν μια τρύπα στο νερό! Είναι ανησυχιτική η κατάσταση. Αν οι αξιότιμοι κύριοι βουλευτές μας τώρα, μετά από σαράντα χρόνια, έμαθαν ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν πληρώνουν για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύμαρος, τότε ζουν στον κόσμο τους! Αν το συζητούν για να ρίξουν στάχτη στα μάτια μας, λαικίζουν. Νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο όμως θα τους θυμηθούμε στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές όταν θα ανάψουν τα λαμπάκια μας για καλά!

-          Μην τους αδικείς! Το συζήτησαν και έκαναν και εισήγηση το θέμα να τεθεί στις συνομιλίες για το Κυπριακό!

-          Ναι, το μεγάλο πρόβλημα της ηλεκτρικής ενέργειας της Πύλας να συζητηθεί στις συνομιλίες! Υπολογίζω μαζί με το άλλο πρόβλημα ενέργειας, αυτό των υδρογονανθράκων. Εκτος κι αν οι αξιότιμοι κύριοι βουλευτές μας θεωρούν ότι η Ελληνκυπριακή πλευρά μπορεί να θέτει ζητήματα στις συνομιλίες, ενώ η Τουρκοκυπριακή δεν μπορεί! Λοιπόν το μεγάλο ενεργειακό πρόβλημα της Πύλας να συζητηθεί στις συνομιλίες εάν και όταν επαναρχίσουν. Πρώτα να λύσουμε το «Πυλικό»! Το Κυπριακό μπορεί να περιμένει άλλα σαράντα χρόνια!

-          Δηλαδή ποιά είναι η λύση κατά την άποψή σου;

-          Να λύσουμε το Κυπριακό γιατί μόνο έτσι θα λυθούν και τα παράπλευρα προβλήματα που δημιουργούνται. Αλλά μήπως και αυτό μπορεί να λυθεί; Τις προάλλες για δυο μέρες συζητούσε το λεγόμενο «Εθνικό Συμβούλιο» και δεν βρέθηκαν δυο Ελληνοκύπριοι ηγέτες να συμφωνήσουν μεταλύ τους ως προς τη λύση. Είναι δυνατόν να συμφωνήσουν με τον ΄Ερογλου; ΄Αλλος ένας λόγος να σκεφτούμε δυο και τρεις φορές τί θα ψηφίσουμε, αν θα ψηφίσουμε, στις επόμενες εκλογές!

Κ.Α.Χ.

25.2.2015

Πίπτει χιών (συνέχεια)

ΠΙΠΤΕΙ ΧΙΩΝ! (Συνέχεια)

Το τζάκι είναι αδηφάγο! ΄Οσο βάζεις ξύλα τόσο περισσότερα ζητά, γι αυτό χρειάζεται σύνεση αφού η ζεστασιά δεν φαίνεται να είναι συνάρτηση της ποσότητας των ξύλων που καις αλλά του ρυθμού με τον οποίο τροφοδοτείς την πυρά! Αυτές τις σκέψεις έκανα δίπλα από το τζάκι της καφετέριας στην περιοχή ΄Εγκωμης Λευκωσίας τις οποίες ο φίλοςμου ο Βάκης διέκοψε λέγοντάς μου:

-          Το χιόνι σταμάτησε!

-          Καλά στη Λευκωσία βρισκόμαστε. Τί περίμενες να στοιβάξει δυο μέτρα χιόνι;

-          Μου άρεσε να το βλέπω και ήθελα να συνεχίσει για λίγο ακόμη!

-          Τα ωραία πράγματα δεν διαρκούν για πολύ δυστυχώς! Βλέπεις και ο καφές μας πάει να τελειώσει!

-          Αυτό το μπισκοτάκι του καφέ θα το πάρω μαζί μου όταν θα φύγουμε και θα το ρίξω στα πετεινά του ουρανού που παγώνουν στο κρύο και δυσκολεύονται να βρουν τροφή!

-          Μπράβο Βάκη! Μου θύμισες και πάλι τα φοιτητικά μας χρόνια, εκεί που χιόνιζε από το Δεκέμβριο μέχρι το Μάρτιο!

-          Ναι βαριόμασταν το χιόνι και περιμέναμε πωςκαι πως να τελειώσει ο χειμώνας!

-          Είπες για τα πετεινά του ουρανού και θυμήθηκα το φοιτητικό πάρκο. Το πάρκο που περιβαλλόταν από τη φιλοσοφική σχολή, τη σχολή μαθηματικών επιστημών, το εθνογραφικό μουσείο και το εθνικό θέατρο.

-          Το εθνικό θέατρο βρισκόταν ένα τετράγωνο πιο πέρα!

-          Εντάξει δεν δίνουμε και οδηγίες σε κάποιο για να πάει εκεί! Λοιπόν σ αυτό το πάρκο, το δημαρχείο είχε στήσει πάνω σε πασσάλους μικρά σπιτάκια για να καταφεύγουν εκεί τα πουλιά να προστατεύονται από το χιόνι. Θυμάμαι μια καλοντυμένη ηλικιωμένη κυρία που ερχόταν εκεί σχεδόν καθημερινά γύρω στις δέκα και έβαζε ψωμάκια στα σπιτάκια των πουλιών! Φρόντιζε για τα πετεινά του ουρανού!

-          Σ εκείνο το πάρκο είχε ένα κατηφορικό σημείο όπου σχηματιζόταν πάγος και πολύς κόσμος γλυστρούσε κι έπεφτε κάτω. Την έπαθα κι εγώ εκεί!

-          Θυμάσαι πως όσοι έπεφταν κάτω πετάγονταν αμέσως πάνω λες και είχαν κάνει κάτι κακό που δεν έπρεπε να έχει διάρκεια;

-          Ναι αλλά γιατί αυτή η συμπεριφορά;

-          Είναι ψυχολογικό! Ο άνθρωπος θέλει να είναι πάντα όρθιος! Αν έπεφτε κάποιοος και χρειαζόταν βοήθεια να σηκωθεί έπρεπε να ξέρεις πως να βοηθήσεις διαφορετικά θα βρισκόσουν κι εσύ κάτω μαζί του!

-          Ναι δοκίμασα μια φορά και βρέθηκα κι εγώ κάτω!

-          Θυμάμαι μια χρονιά με πολύ βαρύ χειμώνα που παρολίγο να βάλουμε φωτιά! ΄Ημουν με το Ρένο στη νέα πόλη και χιόνιζε ακατάπαυστα. Οι δρόμοι είχαν κλείσει και οι συγκοινωνίες δεν λειτουργούσαν. Μας κατέβηκε τότε να πάμε στη φοιτητική εστία όπου έμενε ο Ρένος με τα πόδια. ΄Εμενε σε προάστειο της παλιάς πόλης. Ξεκινήσαμε λοιπόν και έπρεπε να ακολουθήσουμε καθορισμένη διαδρομή χωρίς «συντόμια». ΄Οπως ξέρεις η νέα πολή ήταν διχοτομημένη από μια σιδηροδρομική γραμμή και όλοι έπρεπε να περάσουν από μια δίοδο κάτω από τις γραμμές του τρένου. ΄Υστερα ήταν ο ποταμός και έπρεπε να περάσεις από τη γέφυρα εκτός κι αν κολυμπούσες! Το κρύο ήταν αφόρητο. Το χιόνι γινόταν πάγος στους ώμους μας και στο μούσι του Ρένου! Τα πόδια μας είχαν βραχεί από το νερό που εισχωρούσε μέσα στις μπότες μας. Με χίλια βάσανα, μετά από πέντε περίπου ώρες, φτάσαμε στο δωμάτιο του Ρένου. Η κεντρική θέρμανση ήταν κλειστή, την έκλειναν τότε δυο-τρεις ώρες το απόγευμα. Βάλαμε το σίδερο στην πρίζα όχι για να σιδερώσουμε αλλά για να ζεσταθούμε! Τίποτα όμως! Τότε πήραμε μια λεκάνη από αλουμίνιο και ανάψαμε μέσα εφημερίδες και χαρτόνια! Σε μια στιγμή βλέπω να καίγεται το μαξιλάρι του Ρένου. Είχε αρπάξει φωτιά! Το σβήσαμε και στο μεταξύ ξεκίνησε κι η θέρμανση οπότε βρεθήκαμε κι οι δυο να καθόμαστε στο σώμα της θέρμανσης!

Κ.Α.Χ.

24.2.2015

Πίπτει χιών!

ΠΙΠΤΕΙ ΧΙΩΝ!

Με το φίλο μου το Βάκη βρισκόμασταν σε μια από τις νέες καφετέριες της ΄Εγκωμης και σχεδόν είχαμε τελειώσει τον καφέ μας τον οποίο απολαύσαμε στη ζεστασιά που έβγαζαν τα ξύλα που καίονταν στο μεγάλο τζάκι δίπλα στον τοίχο. ΄Ημουν έτοιμος να εισηγηθώ να αναχωρήσουμε μια και είχαμε πάει με ένα αυτοκίνητο, παρόλο που δεν το έκανε η καρδιά μου να αφήσω τη ζεστασιά του τζακιού. ΄Εξω έκανε τσουχτερό κρύο. Όπως μας είπαν οι μετεωρολόγοι ήταν η πιο κρύα μέρα του φετεινού Χειμώνα. Αντί αυτού λέγω στο φίλο μου:

-          Βάκη, μάλλον πάμε για δεύτερο καφέ!

-          Γιατί; Τί έγινε;

-          Πίπτει χιών!

-          Τί κάνει;

-          Il tombe la neige! Που θα έλεγε ή μάλλον που θα τραγουδούσε και ο Ανταμό!

-          Εγήγησέ μου! Τί συμβαίνει;

-          Χιονίζει Βάκη, χιονίζει στη Λευκωσία!

-          Ω! Τι ωραίο θέαμα! Πάω για καφέ! Τον ίδιο;

-          Τον ίδιο, αλλά με σαντιγί να ταιριάζει με το χιόνι!

Ο Βάκης επέστρεψε από τον πάγκο εξυπηρέτησης με δύο φλιντζάνια αχνιστό και αρωματικό καφέ, ενώ το γκαρσόνι πρόσθετε κι άλλα ξύλα στο τζάκι

-          Πολλοί θα ζηλεύουν τη θέση μας εδώ δίπλα στο τζάκι, λέει ο φίλος μου ο Βάκης.

-          Δεν πειράζει! ΄Αλλες μέρες ζηλεύουμε εμείς!

-          Θυμήθηκα το δίσκο 33 στροφών με τραγούδια του Ανταμό που είχες τότε που είμαστε φοιτητές.

-          Ναι το il tombe la neige ήταν το αγαπημένο μας! Πόσους και πόσους χορούς δεν κάναμε με τις συμφοιτήτριες μας με το δίσκο αυτό του Ανταμό! Θυμάσαι και το γραμμόφωνο που είχα;

-          Ναι ένα αγνώστου μάρκας σε χρώμα μαύρο και κόκκινο.

-          ΄Ηταν κατασκευασμένο στην Πολωνία και το είχα αγοράσει από ένα κατάστημα στην Alexander plaz του τότε Ανατολικού Βερολίνου.

-          Θυμάσαι λεπτομέρειες βλέπω!

-          Δεν ξεχνιώνται αυτά! Το αγόρασα φτηνά γιατί είχα αλλάξει μερικά δολάρια που είχα, στη μαύρη αγορά που ανθούσε τότε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης!

-          Βρε πως αλλάζουν οι καιροί! Σήμερα οι χώρες αυτές έχουν ως νόμισμά τους το Ευρώ και οι πολίτες τους δεν χρειάζονται ούτε καν συνάλλαγμα για να ταξιδέψουν στο εξωτερικό!

-          Εκεί η πλατεία Alexander plaz ήταντο κέντρο των μαυραγοριτών συναλλάγματος το οποίο έλεγχαν οι Πολωνοί. Μόλις έβλεπαν κάποιο που δεν ήταν ντυμένος όπως όλοι οι Ανατολικογερμανοί, τον πλησίαζαν για να πάρουν δολάρια δίνοντας μάρκα Ανατολικής Γερμανίας. Χρειαζόταν μεγάλη προσοχή όμως, γιατί όλοι αυτοί ήταν απατεώνες. Δεν έπρεπε να τους δώσεις τα δολάρια αν δεν σου έδιναν πρώτα και αν δεν μετρούσαν ένα-ένα τα χαρτονομίσματα. ΄Εκαναν το κόλπο με την αστυνομία. Σου έδιναν μερικά χρήματα και πριν τα μετρήσεις, φώναζαν «αστυνομία, αστυνομία» και έτρεχαν και εξαφανίζονταν. Εσύ τότε έμενες με τα μισά λεφτά ή και λιγότερα απ όσα έπτεπε να σου έδιναν!

-          Ευτυχώς όλα αυτά τέλειωσαν. Τώρα υπάρχει το Ευρώ!

Κ.Α.Χ.

21.2.2015

Μάσκες

ΜΑΣΚΕΣ

Με το φίλο μου το Βάκη καθόμασταν σε καφετέρια της οδού Ονασαγόρου και απολαμβάναμε τον καφέ μας, ενώ έξω η βροχούλα έπεφτε στάλα-στάλα, που λέγει και ο Ζαμπέτας. Σε κάποια στιγμή άρχισα να σιγοτραγουδώ, πολύ σιγά μη γίνουμε και ρεζίλι, στη μουσική του κυπριακού τραγουδιού «τον τοίχον τον παλιότοιχον ...»

Τον μάσκαν τον πελλόμασκαν θα σας τον ονομάσω

Κι αν με θυμώσει πιάστε να μεν τον ταπανιάσω!

Τον μάσκαν τον πελλόμασκαν θα τον αποκαλύψω

Μα την αγάπην την παλιά που σας εν να την κρύψω!

Τον μάσκαν τον πελλόμασκαν εν να τον ρεζιλέψω

Μα βάρτε σιέριν πούγκαν σας εν θα σας περιπαίξω!

-          Βρε-βρε πού θυμήθηκες το τραγούδι που λέγαμε μικροί όταν ντυνόμασταν μάσκες και γυρνούσαμε τα συγγενικά σπίτια να δούμε αν θα μας αναγνωρίσουν και μετά να μας πλουμίσουν;

-          Βάκη είναι περίοδος καρναβαλιού και πράγματι μου ήρθαν τα λόγια εντελώς αυθόρμητα, χωρίς να καταβάλω καμιά προσπάθεια!

-          Καλά λένε πως άμα γεράσει ο άνθρωπος δεν θυμάται τι έφαγε χτες αλλά θυμάται τραγουδάκια από τα παιδικά του χρόνια! Θυμάσαι τί φορούσαμε τότε;

-          Κανένα παλιό σεντόνι να κάνουμε το φάντασμα ή κανένα γυναικείο φόρεμα να κάνουμε τις γυναίκες. Η κυπριακή βράκα ήταν περιζήτητη. Λίγοι όμως είχαν βράκα να ντυθούν βοσκοί με βράκα, βούρκα και «βέρκα», τα τρία συν ένα «βήτα» που λέγαμε. Θυμάσαι μια φορά που ντύθηκες γυναίκα, ντύθηκες τέλεια και βάφτηκες ωραία, αλλά σε αναγνώρισαν;

-          ΄Οχι, θύμισέ μου το.

-          Βρήκες ένα παλιό κοριτσίστικο φόρεμα από ένα συμμαθητή μας που δεν το ήξεραν στην οικογένεια, όμως φόρεσες τα παπούτσια της μητέρεας σου τα οποία αναγνώρισε αμέσως η θεία σου!

-          Ναι, ναι την έπαθα ενώ ήμουν τόσο ωραία ντυμένος που δεν θα με ανγνώριζαν.

-          Θυμάσαι το θείο μου που για να μαςαναγνωρίσει μας πέταγε στα ξαφνικά κάτι που μας ξάφνιαζε και αντιδρούσαμε σ αυτό αυθόρμητα προδίδοντας τηνταυτότητά μας;

-          Ναι μια φορά μου είπε θυμωμένα «ώστε εσύ έσπασες τη λάμπα στο στύλο της ηλεκτρικής;» και εγώ αυθόρμητα απάντησα «όχι δεν ήμουν εγώ» και έτσι με αναγνώρισε! Μετά όμως μάθαμε το κόλπο του και δεν πέφταμε στην παγίδα.

-          Μου έμειναν αξέχαστοι οι καρναβαλίστικοι χοροί που μας οργάνωνε όταν είμαστε στην υπηρεσία ο συνάδελφος ο Ηρακλής από τη Λεμεσό. Ο άνθρωπος αυτός, πάνε χρόνια να τον δω, είχε τη διασκέδαση και το καρναβάλι στο αίμα του. Μας οργάνωσε καρναβαλίστικους χορούς σε ξενοδοχεία τοσο στη Λευκωσία όσο και στη Λεμεσό.

-          Ναι περνούσαμε απίθανα!

-          Μια φορά ντύθηκα σείχης, άλλη κούνελος αλλά νομίζω ότι τη μεγαλύτερη επιτυχία την είχα τότε που ντύθηκα παπάς. Ο πατήρ Καπότιος που μοίραζε προφυλακτικά!

-          Ναι μεγάλη επιτυχία!

-          ΄Ηταν τότε η χρονιά που γινόταν μεγάλη εκστρατεία κατά του έιτς και το ντύσιμό μου ήταν πολύ επίκαιρο!

-          Πάντως δεν σε περίμενα τόσο τολμηρό να μοιράζεις προφυλακτικά!

-          Ξέρεις τι λένε, με τη μάσκα καλύπτεις το πρόσωπο αλλά αποκαλύπτεις το χαρακτήρα σου!

Κ.Α.Χ.

15.2.2015

Καφές VS Τσάι

ΚΑΦΕΣ VS ΤΣΑΙ

Για μια ολόκληρη βδομάδα δεν είχα πάει για καφέ με το φίλο μου τον Βάκη γιατί «οικουρούσε». Ο ιός της γρίπης τον έριξε στο στρώμα και όπως μου έλεγε στο τηλέφωνο πονούσε τα πάντα, κόκαλα και μυες. Την έβγαλε με παυσίπονα, τσάγια και κοτόπουλο βραστό.

Βρεθήκαμε λοιπόν σε καφετέρια της οδού Λήδρας και ο Βάκης επέστρεψε από τον πάγκο εξυπηρέτησης με δυο ζεστούς, αρωματικούς καφέδες που το άχνισμά τους έφτανε μέχρι τις μύτες μας.

-          Μα το θεό φίλε Βάκη, αν ερχόσουν πίσω με κανένα τσάι θα σου το έλουζα στο κεφάλι!

-          Μα εδώ ήρθαμε για καφέ που ομολογώ μου έλειψε. Αρκετά τσάγια ήπια αναρρώνωντας από τη γρίπη!

-          Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που ξεκινούν από το σπίτι τους και έρχονται στην καφετέρια να πιούν τσάι! Αν είσαι άρρωστος κύριε κάθισε στο σπίτι σου να σου περάσει, πιες όσα τσάγια θες και όταν γίνεις καλά έλα στην καφετέρια να απολαύσεις τον καφέ σου!

-          Εντάξει, έχεις δίκαιο αλλά καμιά φορά, έτσι για αλλαγή, μπορεί κάποιος να θελήσει να πάρει τσάι.

-          Το τσάι είναι για τους αρρώστους! Δεν θυμάσαι τη μητέρα σου τι σού έλεγε όταν ήσουν μικρό παιδί;

-          Τη θυμάμαι, πως δεν τη θυμάμαι; Από εκεί δημιουργήθηκε σε όλους η πεποίθηση ότι το τσάι συνδέεται με κάποια ασθένεια.

-          «΄Ελα παιδάκι μου, πιες το τσαγάκι να μην πονάς το λαιμουδάκι σου» Και πολλά άλλα παρόμοια για το στμαχάκι, την κοιλίτσα,το κεφαλάκι και πάει λέγοντας. Το τσάι θεράπευε πάσαν νόσον και μαλακίαν!

-          ΄Εχεις δίκαιο ,αλλά κάποιος μπορεί να πεθυμήσει τσάι.

-          Πήγες ποτέ φίλε Βάκη σε κάποιο σπίτι και να σε ρωτήσουν «τσαγάκι;» Σε ρωτάνε «καφεδάκι;» και καμιά φορά ούτε καν αυτό. Σε ρωτάνε «πώς είναι ο καφές σου;»

-          Θυμάμαι πότε που ήπια τον πρώτο μου καφέ. Λίγο έλειψε να κάνω εμετό!

-          Κι εγώ θυμάμαι! Μου τον έφτιαξε η γιαγιά μου όταν ήμουνα στην πέμπτη τάξη Γυμνασίου και μου είπε «μεγάλωσες τώρα, έγινες άντρας και θα πίνεις καφέ!» Εγώ τότε σκεφτόμουνα, βρε τι έχουν πάθει οι μεγάλοι και πίνουν αυτό το ρόφημα και το απολαμβάνουν! Τώρα χωρίς καφέ δεν κάνω! Ο καφές έχει τις δικές του προεκτάσεις, κοινωνικές, πολιτικές, επαναστατικές, ερωτικές!

-          Το τσάι δεν έχει;

-          ΄Εχει, πώς δεν έχει; Τις αρρώστιες! Το τραγούδι για τον καφέ λέει πολλά! «Με καφέ και με τσιγάρο κάθε πόνο μου καλμάρω», δεν λέει με τσάι. Και το άλλο «πάμε στον ΄Αδωνη για καφέ που πηγαίνει και μία χοντρή ...» δεν λέει για τσάι. Αξέχαστο το τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη «Πικρός καφές». Ο Γιάννης Πάριος τραγούδησε τον «Πρωινό καφέ», Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας «Το καφέ της χαράς» και ο Φρανκ Σινάτρα το «Sunrise morning».

-          Υπάρχει όμως και το τραγούδι που λέει για « ... τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι»!

-          Σιγά τα αίματα! Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι, σαν να λέμε «κόκα-κόλα με λεμόνι στην παραλία»! Δεν έχει βάθος. Είναι νερόβραστο όπως και το ίδιο το τσάι!

Κ.Α.Χ.

13.2.2015 

Το γκαζάκι

ΤΟ ΓΚΑΖΑΚΙ

΄Ολοι τον γνώριζαν ως ένα καλό άνθρωπο, ότι και να σημαίνει για τον καθένα το «καλός άνθρωπος», ως καλό οικογενειάρχη και ως πατέρα-υπόδειγμα. Κοίταζε μια ζωή τη δουλειά του και την οικογένειά του. Το όνομά του δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας, ούτε για καλό, ούτε για κακό. Ακόμη όταν έβαζε εισφορά σε καμιά κηδεία ζητούσε να μείνει ανώνυμος. Μια φορά δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα κάτι που τον αφορούσε αλλά κι αυτό ανώνυμα. Τη μέρα που γεννήθηκε οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι του πατέρα του δημοσίευσαν στον Τύπο στη στήλη των γεννήσεων, ότι «ο κος και η κα … απέκτησαν υιόν. Να τους ζήσει!»

«Τους έζησε»,  μεγάλωσε,  πήρε τη σύνταξή του και τώρα τη βγάζει στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση και διαβάζοντας εφημερίδα. Και έτσι που κάθεται στην πολυθρόνα του μισοξύπνιος-μισοκοιμισμένος αναπολεί το παρελθόν και τη ζωή του. Σήμερα θυμήθηκε τότε που ήταν φοιτητής και έγινε η εισβολή στην Κύπρο. «προηγήθηκε το άφρον πραξικόπημα» σκέφτεται, λες και διορθώνει τις σκέψεις του. Τότε είχε τη φαεινή ιδέα να ρίξει γκαζάκι στην πρεσβεία της Τουρκίας. Το εκμυστηρεύθηκε σε δυο άλλους συμφοιτητές του και κατέστρωσαν όλοι μαζί το σχέδιο δράσης. Ο ένας θα πήγαινε στο κατάστημα να αγοράσει το γκαζάκι, ο δεύτερος θα παρακολουθούσε τις κινήσεις των αστυνομικών που φρουρούσαν την πρεσβεία και αυτός στην κατάλληλη στιγμή θα έριχνε το αναμμένο γκαζάκι στην είσοδο της πρεσβείας και θα το έβαζε στα πόδια ακολουθώντας τη διαδρομή διαφυγής που είχαν καθορίσει όλοι μαζί.

Η μέρα της δράσης έφτασε. ΄Ολοι πήραν τις θέσεις τους. Αυτός με το γκαζάκι κρυμμένο κάτω από το σακάκι του πλησίασε την είσοδο της πρεσβείας. Το πόδια του έτρεμαν. Κρύος ιδρώτας τον περιέλουσε. Με το ένα χέρι στην τσέπη του παντελονιού του κρατούσε τον αναπτήρα και με το άλλο χέρι κάτω από το σακάκι κρατούσε το μαχαίρι με το οποίο θα τρυπούσε το γκαζάκι που ήταν τυλιγμένο με ένα ύφασμα στο οποίο θα έβαζε τη φωτιά. Κοντοστάθηκε στην είσοδο του κτηρίου της πρεσβείας οπότε ο αστυνομικός βγήκε από τη σκοπιά του και του είπε. «αν είναι για βίζα ελάτε αύριο το πρωί. Τώρα έκλεισαν». Του είπε ένα «ευχαριστώ» και συνέχισε το δρόμο του. Ακολούθησε όμως την καθορισμένη πορεία διαφυγής. Αυτό ήταν το άδοξο τέλος του εμπρησμού της τουρκικής πρεσβείας!

Καθώς τα σκέφτεται όλα αυτά ξυπνά μέσα του η νεανική του φλόγα για δράση. Πριν το κούρεμα είχε αφυπηρετήσει και είχε καταθέσει το εφάπαξ του στην τράπεζα. Τον κούρεψαν και έμεινε με το μισό εφάπαξ το οποίο προόριζε να κτίσει το σπίτι της μοναχοκόρης του που μόλις είχε παντρέψει. Αποφάσισε να δράσει, να εκδικηθεί την τράπεζα στο όνομα όλων των αδικημένων και λέγει στη γυναίκα του ότι «απόψε θα βγούμε μια παρέα παλιοί συνάδελφοι για φαγητό». Η γυναίκα του με μεγάλη ανακούφιση που θα έβγαινε και λίγο από το σπίτι, τού απάντησε «πολύ ωραία. Χαίρομαι για σένα»

Το απόγευμα πήγε  στην υπεραγορά της γειτονιάς να προμηθευτεί ένα γκαζάκι. Πέρασε τρεις φορές από το διάδρομο με τα γκαζάκια και δεν τολμούσε να πάρει ένα. Νόμιζε ότι όλοι οι πελάτες είχαν τα μάτια τους καρφωμένα σ αυτόν. Την τέταρτη φορά τόλμησε και πήρε ένα!

Το βράδυ με το γκαζάκι κάτω από το σακάκι του στάθμευσε το αυτοκίνητό του απέναντι από την τράπεζα. ΄Αφησε τη μηχανή αναμμένη για να διαφύγει αμέσως, κατέβηκε και πλησίασε την είσοδο της τράπεζας …

΄Ανοιξε τα μάτια του και κατάλαβε ότι βρισκόταν στις πρώτες βοήθειες του νοσοκομείου Λευκωσίας. Από πάνω του η γυναίκα του, η κόρη του και ο γαμπρός του. ΄Εφτασε και ένας γιατρός που του ανακοίνωσε «θα μπορέσετε να πάτε σπίτι σας σε λίγο. Ευτυχώς τα εγκαύματα στο χέρι σας είναι ελαφριάς μορφής». Μόλις απομακρύνθηκε ο γιατρός, η γυναίκα του τού λέει. «Τι πήγες να κάνεις χριστιανέ μου; Ευτυχώς ο γαμπρός μας γνώριζε τον αστυνομικό και δεν θα κινηθεί υπόθεση εναντίον σου, ειδικά αφού δεν έγινε καμιά ζημιά.

Και πάλι άδοξο τέλος με το γκαζάκι!

Κ.Α.Χ.

10.2.2015   

Λόγια του καφενέ ...

ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ …

(ή κουβέντα σε καφετέρια)

Ο καφές δεν είναι ένα απλό ρόφημα. Είναι η βάση για κουβέντα, διάλογο, ανταλλαγή απόψεων. Ο καφές είναι το οικόπεδο πάνω στο οποίο κτίζεται το εποικοδόμημα που προέρχεται από τη συναναστροφή, την κοινωνικοποίηση, τη διαλεκτική ανταλλαγή απόψεων και την ελεύθερη έκφραση γνώμης. Παλαιότερα οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας πήγαιναν στο καφενείο του χωριού τους ή της πόλης τους για να διαβάσουν εφημερίδα, να πληροφορηθούν για τα νέα της κοινότητάς τους, να συζητήσουν και να σχολιάσουν θέματα καθημερινά αλλά και θέματα περισσότερο στοχαστικά, καλύτερα φιλοσοφικά.

Οι γιαγιάδες μας που λες πήγαιναν στα χαμάμ όχι μόνο για ένα λούσιμο καθαριότητας αλλά και για ένα λούσιμο ψυχής! Μακριά από την καθημερινότητα και την παρουσία του ανδρικού πληθυσμού είχαν τη δυνατότητα κοινωνικοποίησης αλλά και ελεύθερης έκφρασης γνώμης και συζήτησης θεμάτων «απαγορευμένων» στην παρουσία ανδρών. Στα χαμάμ πολλές φορές  καθοριζόταν και το μέλλον των ελεύθερων κοριτσιών. Γίνονταν προξενιά που κατέληγαν σε γάμο. Γίνονταν όμως και κουτσομπολιά που μπορεί να διέλυαν γάμους!

Σήμερα γίνονται τα ίδια ή περίπου τα ίδια στις καφετέριες, γιατί οι καιροί αλλάξανε και μαζί τους και οι άνθρωποι. Δεν πέρασαν και πολλές δεκαετίες από τότε που λειτούργησαν τα πρώτα «καφέ» όταν γίνονταν εκεί τα προξενιά! Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός και άκουα τους μεγαλύτερους να «κανονίζουν» να πάει ο θείος μου στο «καφέ» όπου θα ερχόταν και το κορίτσι, που έμελλε να γίνει η θεία μου, για να τη δει (και να τον δει ασφαλώς)!

Ανέπτυσσα λοιπόν τα πιο πάνω στο φίλο μου το Βάκη και ήμουν έτοιμος να εμβαθύνω περισσότερο με αναφορές στη λογοτεχνία της πόλης, των καφενείων και των χαμάμ, αλλά εκείνος ο αφιλότιμος με προσγείωσε ανώμαλα!

-          Δεν μου λες, ανανέωσες την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου σου;

-          Όχι ακόμη!

-          Εγώ το έκανα χτες με ηλεκτρονικό τρόπο! Είναι πολύ απλό!

-          Το ξέρω, το κάνω εδώ και χρόνια, από τότε που μας δόθηκε αυτή η δυνατότητα! Γιατί όμως έσπευσες να ανανεώσεις την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου σου; Δεν παρακολουθείς το έργο των βουλευτών μας;

-          Γιατί, τι έγινε;

-          Οι σοφοί μας βουλευτές ψήφισαν αναβολή της τελευταίας ημέρας πληρωμής μέχρι τις 9 Μαρτίου.

-          Για ένα μήνα δηλαδή!

-          Μπράβο! Η δικαιολογία τους είναι ότι με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν να πληρώσουν όλοι. Δεν μας εξήγησαν όμως πού θα βρουν τα χρήματα αυτοί που δεν είχαν μέχρι τώρα; Θα τους τα δώσουν οι βουλευτές ή θα βρουν δουλειά και θα πληρωθούν; Μάλλον θα αυξηθούν οι άνεργοι ακόμη περισσότερο! Απλά οι βουλευτές μαθαίνουν έτσι τον κόσμο να μην τηρεί τις προθεσμίες. Καλλιεργούν το πνεύμα της συνεχούς αναβλητικότητας που μας οδηγεί στην καταστροφή! Αφήνουν το κράτος χωρίς πόρους με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό!

-          Καλά εσύ που έχεις τα λεφτά γιατί δεν ανανέωσες την άδεια κυκλοφορίας του οχήματός σου;

-          Γιατί μπορεί οι βουλευτές μας να δώσουν κι άλλη παράταση! Γιατί μπορεί να πτωχεύσει το κράτος μας και να τη γλυτώσω! Γιατί μπορεί να καταλάβουν οι Τούρκοι όλη την Κύπρο και θα χρειαζόμαστε ως πρόσφυγες στην Ελλάδα και την Ευρώπη μερικά Ευρώ παραπάνω στην τσέπη μας!

-          Υπερβάλλεις όπως πάντοτε!

-          Εντάξει μπορεί εγώ να υπερβάλλω αλλά οι βουλευτές μας που θέλουν να μας στείλουν το μηνύματα ότι ξυπνούν, κοιμούνται και σκέφτονται μόνο το καλό μας, δεν υπερβάλλουν;

Κ.Α.Χ.

8.2.2015