Έρως ανίκατε ...

Ιστορίες του Αγώνα (10)

ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ  …

Ήταν γύρω στις εννέα το πρωί όταν ο υπολοχαγός Alexander Beatrons κτυπούσε την πόρτα του γραφείου του στρατηγού Jonathan Hulme στα Woosley Barracks.  Σκούπισε τα παπούτσια του στο χαλάκι μπροστά από την είσοδο του γραφείου του στρατηγού και με ανησυχία κτύπησε με κάποια διακριτικότητα την πόρτα. Πρώτη φορά θα συναντούσε το στρατηγό. Στο άκουσμα του «εμπρός» άνοιξε την πόρτα και μπήκε. Χαιρέτησε στρατιωτικά και παρουσιάστηκε:

-          Υπολοχαγός Alexander Beatrons, διατάξτε στρατηγέ μου!

-          Έλα κάθισε υπολοχαγέ.

Ο υπολοχαγός κάθισε στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο του στρατηγού σχεδόν σε στάση … καθήμενης προσοχής! Ο στρατηγός καθόταν πίσω από αυτό και κρατούσε ένα χαρτί. Πίσω από το στρατηγό, στον τοίχο κρεμόταν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία της Α.Μ. της Βασίλισσας της Αγγλίας και στα δεξιά του πάνω σε ιστό ήταν η σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου, η σημαία της αποικίας της νήσου Κύπρου με τα δυο λιοντάρια και στη συνέχεια η σημαία του εκστρατευτικού σώματος του Αγγλικού στρατού του οποίου ηγείτο ο στρατηγός Jonathan Hulme.

-          Ορίστε διάβασε υπολοχαγέ, είπε ο στρατηγός τείνοντας το χαρτί που κρατούσε.

Ο υπολοχαγός σηκώθηκε σε στάση προσοχής, πήρε από το χέρι του στρατηγού το χαρτί, κάθισε και πάλι και άρχισε να διαβάζει. Ήταν ένα μήνυμα από το Λονδίνο, από την Intelligence Service, που έγραφε:

«Γνωρίζομεν αρμοδίως ότι τα Κεντρικά Γραφεία ΟΧΕΝ Λευκωσίας χρησιμοποιούνται ως κόμβος διακίνησης μηνυμάτων και οπλισμού της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ. Αποστολέας και παραλήπτης κατέχουν το ίδιο βιβλίο και τους μεταφέρεται το μήνυμα υπό μορφή τριών αριθμών σε στήλες. Ο πρώτος αριθμός αναφέρεται στη σελίδα, ο δεύτερος στη γραμμή και ο τρίτος σε λέξη στη γραμμή. Με τον τρόπο αυτό συγκροτείται κείμενο για συνεννόηση των τρομοκρατών. Τα μηνύματα μεταφέρουν νεάνιδες της έκτης τάξης του Γυμνασίου που μπαινοβγαίνουν στο οίκημα της ΟΧΕΝ με την κάλυψη θρησκευτικών δραστηριοτήτων. Λάβετε μέτρα και αναφέρατε αποτελέσματα»

-          Λοιπόν υπολοχαγέ Beatrons, έχω πληροφορηθεί ότι σπουδάσατε στην Οξφόρδη. Παρακολουθήσατε κλασσικές σπουδές και Ελληνικά και ότι ομιλείτε την Ελληνική απταίστως, αφού υπηρετήσατε και πέντε χρόνια στην πρεσβεία μας στην Αθήνα. Έτσι δεν είναι;

-          Μάλιστα στρατηγέ μου!

-          Από αύριο με πολιτική περιβολή θα κινείσαι στην περιοχή για παρακολούθηση και θα αναφέρεις σε μένα απευθείας. Θα παραλάβεις από τη γραμματέα μου ένα δέμα που περιέχει μικρή φωτογραφική μηχανή και θα φωτογραφίζεις διακριτικά όλες όσες μπαινοβγαίνουν στο οίκημα της ΟΧΕΝ. Νοείται ότι θα οπλοφορείς για τη δική σου ασφάλεια. Θα παραλάβεις από τη γραμματέα μου και ένα φάκελο με το χάρτη της εντός των τειχών Λευκωσίας τον οποίο να μελετήσεις και να ξέρεις όλους τους γύρω δρόμους για σκοπούς παρακολούθησης και ενδεχόμενης διαφυγής. Έχεις οποιαδήποτε ερώτηση;

-          Όχι στρατηγέ μου!

-          Μπορείς να πηγαίνεις.

Ο υπολοχαγός Alexander Beatrons σηκώθηκε, χαιρέτησε στρατιωτικά τον στρατηγό και βγήκε από το γραφείο. Στάθηκε μπροστά από το γραφείο της γραμματέας του και εκείνη του έδωσε ένα δέμα και ένα φάκελο χωρίς να του πει τίποτα. Εκείνος χαιρέτησε και έφυγε.

                                                                       ***

Ήταν Τετάρτη απόγευμα και η κυρία Κική Ουρανού, υπεύθυνη της ΟΧΕΝ Λευκωσίας καθόταν στο γραφείο της στο οίκημα της Ένωσης στο προαύλιο της εκκλησίας της Παναγίας της Φανερωμένης. Ήταν καμιά τριανταπενταριά χρονών περίπου, πολύ συντηρητική στην εμφάνισή της. Τα μαλλιά της τα χτένιζε κότσο και φορούσε πάντοτε βαθύχρωμα φορέματα κλειστά μέχρι το λαιμό και μακριά έτσι που να κάλυπταν τη μισή κνήμη. Κτύπησε η πόρτα του γραφείου της και μπήκε μέσα η Γαβριέλα μια μαθήτρια της έκτης τάξης του Γυμνασίου Θηλέων Φανερωμένης, με ποδιά και παλτό καθώς ήταν Γενάρης του 1957 και έκανε αρκετό κρύο εκείνο το απόγευμα.

-          Με ζητήσατε κυρία Ουρανού;

-          Ναι παιδί μου. Πάρε αυτό το χαρτί κρύψε το στο γάντι σου και πήγαινέ το στην οδό Αγίου Ιωάννη 21. Κτύπα την πόρτα τρεις φορές και όταν σε ρωτήσουν «ποιός είναι;» να απαντήσεις «ο ουρανός είναι καθαρός». Θα σου ανοίξουν, θα μπεις μέσα, θα δώσεις το χαρτί αυτό και θα φύγεις σε πέντε έξι λεπτά. Θα σου πει η κυρία που θα σου ανοίξει πότε να φύγεις. Από εκεί στο σπίτι σου και κοίτα να διαβάσεις τα μαθήματά σου.

-          Μάλιστα κυρία.

-          Πρέπει να παραδώσεις το μήνυμα σε πέντε λεπτά. Είναι πολύ επείγον! Αν καθυστερήσεις θα δημιουργηθούν προβλήματα.

Η Γαβριέλα βγήκε από το οίκημα της ΟΧΕΝ και πήρε το δρόμο για την οδό Αγίου Ιωάννη. Στο χέρι κρατούσε τα γάντια της. Δεν πρόσεξε ότι στη γωνία έξω από την πόρτα της αυλής της εκκλησίας στεκόταν ένας άντρας με αδιάβροχο και εσάρπα στο λαιμό καμιά τριανταριά χρονών και καθώς έφευγε με βήμα ταχύ δεν αντιλήφθηκε ότι της έπεσε το ένα γάντι. Το είδε όμως ο υπολοχαγός Alexander Beatrons που έσκυψε και το σήκωσε φωνάζοντας:

-          Δεσποινίς, δεσποινίς το γάντι σας.

Η Γαβριέλα όταν συνειδητοποίησε ότι κρατούσε μόνο ένα γάντι και ότι της έπεσε εκείνο με το μήνυμα, σταμάτησε και ο υπολοχαγός της πρότεινε το χέρι κρατώντας το γάντι της. Ο υπολοχαγός είδε ότι κάτι το άσπρο υπήρχε μέσα στο γάντι και καθώς ετοιμαζόταν να κοιτάξει περί τίνος επρόκειτο, η Γαβριέλα που το κατάλαβε έσπευσε να του πει, και κοιτάζοντάς τον στα μάτια:

-          Ευχαριστώ κύριε. Είστε πολύ ευγενικός. Οι γονείς μου θα θύμωναν πολύ  αν πήγαινα σπίτι με ένα γάντι!

Σχεδόν τράβηξε το γάντι από το χέρι του υπολοχαγού και το φόρεσε.

-          Μα είναι τόσο πολύ αυστηροί οι γονείς σας, δεσποινίς; Είπε ο υπολοχαγός μαγεμένος από τα μεγάλα μαγευτικά, μαύρα μάτια της Γαβριέλας που τον μαγνήτισαν και τον υπνώτισαν όπως υπνωτίζει ένας Ινδός φακίρης μια κόμπρα.

-          Είναι και παραείναι κύριε!

-          Όχι κύριος, Αλέξανδρος!

-          Μα πως τα λέτε κύριε … Αλέξανδρε τα Ελληνικά. Τι ωραία προφορά! Από πού είστε;

-          Από το Liecester, μια μικρή πόλη κοντά στο Λονδίνο.

-          Μα είστε Άγγλος;

-          Ναι, περιμένετε ένα λεπτό δεσποινίς.

Ο υπολοχαγός πήγε απέναντι μέχρι τα σκαλιά του Γυμνασίου Θηλέων Φανερωμένης όπου καθόταν μια ηλικιωμένη γυναίκα που είχε μπροστά της ένα τενεκέ με γαρύφαλλα και τα διαφήμιζε για να αγοράσουν οι περαστικοί. Ένα γρόσι το ένα. Ο O Alexander Beatrons πήρε τρία, τα πλήρωσε και επέστρεψε στη Γαβριέλα που στεκόταν εκεί σαν άγαλμα. Της πρόσφερε τα γαρύφαλλα και της είπε:

-          Δεσποινίς δεν μου είπατε το ονοματάκι σας!

-          Γαβριέλα κύριε

-          Αλέξανδρος είπαμε. Ή Alex  κι εσείς Gaby αν σας αρέσει καλύτερα! Πάμε για μια πάστα στο ζαχαροπλαστείο;

Χωρίς να το καταλάβει η Γαβριέλα βρέθηκε στο ζαχαροπλαστείο Harrycane εκεί κοντά και άκουγε τον υπολοχαγό να της διηγείται διάφορα για τον ίδιο και την πόλη του. Σε κάποια στιγμή η Γαβριέλα θυμήθηκε το μήνυμα και σηκώθηκε πάνω.

-          Πρέπει να πάω!

-          Πότε θα σας ξαναδώ;

-          Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή απόγευμα πηγαίνω στην ΟΧΕΝ, είπε η Γαβριέλα και έφυγε τρέχοντας.

Όταν η Γαβριέλα έφτασε στην οδό Αγίου Ιωάννη είχαν περάσει πενήντα περίπου λεπτά και είδε μπροστά από το σπίτι με τον αριθμό 21 Άγγλους στρατιώτες και αστυνομικούς. Από ένα περαστικό άκουσε ότι οι Άγγλοι συνέλαβαν δύο αγωνιστές της Οργάνωσης που κρύβονταν εκεί.

Όταν την επόμενη Παρασκευή το απόγευμα, η Γαβριέλα πήγε στην ΟΧΕΝ τη φώναξε η κυρία Κική Ουρανού στο γραφείο της και της είπε.

-          Δεν παρέδωσες το μήνυμα το οποίο έγραφε: «Εγκαταλείψατε πάραυτα την οικία. Πηγαίνετε στο προκαθορισμένο σημείο». Σου είχα πει να το παραδώσεις σε πέντε λεπτά. Αποτέλεσμα της αμέλειάς σου η σύλληψη δύο αγωνιστών. Αποβάλλεσαι από την ΟΧΕΝ. Δεν έχεις θέση εδώ και πρέπει να ντρέπεσαι. Μόνο ο θεός μπορεί να συγχωρέσει.

Η Γαβριέλα βγήκε από το οίκημα της ΟΧΕΝ κλαίγοντας. Ο υπολοχαγός Alexander Beatrons την είδε και της φώναξε «Δεσποινίς Γαβριέλα!» Εκείνη έτρεξε κοντά του και συνεχίζοντας να κλαίει χώθηκε στην αγκαλιά του με αμηχανία ζητώντας προστασία.

                                                                     ***

Πριν μερικές μέρες μια τοπική εφημερίδα στο Liecester μια τοπική εφημερίδα έγραφε ότι «κηδεύτηκε σε ηλικία 75 ετών η Gaby Beatrons,  σύζυγος του στρατηγού εν αποστρατεία Alexander Beatrons και τέως καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της πόλης. Στον τάφο της ο στρατηγός εναπόθεσε τρία γαρύφαλλα και ένα ζευγάρι άσπρα γάντια. Η μεταστάσα καταγόταν από τη νήσο Κύπρο».

Ο στρατηγός κοιτάζοντας τα άσπρα γάντια στον τάφο της γυναίκας του έφερε στο νου του την ομολογία της συζύγου, μετά από είκοσι χρόνια συζυγικού βίου, ότι το άσπρο γάντι που της έπεσε έξω από το οίκημα της ΟΧΕΝ Λευκωσίας, περιείχε ένα μήνυμα που έπρεπε να παραδώσει σε πέντε λεπτά. Το μήνυμα δεν παραδόθηκε ποτέ και αυτό στάθηκε η αιτία του γάμου τους. Του ομολόγησε επίσης ότι στο ζαχαροπλαστείο όταν τη ρώτησε τι είχε μέσα το γάντι της του απάντησε ψευδώς ότι αυτό που ίσως να είδε ήταν η ετικέτα με τη μάρκα κατασκευής του. Της ομολόγησε κι εκείνος ότι κατάλαβε το ψεματάκι της αλλά δεν έκανε τίποτα επειδή ήθελε να τη ξανασυναντήσει.

Η Γαβριέλα μετά το γάμο της με τον Alexander Beatrons που έγινε έξι μήνες μετά την αποβολή της από την ΟΧΕΝ μετέβη με το σύζυγό της στην Αγγλία και δεν επέστρεψε ποτέ στην Κύπρο.

Κ.Α.Χ.

14.9.2015