Χριστουγεννιάτικο δέντρο

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ

Χτες το απόγευμα περπατούσα με το φίλο μου το Βάκη για να πάμε στη Λήδρας για καφέ και εκεί στην αρχή του δρόμου, εκεί όπου «με χρόνια και καιρούς» θα ξανακατασκευαστεί η πλατεία Ελευθερίας, μια παιδική χορωδία με κόκκινους χριστουγεννιάτικους σκούφους και τραγουδούσε τα κάλαντα των γιορτών. Κοντοσταθήκαμε λιγάκι και ακούσαμε από τις ωραίες και χαρούμενες παιδικές φωνούλες να προαναγγέλλουν τα Χριστούγεννα.

«΄Ηρθαν τα Χριστούγεννα εορτή μεγάλη

Και το δέντρο του Χριστού εστολίσθη πάλι!»

Συνεχίσαμε μέχρι το μέσο της οδού Λήδρας και μπήκαμε σε μια γνωστή καφετέρια. Ο Βάκης έτρεξε και κάθισε σε ένα τραπεζάκι που μόλις είχε αδειάσει και ήταν το μοναδικό ελεύθερο εκείνη την ώρα. Παρεμπιπτόντως πάντοτε προβληματίζομαι πως με τέτοια κρίση να μαστίζει τον τόπο οι καφετέριες να είναι γεμάτες. Εγώ πήγα απευθείας στον πάγκο εξυπηρέτησης για να πάρω καφέδες.

-          Φέρε και ένα χριστουγεννιάτικο μπισκότο , μου φώναξε ο Βάκης.

-          Εντάξει αλλά θα το φας μόνος σου, εγώ προσπαθώ να «κάνω κράτει» για να φάω κανένα κουραμπιέ και κανένα μελομακάρονο απ αυτά που θα φτιάξουμε στο σπίτι!

Πήρα τους καφέδες και το μπισκότο και κάθισα στο τραπεζάκι σπρώχνοντας το πιατάκι με το μπισκότο προκλητικά  μπροστά στο Βάκη.

-          Ξέρεις τι αναπολώ αυτές τις μέρες, φίλε Βάκη, από τα παιδικά μου χρόνια; Το χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίζαμε στο σπίτι όταν ήμουν μικρό παιδάκι.

-          Γιατί; Αφού και τώρα στόλισες στο σπίτι σου το δέντρο!

-          Ναι, το στόλισα! Ένα πλαστικό δέντρο, άχαρο, παραστολισμένο με πολλά πλαστικά και γυάλινα παιγνίδια και πολλές φιγούρες που καμιά σχέση δεν έχουν με τα δικά μας ήθη και έθιμα. Μου θυμίζει γριά γυναίκα φορτωμένη με μπιζού, κραγιόν και βαφές λες και είναι παλιάτσος στο τσίρκο! Και από πάνω λαμπίτσες που αναβοσβήνουν λες και είναι νεόν φωτεινή διαφήμιση σε  καμιά κακόφημη συνοικία κεντροευρωπαϊκής πρωτεύουσας!

-          ΄Ελα μην τα παραλές! Είναι όλα  τα χριστουγεννιάτικα!

-          Εγώ πάντως αναπολώ και νοσταλγώ το δέντρο που στολίζαμε στο πατρικό μου σπίτι. Τις περισσότερες χρονιές δεν ήταν καν πεύκος. ΄Ηταν ένα ωραίο φουντωτό κλαδί από το κυπαρίσσι του γείτονα που το στερεώναμε σε ένα τενεκέ που ντύναμε με χαρτί περιτυλίγματος που φυλάγαμε ειδικά για το σκοπό αυτό όταν ανοίγαμε κάποιο δώρο! Και τα στολίδια μας απλά κι αυτά. Μερικά κουκουνάρια που μαζεύαμε από τις εκδρομές μας στο Τρόοδος και τα βάφαμε με χρώματα νερομπογιάς και καμιά κούκλα της αδελφής μου. Και στην κορυφή ένα χειροποίητο αστέρι βαμμένο κι αυτό με νερομπογιά. Δεν έλειπε και το χιόνι από βαμβάκι! Αυτό το χριστουγεννιάτικο δέντρο αναπολώ και θα ήθελα πολύ να το ξαναζήσω!

Κ.Α.Χ.

23.12.2014