Χαρτομάντιλα στη θάλασσα ...

ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΙΛΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ …

Μόλις επέστρεψα από το πρωινό μου (με τη νέα ώρα) μπάνιο στη θάλασσα του Ζυγίου, όπου κολυμπούσα μόνος μου, λες και η θάλασσα ήταν ιδιωτική πισίνα. Δε ήμουν εντελώς μόνος αφού  στο βάθος διέκρινα τη σημαδούρα και τη σημαία ενός γείτονα ψαροτουφεκά που σε λίγο βγήκε με ένα χταπόδι κρεμασμένο στη μέση του, όπως αναμένουν ότι θα κάνουν με τα πουλιά οι κυνηγοί, σήμερα πρώτη μέρα του κυνηγίου.

Σήμερα 30 Οκτωβρίου 2016 και θυμήθηκα μια τέτοια μέρα πριν καμιά σαρανταριά χρόνια (δε θυμάμαι ακριβώς πόσα)που βρέθηκα με ένα Γερμανό φίλο στη Θεσσαλονίκη. (Λέω φίλο παρόλο που από τότε δεν τον ξανασυνάντησα ούτε και είχα νέα του. Του έκανα τότε μαθήματα Ελληνικής γλώσσας γιατί η εταιρεία στην οποία εργαζόταν θα τον έστελλε στην Αθήνα για δουλειές εκεί. Έβγαζα έτσι κανένα φράγκο, μάλλον στην κυριολεξία κανένα μάρκο)

Φτάσαμε λοιπόν στη Θεσσαλονίκη στις 29 Οκτωβρίου μετά από ένα ταξίδι με αεροπλάνο, με τρένο, οτο-στοπ, ταξί και πάλι τρένο. Την επομένη, 30 Οκτωβρίου αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο μιας και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος. Πήραμε το λεωφορείο της γραμμής. το ΚΤΕΕΛ και βρεθήκαμε στην Αγία Τριάδα. Οι κολυμβητές εκεί ήταν ελάχιστοι και το νερό ήταν αρκετά κρύο. Καθώς κολυμπούσαμε βλέπω το Γερμανό φίλο μου να βγαίνει από το νερό, να πηγαίνει στο σακίδιο του και να παίρνει ένα χαρτομάντιλο. Σκούπισε τη μύτη του και επέστρεψε στο νερό. Ύστερα από λίγο πάλι τα ίδια. Τότε το ρώτησα:

-          Καλά γιατί δεν καθαρίζεις τη μύτη σου στο νερό της θάλασσας; Φοβάσαι μήπως το λερώσεις;

-          Όχι απλά όποτε νοιώσω ότι πρέπει να σκουπίσω τη μύτη μου το μυαλό μου πάει στο μαντιλάκι!

Αυτά θυμήθηκα σήμερα κολυμπώντας στο λιγάκι κρύο νερό σε μια ερημική ακτή του Ζυγίου.

Κ.Α.Χ.

30.10.2016

Αν σου αρέσει κύριε ...

ΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΥΡΙΕ …

Με το φίλο μου το Βάκη καθόμασταν χτες σε καφενείο στο τέρμα της οδού Λήδρας και πίναμε καφέ (αυτή τη φορά κυπριακό, ελληνικό, τουρκικό, βυζαντινό ή όπως θέλετε πέστε τον). Πήραμε και μια μπουγάτσα, αλμυρή, στα δύο (χωρίς άγχος και αγωνία πως θα τη μοιράσουμε) και αρχίσαμε την κουβέντα:

-          Θυμάσαι Βάκη, πριν συνδέσεις το σπίτι σου με το αποχετευτικό της πόλης, μια ιστορία που μου είπες με το βοθροκαθαριστή που κάλεσες να σου αδειάσει το λάκκο;

-          Που να θυμάμαι; Θύμισέ μου την!

-          Ήρθε ο βοθροκαθαριστής ( ο αχόρταγος ) και σου άδειασε το λάκκο. Ήρθε και η ώρα της πληρωμής οπότε τον ρώτησες:

«Πόσα οφείλω κύριε;»

«Για σένα εκατόν ογδόντα λίρες.»

«Μα, σαν πολλά μου φαίνονται.»

«Τι πολλά κύριε; Αν σου αρέσει! Αν δεν σου αρέσει τα αδειάζω πίσω και φεύγω!»

-          Ναι, θυμάμαι. Τον πλήρωσα. Μπορούσα να κάνω κι αλλιώς; Ευτυχώς συνδεθήκαμε τώρα με το αποχετευτικό και ησυχάσαμε! Πώς και θυμήθηκες αυτή την ιστορία;

-          Να σου πω, πρώτα όμως να ξέρεις ότι αυτά που πληρώνεις ως τέλη για το αποχετευτικό είναι μάλλον περισσότερα απ’ όσα πλήρωνες το βοθροκαθαριστή και το διασκέδαζες με τις ιστορίες που σου έλεγε.

-          Δεν το σκέφτηκα, αλλά λέγε πώς και θυμήθηκες αυτή την ιστορία;

-          Για δυο λόγους. Πρώτον πριν έρθω εδώ για καφέ πέρασα και πλήρωσα το αποχετευτικό. Από τα γραφεία τους στην Παλιά Λευκωσία.

-          Ο άλλος λόγος;

-          Την περασμένη βδομάδα ήμουνα με την οικογένεια σε ένα παραθαλάσσιο «οικογενειακό» παρακαλώ κέντρο. Φάγαμε ψάρι και ήπιαμε μόνο νερό. Ούτε μπύρα ούτε κρασί. Νερό μόνο!

-          Νερό μόνο;

-          Ναι θα οδηγούσα πίσω στη Λευκωσία και η Τροχαία έχει βγει παγανιά. Λοιπόν να μη σου τα πολυλογώ ήρθε ο λογαριασμός. Κοιτάζω δυο μεγάλες (του ενός λίτρου) μπουκάλες νερό μας τις χρέωσε έξι Ευρώ. Ρωτάω τον υπεύθυνο:

«Μήπως έγινε κάποιο λάθος με το νερό;»

«Σαν τι λάθος;»

«‘Έξι Ευρώ δυο μπουκάλια νερό;»

«Τόσα κάνει κύριε!»

«Πιο ακριβό το νερό από τη βενζίνη;»

«Αν σου αρέσει κύριε! Αν δεν σου αρέσει πίνε βενζίνη!»

Αυτά μου έτυχαν φίλε Βάκη και θυμήθηκα το βοθροκαθαριστή!

-          Τώρα που το λες με έξι Ευρώ έβαζες πέντε λίτρα βενζίνη.

-          Έλα όμως που η βενζίνη δεν πίνεται.

Κ.Α.Χ

18.10.2016