Περί σημαίας συνέχεια ...

ΠΕΡΙ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΥΝΈΧΕΙΑ …

Τώρα με το κρύο και τις βροχές δεν λειτουργούν τα «τραπεζάκια έξω» στις καφετέριες των οδών Λήδρας και Ονασαγόρου και ο κόσμος κάθεται μέσα με αποτέλεσμα να μη βρίσκεις καρέκλα να καθίσεις για έναν καφέ. Τώρα με τις γιορτές που υπάρχει περισσότερη κίνηση στην παλιά πόλη «το πρόβλημα» γίνεται ακόμη πιο έντονο. Μετά που προσπαθήσαμε να βρούμε τραπεζάκι σε τρεις καφετέριες χωρίς αποτέλεσμα τα καταφέραμε στην τέταρτη. Καθίσαμε λιγάκι στριμωγμένα αλλά καθίσαμε. Πήραμε καφέδες και αφού ήπιαμε από μια γουλιά και σχολιάσαμε την ποιότητα του καφέ, ο φίλος μου ο Βάκης μου λέγει.

-          Ξέρεις τι θυμήθηκα χτες που μιλούσαμε για τις σημαίες;

-          Πού να ξέρω; Και καλά γιατί δεν μου το είπες την ώρα που τα λέγαμε;

-          Όταν πήγα σπίτι το θυμήθηκα!

-          Βλέπω προβληματίζεσαι από τις συζητήσεις μας!

-          Ναι βέβαια. ΄Ακου λοιπόν, λέγει ο Βάκης και παίρνει ύφος μικρού παιδιού που ανεβαίνει στη σκηνή στο δημοτικό σχολείο και αρχίζει να απαγγέλλει σχεδόν μεγαλοφώνως που θα τον άκουσαν οι μισοί τουλάχιστον θαμώνες της καφετέριας.

«Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό

Και στη μέση χαραγμένο ένα κάτασπρο σταυρό!»

-          Ναι; Μπράβο!

-          Θυμάσαι που το απήγγειλα μια χρονιά στη γιορτή της σημαίας;

-          Ναι, ναι, πώς! Ακριβώς όπως το είπες και τώρα, μόνο που ντράπηκα να σε χειροκροτήσω! Όμως αυτή η σημαία που περιγράφει το ποίημα ήταν η Ελληνική σημαία μέχρι το 1979. Τη χρονιά αυτή καθιερώθηκε η σημαία που ξέρουμε σήμερα με το λευκό σταυρό στην αριστερή πάνω γωνιά και τις εννέα γαλάζιες και λευκές λωρίδες. Αυτή που περιγράφει το ποίημα υπάρχει σήμερα στο έμβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας και αν θυμάμαι καλά είναι η σημαία του προέδρου της Δημοκρατίας.

-          Μου αρέσει να συζητώ μαζί σου διάφορα τέτοια θέματα γιατί έχεις πάντοτε κάτι να πεις και να μας δώσεις σχετικές πληροφορίες.

-          Όμως κάποτε γκρινιάζεις με αυτά που σου λέγω!

-          Μόνο όταν αρχίζεις τις λεπτομέρειες και με στριμώχνεις!

-          Λοιπόν αυτή η σημαία που περιγράφει το ποίημα έπαιρνε κατά καιρούς διάφορες προσθήκες. Στη βασιλευόμενη Δημοκρατία στο κέντρο του σταυρού τοποθετήθηκε το στέμμα. Παλαιότερα, αν δεν με απατά η μνήμη μου είχε τοποθετηθεί εκεί ο «σκούφος της Δημοκρατίας» και αργότερα επί χούντας των συνταγματαρχών «φάνταζε» εκεί ο αναγεννώμενος από τις φλόγες φοίνικας και η φιγούρα ενός φαντάρου. Δε μου λες τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας την ξέρεις;

-          Και βέβαια την ξέρω.

-          ΄Ακου λοιπόν σε παράφραση το ποίημα που μου απήγγειλες, για την Κυπριακή σημαία.

«Της πατρίδας μου η σημαία έχει φόντο το λευκό

Και στη μέση χαραγμένη είναι η Κύπρος σε χρυσό!»

-          ΄Αφησες πίσω το πράσινο της ελιάς!

-          Ποιητική αδεία!

Κ.Α.Χ.

16.12.2014