Οι γάτοι της Καμπούραινας

Οι γάτοι της Καμπούραινας
ΔΕΥΤΕΡΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ», ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ …

Στην άκρη του Καιμακλίου, μάλλον έξω από την κατοικημένη περιοχή, σε απόσταση τεσσάρων-πέντε οικοπέδων απ΄ αυτή, δίπλα από την παλιά σιδηροδρομική γραμμή, μόλις ένα μέτρο από εκεί που ήταν κάποτε οι ράγιες του τρένου, ήταν ένα μικρό σπιτάκι. Κτισμένο με κίτρινη πουρόπετρα, αποτελείτο από δυο δωμάτια που δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Είχαν πόρτα και παράθυρο που έβλεπαν στην αυλή, αυλή τρόπος του λέγειν, δυο μέτρα γη από την αντίθετη πλευρά απ΄ αυτή που ήταν παλιά οι ράγιες. Από την ανατολική πλευρά των δύο δωματίων υπήρχε ένα μικρό δωματιάκι με πόρτα κι αυτό στην αυλή που ήταν αποχωρητήριο και μπάνιο. Αυτό πρέπει να κτίστηκε αργότερα γιατί ήταν κτισμένο με κόκκινο τούβλο αγγλικού τύπου.

Μπορείτε να υποθέσετε τι γινόταν τότε που λειτουργούσε το τρένο. Θα έτρεμαν τα πάντα όταν περνούσε από εκεί το τρένο. Οι ένοικοί του θα πρέπει να είχαν συνηθίσει το τρέμουλο που δεν θα τους ένοιαζε αν γινόταν σεισμός οχτώ ρίχτερ!

Σ΄ αυτό το σπιτάκι έμενε η Καμπούραινα με το σύζυγό της. Δεν έμαθα ποτέ τ΄ όνομά της. ΄Ολοι Καμπούραινα την ανέβαζαν, Καμπούραινα την κατέβαζαν. Και όποιος την έβλεπε καταλάβαινε αμέσως το λόγο. Είχε μια μεγάλη καμπούρα στην πλάτη που ξεπερνούσε κι αυτή του καραγκιόζη! Η Καμπούραινα πρέπει να ήταν, τότε που ήμασταν πιτσιρίκια, καμιά εβδομηνταριά χρονών και άντρας της καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερός της.

Ο άντρας της Καμπούραινας, έτσι ήταν γνωστός κι ούτε κι αυτού έμαθα ποτέ το όνομα, εργαζόταν στο σιδηρόδρομο. ΄Ηταν σιδηροδρομικός υπάλληλος. Φορούσε και πηλίκιο το οποίο είχε ακόμη κρεμασμένο πίσω από την πόρτα του ενός δωματίου που χρησιμοποιούσαν ως κρεβατοκάμαρα. Τα έπαιρνε κρυφά ένας εγγονός του και το φορούσε όταν παίζαμε κλέφτες κι αστυνόμους παριστάνοντας τον αξιωματικό της αστυνομίας. Φαίνεται πως όταν καταργήθηκε ο σιδηρόδρομος οι αρχές παραχώρησαν εκείνα τα δυο δωμάτια στον πρώην υπάλληλό τους για να μένει εκεί.

Η Καμπούραινα κυκλοφορούσε πάντα κρατώντας μια χοντρή βέργα για μπαστούνι. Στη μικρή αυλή τους καλλιεργούσε λαχανικά και φύτευε επίσης πιπεριές και μελιτζανιές. Μας έκανε εντύπωση που πήγαινε με το μπαστούνι της και μετά έπαιρνε την τσάπα και καλλιεργούσε τον κήπο της! Στην αυλή της είχε και τρεις γάτους που μπλέκονταν στα πόδια της και κινδύνευε να πέσει κάτω και να τσακιστεί ...

Μια μέρα λοιπόν του καλοκαιριού που ήταν κλειστά τα σχολεία και τριγυρνούσαμε στους δρόμους και τις αλάνες, ο αρχηγός της παρέας, ο γιος του φούρναρη, λέγει στην παρέα.

-          Το απομεσήμερο την ώρα που η Καμπούραινα και ο γέρος της κοιμούνται θα πάμε να πιάσουμε τους γάτους της. Θα τους βάλουμε σε μια σακούλα και θα τους πάμε πολύ μακριά κι αυτή θα τους ψάχνει μάταια!

΄Ηταν Αύγουστος μήνας και έκανε τρομερή ζέστη. Πλησιάσαμε λοιπόν το σπίτι της Καμπούραινας για να πιάσουμε τους γάτους. Λόγω της ζέστης το ηλικιωμένο ζευγάρι κοιμόταν με τις πόρτες και τα παράθυρα ανοιχτά. Αρχίσαμε, όταν μας έδωσε το σύνθημα ο γιος του φούρναρη, να κυνηγάμε τους γάτους. ΄Ηταν κάτι γάτοι αγρίμια που δεν μπορέσαμε ούτε να τους πλησιάσουμε! Μας πήρε όμως χαμπάρι η Καμπούραινα, σηκώθηκε, άρπαξε τη βέργα της και την έριξε στο γιο του φούρναρη. Ευτυχώς δεν τον πέτυχε. Εκείνος πήρε τη βέργα και το έβαλε στα πόδια, όπως και οι υπόλοιποι. Αντί με γάτους φύγαμε με μια βέργα σα λάφυρο, το οποίο επέστρεψε την επομένη ο φούρναρης στην Καμπούραινα!

Κ.Α.Χ.

19.9.2014