Οικογενειακό κέντρο Τσιαγκλαγιάν

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΣΙΑΓΚΛΑΓΙΑΝ

ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ», ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ …

Το Καιμακλί γειτνιάζει με την τούρκικη συνοικία της Λευκωσίας και πολλές από τις δραστηριότητες των κατοίκων του είχαν να κάνουν  και με το σύνοικο στοιχείο. Κάτι που θυμάμαι πολύ έντονα είναι κάποιους συμμαθητές μου που κάπνιζαν και αγόραζαν τσιγάρα από το τούρκικο μπακάλικο εκεί κοντά στο οικογενειακό κέντρο Τσιαγκλαγιάν αφού ο ιδιοκτήτης δεν τους γνώριζε και έτσι δεν υπήρχε κίνδυνος να τους καταδώσει στους γονείς τους! Ακόμα πριν λειτουργήσει θερινό σινεμά στο Καιμακλί λειτουργούσαν δύο θερινά σινεμά τούρκικης ιδιοκτησίας στα οποία θυμάμαι, πριν ακόμη καν πάω στο δημοτικό σχολείο, πήγα αρκετές φορές με τους γονείς μου. Θυμάμαι μάλιστα ότι προβάλλονταν και ελληνικές ταινίες τόσο γιατί υπήρχε μεγάλη πελατεία από ΄Ελληνες όσο και γιατί και στους Τουρκοκύπριους άρεσαν οι ελληνικές ταινίες ιδιαίτερα αυτές με την Αλίκη Βουγιουκλάκη! Πρέπει να αναφέρω ότι είχαμε δει, εκτός από αμερικάνικες ταινίες της εποχής εκείνης, και μερικές τούρκικες ταινίες. Εκείνο που θυμάμαι από αυτές είναι το «happy end» που ήταν πάντοτε ο γάμος του φτωχού παλληκαριού με το πλούσιο κορίτσι του!

Μερικοί που υπηρέτησαν τη στρατιωτική τους θητεία στην περιοχή θα θυμούνται τα «φυλάκια» του Τσιαγκλαγιάν. Το Τσιαγκλαγιάν ήταν ένα πολύ γνωστό οικογενειακό κέντρο, στο δρόμο έξω από τα τείχη της Λευκωσίας του οποίου ο ιδιοκτήτης πρέπει να ονομαζόταν Τσιαγκλαγιάν αφού αυτό το επίθετο συναντάται συχνά στα τούρκθκα. Από το Γυμνάσιο Παλλουριωτίσσης όταν κάποιος συνεχίσει την πορεία του και περάσει «την πόρτα τη νέα», το τελευταίο άνοιγμα στα τείχη της πόλης, θα συναντήσει στα δεξιά του το κέντρο Τσιαγκλαγιάν. Η λέξη «τσιαγκλαγιάν» στα ελληνικά σημαίνει «καταρράκτης».

Στο κέντρο αυτό πελάτες ήταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι απ΄ όλη τη Λευκωσία. Όταν ήμουν πολύ μικρός, πριν το δημοτικό σχολείο, πήγα εκεί αρκετές φορές με τον παππού μου και μάλιστα αρκετά Σαββατόβραδα τα περάσαμε εκεί. Το κέντρο διέθετε ζωντανή μουσική και πίστα χορού. ΄Επαιζαν βιολιά, πιάνο και ακορντεόν. Μερικά ζευγάρια χόρευαν τα καλοκαίρια έξω στον κήπο στη τσιμεντένια πίστα!

Με τον παππού μου, συνήθως πηγαίναμε εκεί τα καλοκαίρια και καθόμασταν στον κήπο, παράγγελνε κονιάκ με μεζέδες και γκαζόζα για μένα. ΄Επινα τη γκαζόζα μου και έτρωγα από τους μεζέδες που συνόδευαν το κονιάκ ακούοντας μουσική! Θυμάμαι τη μικρή δεξαμενή με το σιντριβάνι που υπήρχε στο μέσο της αυλής του κέντρου. Εκεί χάζευα για πολλή ώρα τα ψαράκια που κολυμπούσαν στο νερό. ΄Ηταν κάτι κόκκινα και χρυσά ψάρια στο μέγεθος μέτριου μπαρμπουνιού. Αφηνόμουν εκεί και με τη φαντασία μου ταξίδευα μαζί τους, άλλοτε κολυμπώντας και άλλοτε σαν πειρατής σε καράβι που στεκόταν στην πρύμνη και έβλεπε τα ψάρια που τον οδηγούσαν στο νησί με τον κρυμμένο θησαυρό!

Την εποχή που είχαν οι Τούρκοι το μπαϊράμι τους η ατμόσφαιρα στην περιοχή ήταν παραμυθένια! Ο δρόμος έξω από τα τείχη γέμιζε με κόσμο που πηγαινοερχόταν, με παιδιά που έτρεχαν και γέμιζαν την ατμόσφαιρα με χαρούμενες φωνές και γέλια. Μικροπωλητές πωλούσαν παγωτό, μαλλί της γριάς, παιγνίδια και πολλά άλλα … Ξυλοπόδαροι με χρωματιστά παντελόνια που κάλυπταν τα ξύλινά τους πόδια πήγαιναν κι αυτοί πάνω κάτω στο δρόμο ενώ τυμπανιστές με τούρκικες ενδυμασίες έπαιζαν τα ταμπούρλα τους και διασκέδαζαν τον κόσμο.

Ωραία πράγματα θυμήθηκα σήμερα και ωραίες παλιές εποχές! Και τι δεν θα έδινα να ξαναγινόμουν πάλι πιτσιρίκι! Και τι δε θα έδινα για μια γκαζόζα στου Τσιαγκλαγιάν!

Κ.Α.Χ.

8.10.2014