New words

ΝΕΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Η Αγνή γέννησε το 1959 μια κορούλα που ονόμασαν Αντρονίκη. Τον ίδιο χρόνο. Δυο μήνες αργότερα γέννησε και η γειτόνισσά της η Σερεφέ ένα κοριτσάκι που το ονόμασαν Μειρέμ. Τα σπίτια των δυο οικογενειών βρίσκονταν στον ίδιο δρόμο, σχεδόν το ένα απέναντι από το άλλο. Οι γονείς των δυο κοριτσιών ήταν γεωργοί και πολλές φορές η μια οικογένεια βοηθούσε την άλλη στην καλλιέργεια των χωραφιών τους και στη συγκομιδή της σοδειάς. Τα δυο κοριτσάκια μεγάλωναν μαζί και έπαιζαν κουμπάρες και δασκάλες, πότε στο σπίτι του ενός και πότε στο σπίτι του άλλου

Μια μέρα, στις αρχές του 1964 η Αντρονίκη άκουσε τους μεγάλους να λένε πως «χάθηκε» ο άντρας της Σερεφέ, ο πατέρας της Μειρέμ.. Δεν κατάλαβε αυτό το «χάθηκε» και έτρεξε στη φίλη της τη Μειρέμ με την κούκλα της να παίξουν κουμπάρες. Η Μειρέμ άκουσε κι’ αυτή τους μεγάλους στο σπίτι της να λεν ότι «χάθηκε» ο πατέρας της. Δεν καλά κατάλαβε αυτό το «χάθηκε», όμως ένοιωσε πως ήταν κάτι κακό αφού είδε τη μητέρα της να κλαίει και όλους τους συγγενείς της να μαζεύονται στο σπίτι της. Πήρε κι’ αυτή την κούκλα της και πήγε να παίξει τις κουμπάρες με την Αντρονίκη.

Μετά από αρκετά χρόνια η Μειρέμ κατανόησε πλήρως αυτό το «χάθηκε». ΄Εμαθε πως τον πατέρα της το σκότωσαν κάποιοι Ελληνοκύπριοι από το διπλανό χωριό την ώρα που πήγαινε στο σταθμό βενζίνης να πάρει καύσιμα για την αντλία του με σκοπό να ποτίσει το περιβόλι του.

Το 1974 οι Τούρκοι στρατιώτες μπήκαν στο χωριό της Αντρονίκης και μάζεψαν όλους τους άντρες στο καφενείο της πλατείας δίπλα από την εκκλησία. Ανάμεσα σ’ αυτούς και πατέρας της Αντρονίκης. Οι Τούρκοι μετέφεραν τους άντρες αιχμάλωτους στην Τουρκία και σε τρεις μήνες έδιωξαν την Αντρονίκη και τη μητέρα της από το χωριό τους. Βρέθηκαν σε ένα αντίσκηνο σε ένα καταυλισμό έξω από τη Λάρνακα μαζί με πολλούς άλλους.. Πολλοί από τους άντρες του χωριού επέστρεψαν από την αιχμαλωσία, όχι όμως και ο πατέρας της Αντρονίκης, που έγινε κόρη «αγνοούμενου» . Μια νέα λέξη μπήκε στη ζωή της Αντρονίκης. Το λεξιλόγιό της εμπλουτίστηκε με τη λέξη «αγνοούμενος» .

Μετά από πολλά χρόνια η Αντρονίκη έμαθε πως οι Τούρκοι είχαν σκοτώσει τον «αγνοούμενο» πατέρα της και τον έθαψαν σε ομαδικό τάφο κοντά στο σκουπιδότοπο του χωριού τους. Μια μέρα της παρέδωσαν ένα κιβώτιο με οστά, της είπαν ότι είναι του πατέρα της,, και τα κήδεψε στο νεκροταφείο.

΄Όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα η Αντρονίκη πήγε στο χωριό της να δει το σπίτι της. Η Μειρέμ από απέναντι την αναγνώρισε και τη φώναξε να πιούν καφέ στο σπίτι της.

- Αντρονίκη, έχω τρία παιδιά και τα έμαθα να μην μισούν κανένα.
- Μειρέμ, έχω κι’ εγώ τρία παιδιά και τα έμαθα να αγαπούν όλο τον κόσμο.
- Να μην έχουμε ξανά «χαμένους» και «αγνοούμενους», ακούστηκε η βραχνή φωνή της Σερεφέ.
- Να δώσει ο Θεός!
- Βάλλαχι!
(Δεν ξεχώρισα ποια είπε το «Βάλλαχι» και ποια είπε «Να δώσει ο Θεός»)

Κ.Α.Χ.
27.1.2011