Παιδικά "πρότζεκτ"

ΠΑΙΔΙΚΑ «ΠΡΟΤΖΕΚΤ»

ΕΙΚΟΣΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ», ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ …

Θυμάμαι όταν είμαστε πιτσιρικάδες στη γειτονιά μας, στο Καιμακλί, κατά την προσχολική ηλικία ολόχρονα και τα καλοκαίρια ύστερα,  παίζαμε διάφορα παιγνίδια. Κυριαρχούσε το ποδόσφαιρο! Μια μπάλα και ένα αδειανό οικόπεδο ήταν αρκετά. Το οικόπεδο το καθαρίζαμε από τα χόρτα και τη λοιπή βλάστηση και βάζαμε πέτρες για να σημαδεύουμε το τέρμα, τις «πόρτες» όπως τις λέγαμε. Μερικές φορές φτιάχναμε το τέρμα από ξύλινα δοκάρια που τα μαζεύαμε από οικοδομές ή από χαλάσματα. Οργανώναμε και αγώνες μεταξύ των διαφόρων γειτονιών. ΄Αλλα παιγνίδια ήταν « κλέφτες κι αστυνόμοι», «καουμπόηδες και ινδιάνοι» κ. ά. Τα κορίτσια έπαιζαν κυρίως «βασιλέα», «δασκάλες» και με τις κούκλες τους «κουμέρες».

Τα αγόρια δεν περιοριζόμασταν μόνο στα παιγνίδια. Οργανώναμε και αναλαμβάναμε να διεκπεραιώσουμε και διάφορα «πρότζεκτ». Ένα απ’ αυτά τώρα που θυμάμαι ήταν να μεγαλώσουμε και να εκπαιδεύσουμε ένα σκύλο! Ναι, βρήκαμε ένα μικρό σκυλάκι και το περιμαζέψαμε. Επειδή οι γονείς μας δεν μας άφηναν να πάρουμε το σκυλάκι στην αυλή των σπιτιών μας, φτιάξαμε ένα ξύλινο σπιτάκι, πηδήξαμε το μαντρότοιχο μιας μεγάλης αποθήκης που υπήρχε στη γειτονιά και το βάλαμε εκεί. Πήραμε λοιπόν το σκυλάκι και το δέσαμε με ένα μεγάλο σχοινί να μη μας φύγει και το φροντίζαμε καθημερινά. Του βάζαμε νερό και του πηγαίναμε φαγητό που φύλαγε ο καθένας από το σπίτι του. Άλλοι ενημερώσαμε τους γονείς μας και άλλοι όχι. Περνούσαμε σχεδόν όλη τη μέρα εκεί παίζοντας με το σκυλάκι. Στην αποθήκη δεν έρχονταν συχνά εργάτες για να φορτώσουν ή να ξεφορτώσουν εμπόρευμα. Όταν τους βλέπαμε να πλησιάζουν παίρναμε το σκυλάκι και φεύγαμε πηδώντας το μαντρότοιχο. Μια φορά όμως δεν τους είδαμε οπότε εκείνοι έλυσαν το σκυλάκι και το άφησαν ελεύθερο. Ψάξαμε σε όλη τη γειτονιά αλλά δυστυχώς δεν το βρήκαμε. Μπορεί και να το πήρε μαζί του κάποιος από τους εργάτες … Το σκυλάκι το είχαμε βαφτίσει «Ουίσκι» γιατί ήταν άσπρο και μαύρο και τότε διαφήμιζαν στην τηλεόραση ένα ουίσκι με το όνομα «Black and White» μαζί με δυο σκυλάκια, ένα άσπρο και ένα μαύρο.

Ένα άλλο παιδικό «πρότζεκτ» που θυμάμαι ήταν το κρέμασμα της γάτας! Δεν ξέρω τι μας έπιασε εκείνο το καλοκαίρι αλλά αποφασίσαμε να αρπάξουμε μια γάτα και να την «κρεμάσουμε» από ένα πεύκο που υπήρχε στην αυλή ενός από τα παιδιά της παρέας! Μπορεί να ακούγεται λίγο μακάβριο αλλά σας διαβεβαιώνω ότι όταν όλοι της παρέας μεγαλώσαμε τις αγαπήσαμε πολύ και έχουμε και γάτες στα σπίτια μας!

Λοιπόν όσον αφορά τις γάτες στην αρχή κυνηγούσαμε τις όλοι μαζί προσπαθώντας να τις στριμώξουμε σε κάποια γωνιά και να πιάσουμε μία. Στάθηκε αδύνατο! Οι γάτες μας ξέφευγαν αφού αγρίευαν και υπήρχε κίνδυνος να μας γρατσουνίσουν! Εδώ πρέπει να πούμε ότι υπήρχαν άγριες και ήμερες γάτες. Εμείς ασχολούμασταν με τις άγριες αφού ήταν πρόκληση και το «πρότζεκτ» μας γινόταν έτσι πιο συναρπαστικό αλλά και επικίνδυνο.

Συμπεράναμε λοιπόν ότι έπρεπε να παγιδεύσουμε τη γάτα για να την πιάσουμε. Πήραμε ένα κοφίνι και το στερεώσαμε ανάποδα με ένα ξύλο για να υπάρχει χώρος να μπει η γάτα από κάτω. Το ξύλο ήταν δεμένο με σπάγκο στην άκρη του. Κρατούσαμε την άλλη άκρη του σπάγκου και κρυμμένοι παραμονεύαμε να την τραβήξουμε και να παγιδεύσουμε από κάτω τη γάτα. Βάλαμε και λίγο ψωμί και χαλούμι για δόλωμα! Τα καταφέραμε και παγιδεύσαμε εκεί μια γάτα! Ποιός όμως θα τολμούσε να βάλει το χέρι του από κάτω και να την πιάσει; Κανένας!

Και τα δύο αυτά παιδικά «πρότζεκτ» που θυμάμαι έληξαν άδοξα δυστυχώς για μας και ευτυχώς για το σκύλο και τη γάτα!

Κ.Α.Χ.

29.3.2015