Πάσχα, Λαμπρή, Ανάσταση!

ΠΑΣΧΑ, ΛΑΜΠΡΗ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Όταν ήμουνα μικρός, πριν πάω ακόμη στο δημοτικό σχολείο, το Αρρεναγωγείο Κα:ιμακλίου, οι έννοιες που άκουα από τους μεγάλους ότι  «θα γιορτάσουμε το Πάσχα», «έρχεται η Λαμπρή» ή «Καλή Ανάσταση», ήταν συγχυσμένες στο μυαλό μου. Δεν με ένοιαζε και πολύ όμως τότε αυτό, γιατί το Πάσχα, η Λαμπρή ή η Ανάσταση, όπως και να την έλεγαν οι μεγάλοι, σήμαινε χαρές και δώρα και καλό φαγητό. Σήμαινε ακόμη εκκλησία τις νυχτερινές ώρες, αυτοσχέδιες κροτίδες, άκακες τότε, «λαμπρατζιές», μικρές τότε και παραδοσιακές, καθώς επίσης και μια μαγεία γιατί ο Χριστός μετά τη σταύρωση αναστηνόταν και νικούσε το θάνατο. Ο Χριστός εκείνες τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, ήταν κάτι σαν το «παιδί» του σινεμά που τα έβαζε με τους κακούς και τους νικούσε.

Η καλύτερη μέρα από όλες ήταν το Σάββατο το βράδυ, Κυριακή ξημερώματα, όχι μόνο γιατί αναστηνόταν ο Χριστός αλλά και γι αυτό που ακολουθούσε. Ξεκινούσαμε όλοι οι συγγενείς από τα σπίτια μας, πηγαίναμε στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, ακούαμε τον «Καλό Λόγο», το μήνυμα της Ανάστασης, ανάβαμε τα κεριά μας και πηγαίναμε όλοι το «Άγιο φως» στο σπίτι της γιαγιάς. Εκεί άρχιζε η διασκέδαση με σούπα από βοδινό, με κρέας δαμαλιού και αρνιού, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών και η δοκιμή της φλαούνας, αυτού του «μαγικού εδέσματος» που τρώγαμε μια φορά το χρόνο!

Εκτός από όλα αυτά στις παιδικές μου αναμνήσεις για την Ανάσταση είναι και η μορφή της Χουανίτα Ντολόρες Ντεπάλμα. Κάθε Λαμπρή, φεύγοντας από την εκκλησία με το κερί στο χέρι με το Άγιο φως, Καθοδόν προς το σπίτι της γιαγιάς, περνούσαμε έξω από το σπίτι της «Σπανιόλας» όπως έλεγαν οι μεγάλοι. Εκεί έξω στο δρόμο καθόταν η Χουανίτα Ντολόρες Ντεπάλμα με μαύρο φόρεμα, στολισμένο στα μανίκια και στο κάτω μέρος με άσπρη δαντέλα, με τα μαλλιά της, στην αρχή μαύρα και στη συνέχεια άσπρα σαν το χιόνι, πιασμένα κότσο ψηλά στο κεφάλι. Καθόταν σε μια καρέκλα τριγυρισμένη από καμιά δεκαπενταριά γάτους και τους μοίραζε κομμάτια φλαούνας.

Ζούσε μόνη της στο σπίτι από τότε που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο άντρας της, ο Δώρος. Ήταν μεγάλο Σάββατο εκείνη τη χρονιά στην οποία έπεφτε το Πάσχα των Καθολικών με τη Λαμπρή των Ορθοδόξων. Ο Δώρος είχε πάει για δουλειά στην Πάφο και επέστρεφε με το αυτοκίνητό του να προλάβει να γιορτάσει το Πάσχα μαζί με τη γυναίκα του. Στον ανήφορο της Κακορατζιάς προσπάθησε να προσπεράσει ένα φορτηγό και συγκρούστηκε μετωπικά μα άλλο αυτοκίνητο που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Ο θάνατός του όπως έγραψαν τότε οι εφημερίδες ήταν ακαριαίος …

Από τους μεγάλους εμείς τα παιδιά ακούαμε που έλεγαν με τρόπο για να μην καταλάβουν δήθεν τα παιδιά, ότι η Χουανίτα Ντολόρες Ντεπάλμα ήταν αρτίστα σε καμπαρέ της Λευκωσίας. Εκεί τη γνώρισε ο Δώρος που είχε τότε επιστρέψει από τη Σκωτία όπου είχε σπουδάσει αρχιτέκτονας, την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε παρά την αντίθεση των γονιών του να μη γίνει αυτός ο γάμος. Γάμος με μια «αρτίστα» …

Παιδιά δεν απέκτησαν και έτσι η Χουανίτα Ντολόρες Ντεπάλμα από τότε που έχασε τον άντρα της, μέχρι που έφυγε από το μάταιο τούτο κόσμο. Μοίραζε κάθε Πάσχα φλαούνες στους γάτους της γειτονιάς.

Κ.Α.Χ.

1.5.2016 

Μουχτιτζήδες

ΜΟΥΧΤΙΤΖΗΔΕΣ

Παίρνουμε τον τρίτο μας καφέ στο Ζύγι με το φίλο μου το Βάκη. Αυτή τη φορά καθίσαμε στο καφενείο της Μαρίνας, τη «Μαρινοπαρέα», που δεν είμαι βέβαιος αν πήρε το όνομά του από τη Μαρίνα Ζυγίου ή από τον Ζυγιώτη ιδιοκτήτη του που ονομάζεται Μαρίνος. Παραγγείλαμε δύο κυπριακούς καφέδες (ελληνικούς, βυζαντινούς, τούρκικους, διαλέγετε και παίρνετε) με την ιδέα ότι ταιριάζουν καλύτερα με το λαϊκό χαρακτήρα του καφενείου.

Ο φίλος μου ο Βάκης μου λέει:

-          Είδες τη δημοσκόπηση του ΡΙΚ για τις βουλευτικές εκλογές;

-          Ναι, μία από τα ίδια!

-          Θα έχουμε εφτακομματική Βουλή!

-          Θα έχουμε «Χάβρα των Εβραίων» ή μάλλον «Χάβρα των Κυπρίων»!

-          Αυτό απέδειξε η τελευταία συνεδρία της απερχόμενης Βουλής!

-          Των απερχόμενων οριστικά 14 βουλευτών περιλαμβανομένου και του προέδρου του σώματος. Κάθε φορά που έχουμε βουλευτικές εκλογές έρχεται στο νου μου το εξής ανέκδοτο:

«Ένας ανθοπώλης πηγαίνει στον κουρέα και κάθεται για κούρεμα και ξύρισμα. Ο κουρέας τον περιποιείται και εκείνος ρωτά:

-          Πόσα σας χρωστώ;

-          Δέκα Ευρώ για το κούρεμα. Το ξύρισμα αυτή τη βδομάδα είναι δωρεάν.

Ο ανθοπώλης πληρώνει και φεύγει και το πρωί ο κουρέας βρίσκει έξω από την πόρτα του καταστήματός του μια ανθοδέσμη με τις ευχαριστίες του ανθοπώλη.

Στο κουρείο μπαίνει ένας ζαχαροπλάστης για κούρεμα και ξύρισμα. Ο κουρέας τον περιποιείται  και ο ζαχαροπλάστης ρωτά:

-          Πόσα σας οφείλω;

-          Δέκα Ευρώ για το κούρεμα. Το ξύρισμα αυτή τη βδομάδα είναι δωρεάν.

Ο ζαχαροπλάστης πληρώνει και φεύγει και ο κουρέας την επομένη το πρωί βρίσκει έξω από την πόρτα του καταστήματός του ένα δισκάκι με γλυκά, με τις ευχαριστίες του ζαχαροπλάστη.

Το ίδιο επαναλαμβάνεται και ένα φούρναρη και την επομένη το πρωί ο κουρέας βρίσκει έξω από την πόρτα του καταστήματός του ένα σακουλάκι με αλμυρά με τις ευχαριστίες του φούρναρη.

Την επομένη μπαίνει στο κουρείο ένας βουλευτής για κούρεμα και ξύρισμα. Ο κουρέας τον περιποιείται και ο βουλευτής ρωτά:

-          Πόσα θα πληρώσω;

-          Δέκα Ευρώ για το κούρεμα. Το ξύρισμα αυτή τη βδομάδα είναι δωρεάν.

Ο βουλευτής πληρώνει και φεύγει και την επομένη το πρωί ο κουρέας βρίσκει κάτω από την πόρτα του κουρείου του ένα σημείωμα από το βουλευτή που έγραφε ΜΟΝΟ για ξύρισμα.

Ο κουρέας έβαλε όλη του την τέχνη και έκανε τους βουλευτές κιμά καθώς τους ξύριζε, λέγοντας: Φτάνει πια να μας ξυρίζετε και να μας πετσοκόβετε μόνο εσείς!»

Κ.Α.Χ.

24.4.2016     

Ψηφίστε με!

ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ!

Μας άρεσε η εξόρμηση για φραπέ στην καφετέρια Socafe στο Ζύγι και βρεθήκαμε εκεί για δεύτερη μέρα με το φίλο μου το Βάκη. Καθίσαμε στο τραπεζάκι, έφτασαν τα φραπέ μας και αρχίσαμε και οι δυο σαν καλοκουρδισμένα ρομπότ το ανακάτεμα. Το ανακάτεμα έγινε μέρος της «τελετουργίας» απόλαυσης του καφέ! Δεν είδα ποτέ μου κανένα που όταν φτάσει το φραπέ του να πιει μια γουλιά καφέ πριν το ανακατέψει καλά-καλά!

Σκεφτόμουν καθώς ανακάτευα το φραπέ ότι στα παλιά ωραία χρόνια ονόμαζαν τα καφενεία τους στα χωριά και με το επίθετό τους. Για παράδειγμα καφενείο «Ο Κολόκας» ή «Ο Ποντικίδης» ή «Ο Κουτσόφτας». Ο Βάκης διέκοψε τις σκέψεις μου αρχίζοντας την κουβέντα και πάλι πρώτος (τον εμπνέει φαίνεται η θέα της θάλασσας):

-          Αποδιοπομπαίος τράγος ο Κετσμπάγια!

-          Πάντοτε πρέπει να πληρώσει κάποιος για να γλυτώσουν οι άλλοι!

Θα συνεχίζαμε τη «φουρμπολογία» με ύφος «χιλίων ειδικών» αλλά προσέγγισαν το τραπέζι μας δύο άγνωστοι. Ο ένας άφησε με ύφος παναγίας περιστοιχισμένης με αγγέλους δυο καρτούλες με τη φωτογραφία του, ένα τετραγωνάκι «τικαρισμένο» και με ένα αριθμό δίπλα και από κάτω έγραφε «είμαι ένας από σας»!

Ήταν υποψήφιος βουλευτής και έκανε προεκλογική εκστρατεία. Ο άλλος που τον συνόδευε όπως φάνηκε από την κουβέντα, είναι «παράγοντας» της περιοχής. Προσπάθησαν να πιάσουν κουβέντα για την επικαιρότητα, την οικονομία και το Κυπριακό αλλά σύντομα αντελήφθησαν ότι το έδαφος δεν ήταν πρόσφορο και απομακρύνθηκαν με ευγένεια.

Ο φίλος Βάκης μου είπε τότε:

-          Γιατί δεν του είπες ότι ψηφίζουμε σε άλλη Επαρχία να πάρει και τις κάρτες του να μην ξοδεύεται ο άνθρωπος;

-          Τον άφησα να φύγει ικανοποιημένος τόσο ο ίδιος όσο και ο «παράγοντας» ότι κάνουν προεκλογική εκστρατεία. Τις κάρτες θα τις πάω μαζί μου για ανακύκλωση! Έτσι κι αλλιώς όλα τα διαφημιστικά των υποψηφίων  που βρίσκω στο γραμματοκιβώτιό μου πάνε για ανακύκλωση μαζί με εκείνα των υπεραγορών που διαφημίζουν «δύο συν ένα δωρεάν»!

-          Νομίζω ότι όλος ο κόσμος τα ίδια κάνει.

-          Καλύτερα να έδιναν τα χρήματα στα κοινωνικά παντοπωλεία!

-          Καλή η ιδέα σου!

-          Ήθελα όμως να του πω σχετικά με αυτό που γράφει στην κάρτα του, «είμαι ένας από σας», από πού κι ως πού κύριε; Γιατί μας θίγεις; Εσύ είσαι πολιτικός, δηλαδή άνθρωπος των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα! Δεν είσαι ένας από μας!

Κ.Α.Χ.

22.4.2016

Μάγκας με ξένα κόλλυβα

ΜΑΓΚΑΣ ΜΕ ΞΕΝΑ ΚΟΛΛΥΒΑ

Με το φίλο μου το Βάκη συμφωνήσαμε να πάμε για καφέ παραθαλάσσια τώρα που στα μέσα της Άνοιξης μύρισε Καλοκαίρι. Διαλέξαμε το Ζύγι και βρεθήκαμε στην καφετέρια Socafe,  παρακαλώ! Μάλιστα, έτσι λέγεται η καφετέρια. Πάνε τα χρόνια τα παλιά που στα μικρά χωριά έβρισκες καφενεία με το όνομα του ιδιοκτήτη (Γιάννης, Γιώργος, Πέτρος) ή με τα τότε μοντέρνα ονόματα «Το τέλειον», «Η απόλαυσις» ή «Η ωραία θέα».

Καθίσαμε λοιπόν εκεί και εγκαινιάσαμε την περίοδο του φραπέ. Στο Socafe δεν υπάρχει πάγκος αυτοεξυπηρέτησης. Παραγγέλλεις το φραπέ σου στην γκαρσόνα και σου το φέρνει στο τραπέζι σου. Πληρώνεις πριν φύγεις και μάλιστα φτηνότερα απ’ ότι στις καφετέριες της Λευκωσίας.

Με τον καφέ πάει το τσιγάρο λένε οι καπνιστές. Ο Βάκης κι εγώ λέμε πως με τον καφέ πάει η κουβέντα. Αυτή τη φορά (βαράτε τις καμπάνες ) ξεκίνησε την κουβέντα ο Βάκης:

-          Είδες το ανθρώπινο πρόσωπο της ΑΗΚ;

-          Προτιμώ το φωτεινό της πρόσωπο ιδιαίτερα όταν μειώνει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος! Τι εννοείς όμως;

-          Δεν θα αποκόπτει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος κατά την περίοδο του Πάσχα σε όσους δεν πληρώσουν το λογαριασμό τους. Για να κάνει ο λαός Ανάσταση με φώς!

-          Απ’ ότι ξέρω ο λαός κάνει Ανάσταση με το … κερί ή με τη λαμπάδα!

-          Άσε τ’ αστεία! Η ΑΗΚ εφαρμόζει και τιμολογιακή πολιτική, ειδικές ταρίφες για τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού. Χρεώνει την κατανάλωση φτηνότερα.

-          Σοβαρά;

-          Βέβαια, το ανακοίνωσε η εκπρόσωπος τύπου της Αρχής.

-          Και ποιος πληρώνει τελικά;

-          Υπολογίζω η ΑΗΚ από τα κέρδη της! Δεν μας λεν συνέχεια τα κόμματα ότι η Αρχή είναι κερδοφόρος οργανισμός και πρέπει να παραμείνει στα χέρια του κράτους;

-          Αχ καημένε Βάκη! Τη διαφορά την πληρώνει ο κοσμάκης, εσύ κι εγώ! Η ΑΗΚ εφαρμόζει τις ταρίφες της όπως θέλει. Ότι χάνει από τις ευάλωτες ομάδες τα πληρώνουν οι άλλοι.

-          Α, έτσι;

-          Ναι Βάκη. Αυτό είναι το ανθρώπινο πρόσωπο της ΑΗΚ. Μάγκας με ξένα κόλλυβα!  Και πού’ σαι μάθε μέχρι ποια ημερομηνία δεν θα διακόπτουν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος να το εκμεταλλευτούμε κι εμείς. Να πληρώσουμε την τελευταία μέρα!

Κ.Α.Χ.

21.4.2016