Ιατρική έκθεση

Ιστορίες του Αγώνα (5)

ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Είχε πέσει το πρώτο σκοτάδι της νύχτας όταν ο Αντρίκος έσπρωχνε την πόρτα της κουζίνας της θείας του Αντιγόνης και έμπαινε αθόρυβα σαν γάτος στο σπίτι. Η λάμπα πετρελαίου φώτιζε με το χλωμό της φως το δωμάτιο όπου γύρω από το τραπέζι κάθονταν η θεία Αντιγόνη με το μικρό της εγγονό Αντρίκο, αυτόν που είχε βαφτίσει ο μεγάλος Αντρίκος.

-          Καλησπέρα θεία είπε ο Αντρίκος χαμηλόφωνα χαϊδεύοντας ταυτόχρονα το

      μικρό δεκάχρονο αγόρι στο μάγουλο.

-          Έλα κάθισε Αντρίκο! Να σε βάλω ένα πιάτο τραχανά. Εμείς μόλις φάγαμε

      και η σούπα είναι ακόμη ζεστή! Θα σου κόψω και κομμάτια από χαλούμι,

     όπως σου αρέσει! Είναι φετινό το χαλούμι, το φτιάξαμε με το δικό μας

     γάλα από τα γίδια μας.

-          Ένα πιάτο τραχανά είναι ότι χρειάζομαι τώρα, θεία, είπε ο Αντρίκος και

                 αφού κάθισε στην καρέκλα που έβλεπε προς την πόρτα που έβγαζε στην

                 αυλή, έσκυψε και ξέδεσε τα δέματα από τα άρβυλά του για να ξεκουράσει

                 λίγο τα πόδια του.

Η θεία Αντιγόνη έκοψε χαλούμι σε ένα βαθύ πιάτο το οποίο γέμισε στη συνέχεια με ζεστό τραχανά και το έβαλε μπροστά στον Αντρίκο, δίνοντάς του ένα κουτάλι και μια υφαντή καρό πετσέτα.

            -  Ωραίος ο τραχανάς θεία! Γεια στα χέρια σου! Την πετσέτα όμως αν τη βάλω

              πάνω μου μάλλον θα τη λερώσω αντί αυτή να με προστατεύσει!

-          Αν έχεις χρόνο βγάλε τα ρούχα σου να σου τα πλύνω!

-          Χρόνο καθόλου, στα κλεφτά είμαι εδώ. Είδαμε ότι έφυγαν οι Άγγλοι στρατιώτες και είπαμε να μπούμε στο χωριό να δουν τους δικούς τους όσοι είναι από εδώ!

Ο Αντρίκος έφαγε το πρώτο κουτάλι τραχανά και ένοιωσε μια ενόχληση στη μέση έτσι όπως καθόταν διπλωμένος στην καρέκλα. Έβαλε το χέρι του κάτω από το στρατιωτικό σακάκι που φορούσε και έβγαλε ένα πιστόλι το οποίο έβαλε δίπλα του στο τραπέζι προς την πλευρά που καθόταν το δεκάχρονο αγόρι, ο μικρός Αντρίκος. Συνέχισε να τρώει τη σούπα του με μεγάλη όρεξη και την αποτελείωσε πολύ γρήγορα. Η θεία Αντιγόνη γέμισε και πάλι το πιάτο με τραχανά.

            -  Έλα φάγε Αντρίκο ποιος ξέρει πότε θα έχεις ξανά την ευκαιρία να φας

                μαγειρεμένο φαγ …

Ακούστηκε ξαφνικά ένας πυροβολισμός. Ο Αντρίκος πετάχτηκε πάνω και άπλωσε μηχανικά το χέρι του εκεί που άφησε το πιστόλι του. Δεν το ένοιωσε ψηλαφίζοντας  και κοίταξε πιο κάτω! Ήταν πεσμένο στο τραπέζι δίπλα από το μικρό αγοράκι  που το αριστερό του χέρι ήταν γεμάτο αίματα ενώ αυτό τσίριζε από τον πόνο. Ο Αντρίκος έσφιξε αμέσως το χέρι του αγοριού πάνω από το τραύμα και η θεία Αντιγόνη έφερε μια μπουκάλα ζιβανία και πετσέτες και άρχισε να πλένει την πληγή. Η σφαίρα διαπέρασε το μυ στο χέρι του παιδιού αγγίζοντας ελαφρά το κόκαλο. Σταμάτησαν την αιμορραγία και το παιδί σταμάτησε το κλάμα παρά το γεγονός ότι πονούσε ακόμη η πληγή του. Η πετσέτα με την οποία έδεσαν την πληγή έγινε και πάλι κατακόκκινη από το αίμα.

-          Θεία Αντιγόνη, το παιδί πρέπει να πάει στο νοσοκομείο. Πρέπει να γίνει

-           ραφή στην πληγή και να ελεγχθεί το κόκαλο μην πάθει καμιά μόλυνση. Εγώ πρέπει να φύγω. Αν άκουσαν οι Άγγλοι τον πυροβολισμό θα επανέλθουν.

Με αυτά το λόγια ο Αντρίκος αφού πήρε το πιστόλι του, άνοιξε την πόρτα, κοίταξε δεξιά και αριστερά και έφυγε αθόρυβα όπως μπήκε.

                                                     ***

Το λεωφορείο του χωριού ανέβαινε με δυσκολία και με τη μηχανή του να μουγκρίζει, τον ανήφορο προς το Τρόοδος με προορισμό το νοσοκομείο Κυπερούντας. Μοναδικοί επιβάτες εκτός από τον οδηγό, η θεία Αντιγόνη και στην αγκαλιά της ο μικρός Αντρίκος που όλο ρωτούσε «πότε θα φτάσουμε γιαγιά;» και όλο να παίρνει την ίδια απάντηση «σε πέντε λεπτά, παιδί μου!» Μετά από   πέντε λεπτά που στην πραγματικότητα ήταν πενήντα, το λεωφορείο σταματούσε μπροστά από την είσοδο του νοσοκομείου -του σανατορίου στην πραγματικότητα- Κυπερούντας και η θεία Αντιγόνη μπήκε τρέχοντας κρατώντας το μικρό Αντρίκο στην αγκαλιά της, φωνάζοντας «ένα γιατρό παρακαλώ, ένα γιατρό, το παιδί κτύπησε!»

Την παρέλαβε ένας νοσοκόμος και αφού έβαλε το παιδί πάνω σε ένα στρώμα, πήγε να φέρει το γιατρό. Ο γιατρός, ο Δρ Στυλιανού, καθόταν στο γραφείο μαζί με το διευθυντή του σανατορίου Δρα James Atkinson.

Ο Δρ Στυλιανού μαζί με το νοσοκόμο έτρεξε προς το κρεβάτι όπου ξάπλωνε ο μικρός Αντρίκος και κοίταξε την πληγή. Απευθυνόμενος προς το νοσοκόμο του είπε:

            - Πρέπει να καθαριστεί καλά η πληγή και ειδικά το κόκαλο μην έχουμε καμιά

              μόλυνση. Στη συνέχεια θα κάνουμε ραφή της πληγής. Κάνε μια ένεση

              πενικιλίνης..

Απευθυνόμενος στη συνέχεια ο γιατρός στη θεία Αντιγόνη τη ρώτησε:

-          Ποιος πυροβόλησε το παιδί;

-          Κανένας! Έπεσε!

-          Τι λες κυρία μου; Δεν βλέπω τι έγινε;

-          Γιατρέ μου, σας παρακαλώ, το παιδί έπεσε και καρφώθηκε σε κάποιο σίδερο. Ακούστε με που σας λέω! Καταλάβετέ με σας παρακαλώ!

-          Σας καταλαβαίνω! Μην ανησυχείτε!

Ο Δρ Στυλιανού άρχισε να ράβει το τραύμα όταν πλησίασε ο Dr Atkinson ο οποίος έκπληκτος φώναξε

            - Οh my God! Ποιος πυροβόλησε το παιδί;

            - Κανένας κύριε. Τελειώνω και έρχομαι στο γραφείο να τα πούμε, αφού

               συμπληρώσω την ιατρική έκθεση.

Ο Δρ Στυλιανού τέλειωσε με τη συρραφή του τραύματος και επέστρεψε στο γραφείο αφού έδωσε οδηγίες στο νοσοκόμο για την περαιτέρω περίθαλψη του παιδιού. Εκεί πήρε το σχετικό έντυπο και συμπλήρωσε την ιατρική έκθεση στα Αγγλικά. Στο χώρο για την αιτία του τραυματισμού έγραψε «πτώση πάνω σε σιδερένιο λοστό με αιχμηρό άκρο». Έδωσε την ιατρική έκθεση στο Dr Atkinson και του είπε:

            -    Σας παρακαλώ Dr Atkinson να προσυπογράψετε την ιατρική έκθεση.

            -    Μα η αιτία τραυματισμού Δρ Στυλιανού, φοβάμαι πως δεν ανταποκρίνεται

                  στα γεγονότα!

-          Σας παρακαλώ Dr Atkinson . Τα γεγονότα είναι γεγονότα αλλά φοβάμαι πως και οι άνθρωποι είναι άνθρωποι! Καταλαβαίνετε!

-          Πολύ φοβάμαι ότι καταλαβαίνω Δρ Στυλιανού! -είπε ο Dr Atkinson- και προσυπέγραψε την ιατρική έκθεση.  Ώρα για τσάι!

                                                        ***

Πριν μερικές μέρες έκαναν γενική καθαριότητα στο νοσοκομείο Κυπερούντας και ξεφορτώθηκαν πολλούς παλιούς φακέλους ασθενών. Ένα χαρτί ξέφυγε από κάποιο κιτρινισμένο από τα χρόνια φάκελο και άνεμος το πήρε και το κάρφωσε σε ένα θάμνο στην αυλή του νοσοκομείου. Αν κάποιος σήκωνε και διάβαζε το χαρτί θα έβλεπε πως ήταν η δεύτερη σελίδα μιας ιατρικής έκθεσης από το 1957 στην οποία έγραφε, στη συνέχεια της τυπωμένης φράσης «αιτία τραυματισμού», με το χέρι «πτώση πάνω σε σιδερένιο λοστό με αιχμηρό άκρο».

Κ.Α.Χ.

5.9.2015