Δυο τσιγάρα δρόμο (συνέχεια)

ΔΥΟ ΤΣΙΓΑΡΑ ΔΡΟΜΟ (συνέχεια)

Ώστε δυο τσιγάρα δρόμο και θα είμαστε στη συνοριακή διάβαση. ΄Ετσι μας είπε ο οδηγός που μας πήρε και μας άφησε στη μέση του πουθενά για να πάρει το χωματόδρομο για τη φάρμα του.

Ο φίλος μου ο Γερμανός είχε τελειώσει το τρίτο του τσιγάρο όταν πράγματι στο βάθος σ΄ εκείνο το πράσινο άρχισαν να ξεχωρίζουν δέντρα. Μας πήρε ακόμη άλλες δυο ώρες ποδαρόδρομο να φτάσουμε ως εκεί και ο Γερμανός κάπνισε ακόμη τρία τσιγάρα. Εγώ ήμουνα μέσα στην τρελή ταλαιπωρία. Φορούσα κάτι παπούτσια με σχετικά ψηλό τακούνι. Εκείνη την εποχή ήταν στη μόδα τα αντρικά παπούτσια με ψηλό τακούνι. Επίσης φορούσα παντελόνι «καμπάνα» που ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή. ΄Ηταν 30 Οκτωβρίου και εξακολουθούσε να κάνει ζέστη παρόλο που ήμασταν στα βόρεια.

Δώσαμε τα διαβατήριά μας στους Γιουγκοσλάβους ,τότε, συνοριοφύλακες που αδιάφορα χωρίς καλά-καλά να μας κοιτάξουν τα σφράγισαν και μας χαιρέτισαν. Όταν φεύγεις από μια χώρα δεν κάνουν ιδιαίτερο έλεγχο. Όταν εισέρχεσαι είναι που σε ελέγχουν.

Μπήκαμε στο δωμάτιο που ήταν οι Έλληνες συνοριοφύλακες και δώσαμε τα διαβατήριά μας, οπότε ακούω αυτόν που κρατούσε το δικό μου να λέγει:

-          Γιάννη έλα να δεις κυπριακό διαβατήριο!

Τόσο σπάνια περνούσαν από εκεί Κύπριοι που του έκανε εντύπωση και κάλεσε το συνάδελφό του να δει κυπριακό διαβατήριο. Μετά έριξε μια ματιά έξω και με ρώτησε:

-          Το αυτοκίνητό σας πού είναι; Ο άνθρωπος δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να είχαμε πάει εκεί με τα πόδια.

-          Μας άφησε με βλάβη λίγο πιο πίσω στη Γιουγκοσλαβία. Του απάντησα έτσι γιατί δε θα μπορούσα να του εξηγήσω την περιπέτειά μας και να με πάρει στα σοβαρά.

-          Και τώρα πού θα πάτε;

-          Στη Φλώρινα.

-          Να σας φωνάξω ταξί. Δεν υπάρχει άλλο μέσο μέχρι τη Φλώρινα. Δεν είναι μακριά ούτε και κοστίζει πολλά!

Πήραμε το ταξί και πήγαμε στο κέντρο της Φλώρινας. Καθίσαμε σε μια καφετέρια στη γωνιά του δρόμου, αν θυμάμαι καλά και ήπιαμε καφέ. Φάγαμε και τυρόπιτα και τραβήξαμε για το σιδηροδρομικό σταθμό. Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη όταν έπεφτε το πρώτο σκοτάδι και πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο στην Εγνατίας όπου αποκοιμηθήκαμε μέχρι την επόμενη μέρα. Τόση ήταν η κούραση μας!

Την επομένη πήγαμε στην Καμάρα όπου ήπιαμε καφέ και φάγαμε μπουγάτσα. Ακολούθως πήραμε το ΚΤΕΛ και πήγαμε στην Αγία Τριάδα για μπάνιο παρά του ότι ήταν η τελευταία μέρα του Οκτώβρη.

Θυμάμαι το φίλο μου το Γερμανό με το μαγιό να κάνουμε βουτιές και να βγαίνει έξω να βρει χαρτομάντιλο για τη μύτη του!

Τελειώσαμε το μπάνιο μας και καθίσαμε σε ένα εστιατόριο παραθαλάσσιο για ψάρι. Το γκαρσόνι μας έλεγε τι ψάρια είχε κι εμείς του λέγαμε ¨βάλε δυο στα κάρβουνα, ρίξε μισό κιλό στο τηγάνι κλπ». Σε μισή ώρα ήρθε το γκαρσόνι και μας ρώτησε:

-          Πότε θα έρθουν οι υπόλοιποι για να αρχίσω και το τηγάνισμα;

-          Μα δεν περιμένουμε άλλους!

-          Καλά, πώς θα φάτε τόσο ψάρι δυο άτομα; Θα αφαιρέσω τα τηγανιτά. Αυτά στα κάρβουνα ψήνονται ήδη!

Απολαύσαμε το ψάρι και το κρασί μας, οπότε λέω στο Γερμανό:

-          Αυτός που μας είπε δυο τσιγάρα δρόμο φαίνεται πως καπνίζει τρία τη μέρα!

Κ.Α.Χ.

7.3.2015