Πρωτοχρονιά στο τρένο

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΤΡΕΝΟ

Παραμονή πρωτοχρονιάς, αν θυμάμαι καλά το 1970 και βρέθηκα, με ένα σακίδιο στον ώμο, στο σιδηροδρομικό σταθμό και με ένα εισιτήριο στο χέρι για Κωνσταντινούπολη, μετ επιστροφής. Γιατί αποφάσισα να ταξιδέψω την παραμονή πρωτοχρονιάς ούτε και σήμερα δε μπορώ να το εξηγήσω!

Επιβιβάστηκα στο τρένο, το οποίο είχε ελάχιστους επιβάτες και μπήκα σε ένα κουπέ όπου καθόταν ένα κορίτσι στην ηλικία μου περίπου. Χαιρέτισα, έβαλα το σακίδιό μου στο χώρο αποσκευών, κάθισα και το τρένο ξεκίνησε. Μέχρι να φτάσουμε στα σύνορα της Βουλγαρίας το τρένο είχε αδειάσει. Μείναμε μόνο δυο επιβάτες, το κορίτσι που ήταν από την Τουρκία αλλά ζούσε στη Γερμανία κι εγώ!

Το τρένο σταμάτησε στο σταθμό της Σόφιας στις δώδεκα παρά τέταρτο. Καθόμασταν στο κουπέ και βλέπαμε τα φώτα της πόλης. Τα μεσάνυχτα φωτίστηκε ο ουρανός από βεγγαλικά που ανάγγελλαν τον ερχομό του νέου χρόνου. Ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλο με αγκαλιές και φιλιά «ευτυχισμένο το 1971» οπότε μπήκε στο βαγόνι ένας μεθυσμένος Βούλγαρος με μια μπουκάλα ρακί στο χέρι. Μας αγκάλιασε και μας ευχήθηκε. Μας πρόσφερε και ρακί από τη μπουκάλα του που δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε γιατί έτσι όπως ήταν «υπό την επήρεια αλκοόλης», όπως λέει και η αστυνομία, δεν ξέραμε αν θα θύμωνε και πως θα αντιδρούσε. Ο Βούλγαρος μετά που αδειάσαμε το μπουκάλι με το ρακί μας αποχαιρέτησε και κατέβηκε από το τρένο. ΄Ετσι μείναμε και πάλι μόνο δύο επιβάτες.

Μετά από τρία τέταρτα περίπου ξεκίνησε το τρένο και είχε ήδη χαράξει το πρώτο φως της μέρας όταν φτάσαμε στα σύνορα της Τουρκίας. Στους επόμενους δυο ή τρεις σταθμούς που έκανε το τρένο μέσα στην Τουρκία επιβιβάστηκαν και άλλοι επιβάτες. Μέσα στο τρένο έγινε ο διαβατηριακός έλεγχος ενώ ο τελωνειακός θα γινόταν κατά την άφιξή μας στην Κωνσταντινούπολη.

Φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη και ήδη είχα συνεννοηθεί με το κορίτσι από την Τουρκία να με βοηθήσει να βρω ξενοδοχείο. ΄Εβαλα το σακίδιό μου στον ώμο και το κορίτσι μου ζήτησε να το βοηθήσω με τις αποσκευές του δίνοντάς μου μια μεγάλη τσάντα χεριού. Προχώρησα προς τον τελωνειακό έλεγχο όπου κάτι μου είπε στα τούρκικα ο τελώνης. Δεν κατάλαβα και του έδωσα το διαβατήριό μου. Τότε μου έδειξε να περάσω χωρίς να κοιτάξει τις αποσκευές μου. Κοίταξα πίσω και είδα ότι είχαν ανοίξει και τις δύο βαλίτσες που μετέφερε το κορίτσι του τρένου.

Αφού βγήκε κι αυτή έξω πήραμε ταξί για το ξενοδοχείο στο οποίο μου σύστησε να μείνω. ΄Ηταν ένα καλούτσικο ξενοδοχείο «Βόσπορος» λεγόταν, απέναντι από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και πολύ κοντά στην «κλειστή αγορά». Στο ξενοδοχείο ενώ περίμενα να μου δώσουν το κλειδί του δωματίου που θα έμενα το κορίτσι μιλούσε με σοβαρό ύφος με το ξενοδόχο ο οποίος σε κάποια στιγμή άπλωσε εφημερίδες στο πάτωμα και άδειασε σ αυτές το περιεχόμενο της χειραποσκευής που πέρασα από το τελωνείο, «βοηθώντας» το κορίτσι του τρένου. Η τσάντα ήταν γεμάτη τσάι το οποίο όπως είχα μάθει αργότερα ότι έχει μεγάλη κατανάλωση στην Τουρκία και η τουρκική κυβέρνηση το φορολογούσε βαριά. Γι αυτό και γινόταν λαθρεμπόριο τσαγιού, τότε, σήμερα δεν ξέρω.

Το κορίτσι πήρε λεφτά από το ξενοδόχο, αρκετά λεφτά απ ότι πρόσεξα και ύστερα με αποχαιρέτησε. Πήρα όμως κι εγώ το μάθημα μου. Να μη μεταφέρω αποσκευές αγνώστων και  ότι το τσάι είχε μεγάλη αξία στην Τουρκία!

Κ.Α.Χ.

9.3.2015