Το γατάκι

Ιστορίες του Αγώνα (8)

ΤΟ ΓΑΤΑΚΙ

Κατά τις δέκα η ώρα το βράδυ της πρώτης του Σεπτέμβρη του 1958 ένας νεαρός οδηγούσε το ποδήλατό του στην οδό Winston Churchill στη Λευκωσία με κατεύθυνση το Κυβερνείο κρατώντας με το ένα χέρι το τιμόνι και με το άλλο ένα μικρό δέμα τυλιγμένο με εφημερίδα. Στο ύψος της κατοικίας του Αποικιακού Γραμματέα, έστριψε στα αριστερά σε μια πάροδο και έφτασε σε μια διασταύρωση όπου πρόσεξε ότι από το δρόμο στα αριστερά ερχόταν μια περίπολος Άγγλων στρατιωτών με ένα Land Rover. Ο νεαρός τότε έστριψε το τιμόνι του ποδηλάτου του και το οδήγησε σε ένα αυλάκι για τα νερά της βροχής στην άκρη του δρόμου, προσποιούμενος ότι έχασε τον έλεγχό του και έπεσε. Πριν φθάσει η περίπολος έκρυψε το δέμα που κρατούσε κάτω από ένα μικρό γεφυράκι που ένωνε τα αυλάκια από τη μια και την άλλη πλευρά του δρόμου. Όταν η περίπολος σταμάτησε στη διασταύρωση και κατέβηκαν δυο ένοπλοι Άγγλοι στρατιώτες. Ο νεαρός τράβηξε το ποδήλατό του έξω από το αυλάκι και άρχισε να ξεσκονίζει το παντελόνι του προσποιούμενος ότι πονούσε το γόνατό του.

-          Αλτ! Άσε το ποδήλατο και τα χέρια ψηλά, του είπε ο Άγγλος λοχίας καθώς τον πλησίαζε ενώ άλλοι δύο στρατιώτες στέκονταν πιο πίσω με προτεταμένα το όπλα και το χέρι στη σκανδάλη.

-          Δεν έκανα τίποτα Έπεσα από το ποδήλατο!

-          Την ταυτότητά σου!

Ο νεαρός πρότεινε το χέρι με την ταυτότητά του. Ο Άγγλος στρατιώτης την έλεγξε και αφού το ερεύνησε του είπε:

-          ΟΚ, μπορείς να πηγαίνεις!

Ο νεαρός έσπρωξε το ποδήλατο για καμιά εκατοστή υάρδες προσποιούμενος ότι κουτσαίνει και μετά καβάλησε το ποδήλατο και συνέχισε το δρόμο του. Η περίπολος τον ακολούθησε για λίγο και μετά τον προσπέρασε.

                                                                  ***

Ο σμηναγός Steve Selfridson, που οι συμφοιτητές του στη Σχολή Αεροπορίας της RAF αποκαλούσαν SS, χωρίς να συνδέουν τα αρχικά του με τα ναζιστικά αρχικά, ήταν ένας αξιωματικός ήπιων τόνων και καλός οικογενειάρχης αλλά  και ένας άψογος επαγγελματίας πιλότος. Είχε επιστρέψει στο σπίτι του μετά από συμμετοχή του σε μια μεγάλη επιχείρηση κατά της ΕΟΚΑ στην οροσειρά του Τροόδους. Πετούσε για πολλές ώρες με το ελικόπτερό του Westland Whirlwind συμμετέχοντας στη μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση «εξολόθρευσης των τρομοκρατών που δρούσαν στις βουνοκορφές του Τροόδους», όπως ανακοίνωσαν οι Αρχές. Στους κατοίκους των χωριών της περιοχής είχε επιβληθεί τριήμερος κατ’ οίκον περιορισμός.

Ήταν μεσημέρι μιας από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. Στο νησί επικρατούσε ακόμη μεγάλη ζέστη και καύσωνα. Ο σμηναγός Steve Selfridson μπήκε κατακουρασμένος στο σπίτι του όπου τον περίμενε η σύζυγός του Daphne. Ήπιαν μαζί από ένα φλιτζάνι τσάι και μετά ο Steve πήγε στην κρεβατοκάμαρα για να ξεκουραστεί. Αφού άνοιξε τα παράθυρα και έθεσε σε λειτουργία τον ανεμιστήρα οροφής, ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Έκλεισε τα μάτια έτοιμος να παραδοθεί στις αγκάλες του Μορφέα όταν άκουσε ένα έντονο «νιαούρισμα» από ένα μικρό γατάκι, λες και ήταν έξω από το παράθυρο. Το «νιαούρισμα γινόταν όλο και πιο έντονο, πιο δυνατό και πιο «παραπονιάρικο» που δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Στριφογύρισε δυο-τρεις φορές στο κρεβάτι αλλά τίποτα. Το γατάκι σταματούσε για λίγο αλλά ξανάρχιζε και πάλι πιο δυνατά. Εκνευρίστηκε πολύ που σηκώθηκε πάνω και αφού έβαλε ένα κοντό στρατιωτικό παντελονάκι ι βγήκε έξω εξηγώντας στη γυναίκα του τι συμβαίνει.

-          Πάω να δω που βρίσκεται αυτό το κατ … γατάκι! Ήθελε να πει το «καταραμένο γατάκι» αλλά θυμήθηκε πόσο πολύ αγαπά τα γατάκια η Daphne και μετάνιωσε.

-          Έρχομαι κι εγώ, είπε η γυναίκα του.

Ο Steve Selfridson και η Daphne έψαξαν στην αυλή τους κάτω από το παράθυρο του υπνοδωματίου τους και δεν βρήκαν κανένα γατάκι. Στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι το «νιαούρισμα» ερχόταν κάτω από το γεφυράκι του δρόμου μπροστά από το σπίτι τους. Ο Steve έσκυψε κάτω από το γεφυράκι και είπε στη γυναίκα του:

-          Το βλέπω! Θα το πιάσω και θα σου το δώσω!

Τρύπωσε με το μισό του σώμα κάτω από το γεφυράκι και άρπαξε το γατάκι με το δεξί του χέρι. Το μετέφερε στο αριστερό του χέρι το οποίο έφτανε μέχρι την άκρη του γεφυριού και έδωσε το γατάκι στη γυναίκα του. Αυτή το πήρε στην αγκαλιά της και ανέβηκε στη βεράντα του σπιτιού περιμένοντας το σύζυγό της να έρθει.

Ο Steve στήριξε το χέρι του σε μια μεγάλη πέτρα πίσω από την οποία υπήρχε μια εφημερίδα με σκοπό να σπρώξει το κορμί του προς τα έξω. Με την κίνηση αυτή η πέτρα γλίστρησε και έσπρωξε την εφημερίδα οπότε ακούστηκε μια ισχυρή έκρηξη …

Σε δέκα περίπου λεπτά κατέφθασε εκεί ένα στρατιωτικό ασθενοφόρο το οποίο μετέφερε το σμηναγό Steve Selfridson στο Βρετανικό στρατιωτικό νοσοκομείο ΒΜΗ όπου τον περίμενε μια ομάδα από γιατρούς και χειρούργους για να περιποιηθούν το τραύμα του.

Μετά από τρεις μέρες ο σμηναγός καιγόταν στον πυρετό οπότε συγκλήθηκε ιατροσυμβούλιο το οποίο συνέστησε μεταφορά του στο Λονδίνο «για αποφυγή μόλυνσης και ενδεχόμενης απώλειας του καρπού του δεξιού χεριού».

Την επομένη ο σμηναγός Steve Selfridson ξάπλωνε σε φορείο σε ένα μεταγωγικό Bristol Britannia της Βασιλικής Αεροπορικής Δύναμης και δίπλα του καθόταν η σύζυγός του Daphne. Μετά την απογείωση του αεροπλάνου του από το αεροδρόμιο Λευκωσίας με προορισμό το Λονδίνο και με ενδιάμεσο σταθμό στη Μάλτα ο σμηναγός που εξακολουθούσε να καίγεται στον πυρετό άνοιξε τα μάτια του και είπε στη γυναίκα του:

-          Daphne darling, έχω παραισθήσεις ή πράγματι ακούω ένα γατάκι να νιαουρίζει;

Η Daphne δεν απάντησε παρά μόνο άνοιξε το σκέπασμα ενός καλαθιού που ήταν δίπλα της και έβγαλε από εκεί μέσα ένα μικρό ασπρόγκριζο γατάκι. Χαϊδεύοντάς το είπε στο σύζυγό της:           

-          Δεν είναι χαριτωμένο Steve; Για ελόγου του κινδύνεψες τη ζωή σου! Δεν το έκανε η καρδιά μου να το αφήσω αδέσποτο στην Κύπρο!

Κ.Α.Χ.

10.9.2015