Η φαλακρή κούκλα

Η ΦΑΛΑΚΡΗ ΚΟΥΚΛΑ

Αυτή την περίοδο των εκπτώσεων και των ξεπουλημάτων πολλά καταστήματα βάζουν στις βιτρίνες τους κούκλες χωρίς μαλλιά, φαλακρές, με μια φανελίτσα με την ένδειξη SALE. Όποτε περάσω από ένα τέτοιο κατάστημα έρχεται στη μνήμη μου μια κούκλα της κατά δύο χρόνια μικρότερης αδελφής μου. Μια θεία μας είχε έρθει από τη Νότια Αφρική όπου είχε μεταναστεύσει, και έφερε δώρο στην αδελφή μου μια κούκλα. Μια πολύ όμορφη κούκλα (κούκλα η κούκλα που λέμε!) με πολύ ωραίο πρασινωπό φόρεμα με δαντέλες και καπέλο ασορτί. Όταν όμως της έβγαζες το καπέλο δεν είχε μαλλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού της πράγμα που με στεναχωρούσε αφάνταστα γιατί δεν ήθελα να βλέπω μια τόσο ωραία κούκλα να είναι φαλακρή!

Το πέρασμα έξω από κάποιο κατάστημα με φαλακρές κούκλες φέρνει στο νου μου επίσης μια φωτογραφία από τις τραγικές εκείνες μέρες του Καλοκαιριού του 1974. Μια μαυροφορεμένη γιαγιά μπροστά από ένα αντίσκηνο κρατά από το χέρι ένα ξυπόλυτο μικρό ξανθό κοριτσάκι ηλικίας περίπου τεσσάρων χρόνων. Στο άλλο χέρι το κοριτσάκι κρατά μια μικρή κούκλα. Μια γυμνή φαλακρή κούκλα! Σήμερα το κοριτσάκι της φωτογραφίας πρέπει να είναι σαράντα πέντε χρόνων περίπου και αν δε μετανάστευσε εκτός Κύπρου πρέπει να ζει στις ελεύθερες περιοχές να έχει κάνει οικογένεια και να έχει τα δικά της μεγάλα πια παιδιά. Σε λίγα χρόνια ίσως τα δικά της εγγόνια να κρατάνε κούκλες, ελπίζω όχι φαλακρές.

                                                                          ***

Ψες καθόμουνα με παρέα σε καφετέρια της Λευκωσίας όπου άλλοι απολάμβαναν παγωμένους καφέδες και άλλοι μπίρες Stella Artois. Η κουβέντα το έφερε, πού αλλού, στο Κυπριακό, οπότε κάποιος είπε:

-          Αν βρεθεί λύση πόσους δημάρχους θα έχει η Λευκωσία;

-          Τι εννοείς;

-          Θα πρέπει να έχει ένα δήμαρχο! Και αν θέλει να βάλει υποψηφιότητα και ένας Τ/Κ και αν τον ψηφίσουν οι δημότες, ένας άνθρωπος μία ψήφος, να γίνει δήμαρχος!

-          Πιστεύεις δηλαδή ότι οι Ε/Κ με τα σημερινά δεδομένα και στις επόμενες μερικές δεκαετίες θα ψήφιζαν ένα Τ/Κ για δήμαρχο της πρωτεύουσας;

-          Μπορεί!

-          Εσείς στο δικό σας κόμμα θέλετε μόνο το «δικό σας» και όχι τον «δικό των άλλων» και μου λες μπορεί;

-          Άλλο το κόμμα!

-          Εξάλλου ξέρεις ότι στη Λευκωσία σήμερα υπάρχουν εφτά δήμοι και δε μας πειράζει και δεν θα μπορούσαμε να δεχτούμε ακόμη ένα ή δύο Τ/Κ δήμους;

                                                   ***

Μερικές φορές όταν ακούω συνομιλητές μου να μιλούν για δημοκρατία, για μειοψηφίες και πλειοψηφίες, για ένα άνθρωπο μια ψήφο, για ανθρώπινα δικαιώματα κλπ, τα οποία φυσικά αντιλαμβάνονται λες και ζουν μόνοι τους σ’ αυτό το πολυβασανισμένο νησί, λες και θα λύσουν το Κυπριακό χωρίς να υπάρχει άλλη πλευρά και μια Τουρκία που κατέχει το 37% των εδαφών μας, διερωτώμαι αν θα ξαναδώ κάποιο κοριτσάκι με φαλακρή κούκλα στο χέρι …

Κ.Α.Χ.

21.8.2015

   

Παραλαβή επιβατών

ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΕΠΙΒΑΤΩΝ

Κτύπησε το κινητό μου και ευτυχώς έτυχε να τα έχω δίπλα μου και το απάντησα. Ήταν ο φίλος μου ο Βάκης που μου είπε:

-          Μπράβο ταχύτητα! Πρώτη φορά μου απαντάς τόσο γρήγορα το τηλέφωνο για να μην πω πρώτη φορά μου απαντάς το τηλέφωνο!

-          Είσαι τυχερός που έτυχε να είναι δίπλα μου! Ακούω!

-          Αν απόψε δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις έλα μαζί μου στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Θα πάω να παραλάβω την κόρη μου που ήταν διακοπές στο Λονδίνο και μετά πάμε για μπύρες στην παλιά Λευκωσία.

-          Τι ώρα φτάνει;

-          Στις εννέα και τέταρτο.

-          Ωραία, έλα στις εννέα και τέταρτο από το σπίτι μου να με πάρεις!

-          Στις εννέα και τέταρτο; Θα έρθω στις οκτώ και μισή!

-          Μα αφού φτάνει στις εννέα και τέταρτο μου είπες. Τι θα κάνουμε στο αεροδρόμιο; Το αεροπλάνο θα προσγειωθεί, αν δεν έχει καθυστέρηση, στις εννέα και τέταρτο. Μέχρι να τροχοδρομήσει, να κατέβουν οι επιβάτες, να περάσουν από έλεγχο διαβατηρίων ή ταυτοτήτων, να φτάσουν οι αποσκευές τους, να τις παραλάβουν και να βγουν έξω θα περάσει τουλάχιστο μισή ώρα. Σε μισή ώρα, αν φύγουμε στις εννέα και τέταρτο θα είμαστε εκεί και θα την παραλάβουμε!

-          Ναι αλλά δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί!

-          Τι να συμβεί; Τηλέφωνο έχει και θα σου τηλεφωνήσει μόλις φτάσει! Το πολύ-πολύ αν βγει πρώτη και αν η βαλίτσα της έρθει πρώτη στον ιμάντα αποσκευών, να περιμένει πέντε λεπτά!

-          Στις οκτώ και μισή θα είμαι εκεί! Να είσαι έτοιμος μην αργήσουμε!

Ο Βάκης πράγματι ήρθε στις οκτώ και μισή. Του είπα να κατέβει και είχα καφέ στην καφετιέρα αλλά ούτε που ήθελε να ακούσει. Μπήκα στο αυτοκίνητο και στις εννέα και πέντε ήμασταν στο αεροδρόμιο Λάρνακας στο χώρο σύντομης στάσης για παραλαβή επιβατών. Σταμάτησε τριπλοπαρκάροντας αλλά να ο υπάλληλος του αεροδρομίου που ρυθμίζει την τροχαία να ρωτά με ποια πτήση θα φτάσει ο επιβάτης που θα παραλάβουμε. Όταν του εξήγησε ο Βάκης μας έδιωξε και μας είπε να επιστρέψουμε σε τρία τέταρτα της ώρας. Θα πρέπει να δώσαμε δέκα γύρους περνώντας από το σημείο παραλαβής και να σταθμεύσαμε τρεις-τέσσερεις φορές εμποδίζοντας την τροχαία μέχρι που να παραλάβουμε την κόρη του Βάκη η οποία μας έστησε και πέντε λεπτά εκεί μπροστά στο χώρο παραλαβής μέχρι να αποχωριστεί τους φίλους της με τους οποίους συνταξίδεψε.

Φτάσαμε στη Λευκωσία, αφήσαμε την κόρη του Βάκη στο σπίτι και πήγαμε για μπύρες σε ένα μπαράκι στην Ονασαγόρου. Το ρίξαμε στη μπύρα «Φιξ» που δυστυχώς ήταν σε κανονικό μπουκαλάκι και όχι σε βαρελωτό!

-          Βάκη τί σου έλεγα για το αεροδρόμιο; Άλλη φορά να αναχωρείς από τη Λευκωσία την ώρα άφιξης της πτήσης για να μην ταλαιπωρείσαι! Αν το έκαναν αυτό όλοι όσοι πηγαίνουν για να παραλάβουν επιβάτες δε θα σημειωνόταν τόσος συνωστισμός και τόσοι διαπληκτισμοί με τους υπαλλήλους του αεροδρομίου που ρυθμίζουν την τροχαία εκεί!

Κ.Α.Χ.

20.8.2015

Επιάναν τα νερά

ΕΠΙΑΝΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ

Με το συμφοιτητή μου Γιάννη Τ. από το Καπνοχώρι της Κοζάνης, Ποντιακής καταγωγής, που σήμερα είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπως και ο επίσης συμφοιτητής μας Γιάννης Π., εκ Πελοποννήσου ορμώμενος, συναντηθήκαμε στο υπόγειο φοιτητικό εστιατόριο για δείπνο και για να τα πούμε, πηγαίνοντας αργότερα σε άλλο εστιατόριο για κανένα κρασάκι. Είχα φτάσει πρώτος εκεί και κράτησα μια θέση και γι αυτόν. Δεν πρόλαβε καλά-καλά να καθίσει και μου λέει:

-          Να σε ρωτήσω κάτι φίλε Κώστα;

-          Ναι ότι θέλεις

-          Δε μου λες στην Κύπρο λέτε «επιάναν τα νερά»;

-          Ναι υπάρχει στη διάλεκτο αυτή η φράση.

-          Και τι σημαίνει «επιάναν τα νερά»;

-          Έβρεχε ή άρχισε να βρέχει.

-          Τώρα μάλιστα, καταλαβαίνω!

-          Τι καταλαβαίνεις;

-          Χτες το απόγευμα συμφώνησα με την Παναγιώτα την Κυπριοπούλα να συναντηθούμε στην καφετέρια στο κέντρο της πόλης να πάμε μαζί να αγοράσω κάτι σεντόνια που ήθελα. Την περίμενα λοιπόν εκεί στις πέντε η ώρα …

-          Και σε έστησε;

-          Όχι!  Ήρθε αλλά με καθυστέρηση μιας ώρας και μου είπε: «Με συγχωρείς Γιάννη για την καθυστέρηση αλλά επιάναν τα νερά». Και εγώ ρε παιδί μου δεν τη ρώτησα να μου εξηγήσει τι εννοεί και έσπαγα το μυαλό μου να καταλάβω τι θέλει να πει. Διερωτόμουνα ποιος έπιανε τα νερά; Ποιά νερά; Τι σχέση έχουν τα νερά μαζί μας;

-          Να θυμάσαι Γιάννη μου τη «Βαβυλωνία» του Δημήτριου Βυζαντίου και να ρωτάς να μαθαίνεις! Εξάλλου ρωτώντας πας στην πόλη!

Κ.Α.Χ.

 14.8.2015

Ανέκδοτα φοιτητικής ζωής

ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Κάθε φορά που μαζεμένοι σε ένα φοιτητικό δωμάτιο, ακούαμε στο «Πικ-απ» της εποχής το τραγούδι «φέρτε μου ένα μαντολίνο» από την ωραία μελωδική φωνή της Νανάς Μούσχουρη ένας φίλος μας έλεγε πάντοτε τα ίδια και τα ίδια:

-          Θέλω να πάω στο Παρίσι και να εξασφαλίσω εισιτήριο για την αίθουσα «Ολύμπια»  στην πρώτη σειρά, όταν θα δίνει συναυλία η Νανά Μούσχουρη. Θα έχω στο μεταξύ   μαζί μου ένα μαντολίνο και όταν θα τραγουδά το «φέρτε μου ένα μαντολίνο» να σηκωθώ να της το δώσω! Θέλω να δω «πως πονά» κι ας πεθάνω!

Γελούσαμε όλοι και του ευχόμασταν να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Μέχρι σήμερα πάντως δεν τα κατάφερε να δει «πως πονά» η Νανά Μούσχουρη!

                                                                                ***

Ένας συμφοιτητής μας νοίκιασε ένα δωμάτιο σε ένα προάστιο της πόλης και μας κάλεσε μια μέρα, το απόγευμα να πάμε στο σπίτι του να φάμε και να πιούμε. Είχε μάλιστα παραλάβει και πακέτο από την Κύπρο με λουκάνικα και λούντζα κάτι που μας έκανε να θέλουμε περισσότερο να πάμε να δούμε το νέο του δωμάτιο. Μας εξήγησε ποιο λεωφορείο να πάρουμε, σε ποια στάση να κατέβουμε και ποιο δρομολόγιο να ακολουθήσουμε. Κατεβήκαμε λοιπόν από το λεωφορείο και είπαμε να βάζουμε και σημάδια για να ξέρουμε πώς να επιστρέψουμε πίσω στη στάση για το γυρισμό!

Σε κάποια στιγμή ακούμε τον ένα να μας λέει ότι έβαλε σημάδι ένα αυτοκίνητο «σκαθάρι», «Φοξβάγκεν» άσπρου χρώματος που ήταν σταθμευμένο σε ένα σημείο του δρόμου, σε μια γωνιά.

-          Καλά κι αν το μετακινήσει ο ιδιοκτήτης του, θα κρατήσεις τον αριθμό εγγραφής και την ώρα και θα τηλεφωνήσεις στην τροχαία να τον βρει να έρθει να σταθμεύσει εδώ για να βρούμε το δρόμο;

Παρεμπιπτόντως αναφέρω ότι υπάρχουν άτομα που προσανατολίζονται εύκολα και δε χάνονται ποτέ ενώ υπάρχουν άλλα άτομα που όσα σημάδια και να βάλουν στο τέλος θα χαθούν!

                                                           ***

Ήμασταν τέσσερεις φίλοι στο σινεμά και παρακολουθούσαμε μια ταινία με ένα ατύχημα σε ανθρακωρυχείο όπου συνέβηκε έκρηξη και υπήρχε μεγάλη αγωνία για την τύχη των ανθρακωρύχων. Πάνω σε εκείνη τη στιγμή αγωνίας ρωτά ένας από τους φίλους:

-          Δεν μου λες ρε Αντρέα, πώς ανάβουν τα φωτάκια πάνω στα κράνη των ανθρακωρύχων;

-          Με τη «μίλλα του χοίρου», ήρθε η απάντηση και σκάσαμε όλοι στα γέλια. Λίγο έλειψε η ταξιθέτρια να μας πετάξει έξω. Μάλιστα αυτός που ρώτησε κυριεύτηκε από νευρικό γέλιο με αποτέλεσμα να βγει έξω από την αίθουσα και να μη δει το τέλος του έργου.

                                                                        ***

Μια παρέα πήγαμε ένα Σάββατο απόγευμα στο τσίρκο που έκανε περιοδεία και εκείνες τις μέρες έδινε παραστάσεις στην πόλη. Βγήκε στην πίστα ένας κλόουν με τέσσερεις μαϊμούδες που έκαναν όλοι μαζί διάφορα αστεία «νούμερα» και το κοινό έσκαγε στα γέλια. Οι μαϊμούδες  σε κάποια στιγμή σταμάτησαν σε ένα σημείο της πίστας, δε συνεργάζονταν με τον κλόουν και «τσιρλούσαν». Ένας από την παρέα ρώτησε:

-          Τι συμβαίνει ρε παιδιά; Τι έπαθαν οι μαϊμούδες;

-          Τίποτα! Είδαν τους συμπατριώτες τους από την Αφρική και τους χαιρετούν από τη μεγάλη τους χαρά!

Δυο-τρεις σειρές πιο πίσω από εκεί που σταμάτησαν οι μαϊμούδες καθόταν μια ομάδα, προφανώς φοιτητών, από την Αφρική!

(Προβληματιζόμουν αν έπρεπε να καταγράψω αυτό το περιστατικό, λόγω του λιγάκι ρατσιστικού χαρακτήρα του, αλλά τελικά νάτο αφού πρόκειται για πραγματικό γεγονός)

Κ.Α.Χ.

13.8.2015

Κυνηγοί σκιών

ΚΥΝΗΓΟΙ ΣΚΙΩΝ

Με το φίλο μου το Βάκη πήγαμε προχτές στην Ακτή του Κυβερνήτη για μπάνιο, ψάρι και μπίρες. Πλησιάσαμε στο κέντρο στο οποίο συνηθίζουμε να πηγαίνουμε και παρατήρησα πάρα πολλά αυτοκίνητα σταθμευμένα γύρω από το κέντρο.

-          Να βρούμε και χώρο να αφήσουμε το αυτοκίνητο, λέω στο Βάκη.

-          Είσαι τυχερός, να φεύγει κάποιος από εκεί και μάλιστα έχει σκιά.

Σταμάτησα και περίμενα να φύγει το αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο εκεί και να προχωρήσω να σταθμεύσω εγώ. Μόλις όμως άδειασε ο χώρος νάτο ένα άλλο αυτοκίνητο που τρέχει με ταχύτητα και καταλαμβάνει το χώρο στάθμευσης. Μείναμε και οι δυο  με το στόμα ανοιχτό. Καθόλου σεβασμός στον άλλο που περιμένει.

-          Τώρα Βάκη, κατεβαίνεις τον μουντζώνεις και τον βρίζεις ή λες τέτοια γαϊδούρια είναι μερικοί ανάγωγοι που μας κάνουν να ντρεπόμαστε που είμαστε συμπατριώτες τους;

-          Το δεύτερο θα κάνεις γιατί σε ξέρω. Δεν θέλεις να αντιγράψεις την ανάγωγη συμπεριφορά του!

-          Εντάξει θα σταθμεύσω εκεί πιο κάτω και δεν πειράζει πως δεν έχει σκιά. Στην Κύπρο είμαστε και είναι καλοκαίρι!

Στάθμευσα λοιπόν στον καυτό ήλιο, πήγαμε και κρατήσαμε ένα τραπεζάκι σε χώρο που κατά τη γνώμη μας θα ήταν κάπως πιο δροσερός απ’ ότι λίγο παρακάτω και καμαρώναμε λες και βρήκαμε τραπεζάκι στο βόρειο πόλο! Κατεβήκαμε κάτω στην παραλία, κάναμε το μπάνιο μας και επιστρέψαμε στο κέντρο για φραπέ εν αναμονή του μεσημεριού για το ψάρι.

-          Ξέρεις, μου λέει ο Βάκης, ότι κάθε τέσσερεις ώρες περίπου πρέπει να ξαναβάζεις αντηλιακό γαλάκτωμα; Η προστασία διαρκεί μόνο τέσσερεις ώρες περίπου!

-          Καλά τι με νοιάζει εμένα και μου το λες;

-          Ναι, πρέπει να προσέχεις! Τόσα και τόσα διαβάζουμε για τη ζημιά που μπορεί να κάνει στο δέρμα η αλόγιστη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία!

-          Δε μου λες Βάκη, μείναμε εμείς στον ήλιο ή στη θάλασσα πάνω από δυο ώρες;

-          Όχι αφού πάντοτε βιάζεσαι για καφέ ή ψάρι!

-          Βιάζομαι για να σε προστατεύω από τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου και για να σου κάνω οικονομία στο αντηλιακό που έγινες τόσων χρονών και το αλείφεσαι σαν δεκαοκτάχρονη κορασίς μην χαλάσει η επιδερμίδα σου ανάθεμα σε!

-          Πρέπει να προστατευόμαστε από τον ήλιο όσο καλύτερα μπορούμε!

-          Βάκη έχει μερικούς που τα καλοκαίρια μετατρέπονται σε κυνηγούς σκιών. Σκιών όχι φαντασμάτων. Έχω ένα γείτονα που έχει δυο αυτοκίνητα και κανένα γκαράζ. Λοιπόν το πρωί μόλις αρχίσει ο ήλιος να καίει, αρχίζει κι αυτός να μετακινεί τα αυτοκίνητά του εκεί που υπάρχει έστω και λίγη σκιά. Στο αδειανό οικόπεδο δίπλα από το σπίτι μου. Πάνω στο πεζοδρόμιο του απέναντι γείτονα κάτω από την ελιά, μπροστά από το μπακάλικο όπου κανονικά σταθμεύουν οι πελάτες και πάει λέγοντας αφού … η γη γυρίζει! Τον σχολιάζει όλη η γειτονιά αλλά τίποτα αυτός. Συνεχίζει να κυνηγά σκιές!

Κ.Α.Χ.

10.8.2015