Τα φραγκόσυκα του Ευάγγελου

ΤΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ

ΤΡΙΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΉ», ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ …

Στη γειτονιά μας στο Καιμακλί υπήρχε ένα άδειο οικόπεδο που μόλις πρόσφατα αναγέρθηκε σ΄ αυτό μια πολυκατοικία με τέσσερις ορόφους. Το οικόπεδο αυτό γειτνίαζε από τις δυο πλευρές του με ένα σπίτι , από την τρίτη του πλευρά με δυο σπίτια ενώ στην τέταρτη πλευρά του ήταν ο δρόμος. Το οικόπεδο ήταν το γήπεδό μας και το περιβόλι μας!

΄Ηταν πάντοτε καθαρό χωρίς χόρτα χειμώνα-καλοκαίρι γιατί εκεί παίζαμε ποδόσφαιρο. Εκτός του ότι καταπατούσαμε τη βλάστηση και δεν την αφήναμε να ξεμυτίσει οργανώναμε και εκστρατείες καθαριότητας του γηπέδου μας. Η ομάδα της γειτονιάς μας είχε για αρχηγό, όπως ήταν αναμενόμενο, το γιο του φούρναρη. ΄Οποτε παίζαμε μεταξύ μας χωριζόμασταν σε δυο ομάδες και όλοι μας επιδιώκαμε να ενταχθούμε στην ομάδα που θα είχε επικεφαλής το γιο του φούρναρη γιατί η νίκη ήταν εξασφαλισμένη! Παίζαμε και «διαγειτονικούς» αγώνες. Ερχόταν στο γήπεδό μας η ομάδα της πάνω γειτονιάς και αντιλαμβάνεστε ότι με αρχηγό το γιο του φούρναρη νικούσαμε και στα γκολ και στο … ξύλο που κάποτε έπεφτε ανάμεσα στις δυο ομάδες! Στην ομάδα της πάνω γειτονιάς έπαιζαν μερικές φορές και δύο τουρκάκια, γιατί η πάνω γειτονιά γειτνίαζε με την τουρκική συνοικία της Λευκωσίας. Σε μας τότε, δεν έκανε καμιά διαφορά ότι έπαιζαν και τουρκάκια στην άλλη ομάδα. Μας ενδιέφεραν μόνο τα γκολ!

Πρόβλημα με τη μπάλα είχαμε όταν μας ξέφευγε η μπάλα και πήγαινε στις αυλές των διπλανών σπιτιών. Μάλλον είχαμε πρόβλημα με τις δυο πλευρές του οικοπέδου όπου υπήρχε από ένα σπίτι μόνο. Από την πλευρά που ήταν τα δυο σπίτια δεν είχαμε πρόβλημα αφού μαζί μας ήταν και τα παιδιά των ιδιοκτητών των σπιτιών. Στην περίπτωση των άλλων σπιτιών είχαμε πάντοτε πρόβλημα. Καραδοκούσαμε να μην μας δει κανένας για να περάσουμε στην αυλή τους να πάρουμε τη μπάλα μας. Μια φορά μάλιστα μας πήραν τη μπάλα και την ξέσχισαν!

Το οικόπεδο ήταν και το  … περιβόλι μας! Δηλαδή τα δέντρα των διπλανών σπιτιών! Στο ένα σπίτι από την πλευρά που ήταν τα δυο σπίτια, στην αυλή της κυρίας Βαθούλας, υπήρχε μια μουριά που φορτωνόταν μούρα. Εμείς μπαίναμε από την περίφραξη και μαζεύαμε κάθε φορά όσα μούρα μπορούσαμε. Η κυρία Βαθούλα δεν μας θύμωνε καθόλου. Μάλλον θα το ευχαριστιόταν γιατί τα μούρα που έμεναν έπεφταν πάνω στο πλακόστρωτο της αυλής και το λέρωναν. Το μόνο που μας έλεγε όταν πηδούσαμε πάνω από την περίφραξη ήταν να προσέχουμε μήπως σχίσουμε τα ρούχα μας ή μήπως πέσουμε και τραυματιστούμε!

Στην απέναντι πλευρά του οικοπέδου μας στην αυλή του σπιτιού εκείνου υπήρχε μια δαμασκηνιά της οποίας τα κλαδιά κρέμονταν έξω από την περίφραξη. Εμείς πηγαίναμε εκεί και … τρυγούσαμε τα δαμάσκηνα. Πολλές φορές τραβούσαμε τόσο πολύ τα κλαδιά που τα τσακίζαμε. Ο κύριος που είχε το σπίτι εκείνο, δεν θυμάμαι το όνομά του, μας κυνηγούσε τόσο για τα δαμάσκηνα όσο και γιατί είχε δυο κόρες - αγόρι δεν είχε να παίζει μαζί μας- και νόμιζε ότι πηγαίναμε εκεί για να κοιτάζουμε τις κόρες του! Εμείς όμως τότε ήμασταν τόσο μικροί που δεν καταλαβαίναμε καλά-καλά τη διαφορά ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια!

Στην απέναντι από το δρόμο πλευρά του οικοπέδου ήταν οι φραγκοσυκιές του Ευάγγελου. Εκεί γινόταν το «σώσαι» την εποχή που ωρίμαζαν τα φραγκόσυκα. Κατασκευάζαμε «φραγκοσυκοσυλλέκτες», δηλαδή παίρναμε ένα σκουπόξυλο και στην άκρη του καρφώναμε ένα κονσερβοκούτι μέσα στο οποί «παγιδεύαμε», μακριά από τα αγκάθια, τα φραγκόσυκα. Ο Ευάγγελος τότε … έβγαζε περιπολίες για να σώζει τα φραγκόσυκά του αλλά και τα ίδια τα φυτά τα οποία κατακόβαμε στην προσπάθειά μας να μαζέψουμε τον καρπό τους.

Ένα καλοκαίρι δεν μας έφταναν αυτά που μαζεύαμε με τις κατασκευές μας με το σκουπόξυλο! Αποφασίσαμε να μαζέψουμε περισσότερα ανεβαίνοντας στις φραγκοσυκιές. Δηλαδή αποφάσισε ο γιος του φούρναρη και οι υπόλοιποι ακολουθήσαμε! Κατασκευάσαμε μια σκάλα από ξύλα που είχαμε μαζέψει από τη γειτονιά και ο κλήρος έλαχε σε μένα να ανέβω για να κόψω φραγκόσυκα. Δηλαδή έτσι αποφάσισε ο γιος του φούρναρη. Δυο-τρία άλλα παιδιά κρατούσαν τη σκάλα μην πέσει κι εγώ ανέβηκα και άρχισα το «έργο» μου. Σε κάποια στιγμή εμφανίστηκε στην αυλή του ο Ευάγγελος. Τα παιδιά που κρατούσαν τη σκάλα το έβαλαν στα πόδια και νάσου εγώ κάτω μέσα στις φραγκοσυκιές και στ΄αγκάθια! Ο Ευάγγελος βλέποντας τα χάλια μου με πλησίασε, με σήκωσε και με πήρε μέχρι τη βεράντα της κουζίνας του όπου αυτός κι η γυναίκα του άρχισαν να βγάζουν τ΄αγκάθια από πάνω μου. Αφού έβγαλαν τα περισσότερα ο Ευάγγελο μου είπες.

-          Πήγαινε παιδί μου στο σπίτι σου να σε φροντίσει η μάνα σου! Να πάρε κι αυτά, και μου έδωσε μια χαρτοσακούλα κατασκευασμένη από τούρκικη εφημερίδα, γεμάτη φραγκόσυκα.

Πήγα σπίτι όπου για τρεις μέρες μου έβαζαν ελαιόλαδο σε όλο το κορμί για να βγουν τα αγκάθια και να μην πονώ!

Κ.Α.Χ.

22.9.2014