ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Μια γυναίκα κρατώντας ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά της
έξω από την εκκλησία της Παναγίας της Ευαγγελίστριας στο Γερόλακο δηλώνει
«Είμεθα μικροί όταν φύγαμε από το χωριό μας και τώρα που μας επέτρεψαν για
πρώτη φορά να έρθουμε, μετά από σαράντα χρόνια, έχουμε εγγόνια».
Σαράντα χρόνια! Η μισή ζωή ενός ανθρώπου ίσως και
περισσότερο. ΄Οσοι από τις 164.700 εκτοπισμένους Ελληνοκύπριους ήταν σαράντα
ετών και άνω το 1974 σήμερα αυτοί οι λίγοι που βρίσκονται εν ζωή είναι ηλικίας
άνω των ογδόντα. Αυτή η κατηγορία των εκτοπισμένων πρέπει χονδρικά να αποτελούσε
το ένα τρίτο των προσφύγων. ΄Αρα από το σύνολο των εκτοπισθέντων (προσφύγων,
όπως συνηθίσαμε να τους λέμε) δεν υπάρχει πλέον. Φυσικά αφού έχουν περάσει
σαράντα ολόκληρα χρόνια. ΄Οσοι από τους εκτοπισμένους ήταν μεταξύ είκοσι και
σαράντα ετών το 1974 σήμερα είναι μεταξύ εξήντα και ογδόντα ετών.
Απλά μαθηματικά θα μου πείτε! Απλά μαθηματικά αλλά με
μεγάλη πολιτική σημασία την οποία πολλοί από τους πολιτικούς μας δεν κατανοούν.
Χρειάζεται επειγόντως να βρεθεί λύση στο Κυπριακό στα πλαίσια των όσων οδυνηρών
έχουν μέχρι σήμερα συμφωνηθεί ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Διαφορετικά μετά από
άλλα σαράντα χρόνια δεν θα υπάρχουν εκτοπισμένοι. Θα υπάρχουν θα μου πείτε οι
απόγονοί τους οι οποίοι όμως θα λεν το γνωστό «πάλι με χρόνια νε καιρούς …» και
το «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια» («Γκιρνέ» θα τη ξέρει τότε όλος ο κόσμος
εκτός από τους ΄Ελληνες) θα είναι ανέκδοτο!
Ο παππούς μου όταν έλεγε πριν τον πόλεμο εννοούσε τον
πρώτο παγκόσμιο πόλεμο τον οποίο μάλιστα θεωρούσε ως τον τελευταίο για την
ανθρωπότητα. Ο πατέρας μου όταν έλεγε πριν τον πόλεμο εννοούσε το δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο και αυτός θεωρούσε ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίος πόλεμος.
Εμείς, αλίμονο, όταν λέμε πριν τον πόλεμο εννοούμε τον
πόλεμο του 1974 και την τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% των εδαφών της
μικρής μας πατρίδας. Πρέπει να εργαστούμε τώρα για την εξεύρεση λύσης έτσι ώστε
εκείνος ο πόλεμος να είναι ο τελευταίος για την πατρίδα μας, εννοείται, γιατί
για την ανθρωπότητα κανένας δεν ξέρει και κανένας δεν μπορεί να πει ...
Αν περάσουν ακόμη σαράντα χρόνια χωρίς λύση, τότε φευ,
κάποιοι σ αυτό το νησί θα λένε ότι πριν τον πόλεμο αυτό το νησί ήταν μια χώρα,
ένα κράτος και θα θεωρούν την κατάσταση πραγμάτων δεδομένη ή και να μην τη
θεωρούν δεν θα υπάρχει τίποτα που να μπορούν να κάνουν!
Κ.Α.Χ. 16.9.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου