Το σκυλάκι της κυρίας Λερουάν

Ιστορίες του Αγώνα (3)

ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΛΕΡΟΥΑΝ

Ο συνταγματάρχης Antony McNoel κάθε Σάββατο λίγο πριν τις έντεκα το βράδυ ανέβαινε πηδηχτά τα σκαλιά της λέσχης απέναντι από τον προμαχώνα του δημαρχείου Λευκωσίας. Ήταν ψηλός, λεπτός αλλά γεροδεμένος και ελκυστικός με την κορμοστασιά του και με τη συμπεριφορά του ανάμεσα στην αριστοκρατία της πόλης, αγγλικής και ντόπιας παρόλο που πλησίαζε  στα εξήντα. Είχε υπηρετήσει στην Ινδία όπου έχασε από ανίατη ασθένεια την αγαπημένη του σύζυγο Elaine. Ένα χρόνο πριν την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ στη νήσο Κύπρο πήρε μετάθεση για το νησί και συμπεριφερόταν «ως εύθυμος χήρος» τον οποίο αποκαλούσαν “Tony the duke of Nicosia”.

Στη λέσχη τα  βράδια του Σαββάτου κατέφθανε με το αυτοκίνητο του, ένα Morris Oxford, που οδηγούσε  ένας Ινδός που είχε φέρει μαζί του όταν μετατέθηκε στο νησί. Το αυτοκίνητο σταματούσε μπροστά από τα σκαλιά της λέσχης και ο οδηγός καθόταν μέσα και περίμενε τον master του, όπως τον προσφωνούσε να κατέβει για να τον πάει στο σπίτι του για ύπνο. Πολλές φορές ο οδηγός κοιμόταν στο αυτοκίνητο περιμένοντας ...

Ο συνταγματάρχης έμπαινε στη λέσχη και προσέγγιζε τον πάγκο του μπαρ, λέγοντας στο σερβιτόρο:

-          Ένα διπλό ουίσκι, George!

-          Yes sir!

Άδειαζε το ποτήρι του με μια γουλιά και παράγγελλε:

-          George, another one!

-          Yes sir!

Έπαιρνε το ποτήρι του και κατευθυνόταν προς το βάθος του σαλονιού. Άνοιγε μία πόρτα βαμμένη στο ίδιο χρώμα με τον τοίχο –μόλις που ξεχώριζες ότι υπήρχε εκεί πόρτα— και έμπαινε στο δωμάτιο με την πράσινη τσόχα. Γύρω από το στρογγυλό τραπέζι κάθονταν ήδη περιμένοντας το συνταγματάρχη, τρία άτομα. Ο Βασίλη Λαβόντιεφ, ένας χοντρός, ψηλός, φαλακρός Λευκορώσος με μεγάλο άσπρο μουστάκι που είχε μεταναστεύσει στο νησί μετά από την επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία, φέρνοντας μαζί του μεγάλη ποσότητα χρυσού. Η Καταλίνα Σερελέμ, μια ηλικιωμένη Ουγγαρέζα, δεξιοτέχνης στο πιάνο και ιδιοκτήτρια δύο καμπαρέ στη Λευκωσία. Τρίτη της παρέας ήταν η κυρία Σούζαν Λερουάν, χήρα ενός Γάλλου μεγαλέμπορα από την Αλεξάνδρεια η οποία μετά το θάνατο του συζύγου της εγκαταστάθηκε στο νησί μαζί με ένα μελαψό Αιγύπτιο υπηρέτη, τον εραστή της όπως τον αποκαλούσαν οι κακές γλώσσες της υψηλής κοινωνίας της Λευκωσίας.

Ο συνταγματάρχης μπαίνοντας στην αίθουσα με την πράσινη τσόχα αφού άφηνε το ποτήρι με το ουίσκι στη θέση του, φιλούσε το χέρι των κυριών και χαιρετούσε στρατιωτικά το Λευκορώσο, κτυπώντας μάλιστα διακριτικά τα παπούτσια του στο ξύλινο πάτωμα όπως κάνουν οι στρατιωτικοί. Στη συνέχεια άρχιζαν το παιγνίδι το οποίο τέλειωναν μεταξύ τρείς και τέσσερεις η ώρα το πρωί. Κάθε Σαββατόβραδο στο τραπέζι με την πράσινη τσόχα στη λέσχη απέναντι από το δημαρχείο της Λευκωσίας «άλλαζαν χέρια» κάπου εκατό λίρες, ποσό όχι ευκαταφρόνητο για την εποχή.

Ο συνταγματάρχης και μετά την έναρξη του αγώνα των Κυπρίων εξακολουθούσε κάθε Σάββατο βράδυ να πηγαίνει στη λέσχη. Η μόνη διαφορά ήταν ότι το δικό του αυτοκίνητο τώρα συνόδευε και ένα στρατιωτικό όχημα Land Rover, με δύο ένοπλους Άγγλους στρατιώτες.

                                                                       ***

Ήταν Σάββατο βράδυ δυο μέρες πριν την πρωτοχρονιά του 1957 όταν λίγο πριν τις έντεκα το βράδυ κατέφθασε στη λέσχη ο ταγματάρχης Antony McNoel. Ο Ινδός οδηγός του άνοιξε την πόρτα και εκείνος ανέβηκε πηδηχτά τα σκαλοπάτια και πήγε κατευθείαν στο μπαρ όπως πάντοτε συνήθιζε. Αυτή τη φορά δεν ήπιε το ουίσκι του σε μια γουλιά αλλά σε δύο. Στο ενδιάμεσο θυμήθηκε το λοχαγό Mike Perkins τον οποίο συναντούσε που και που στο μπαρ της λέσχης πριν μετατεθεί στη Μάλτα. Θυμήθηκε το στοίχημα που κέρδισε το Mike και του πλήρωσε δυο διπλά ουίσκι. Του είχε πει τότε:

-          Mike, ξέρεις πόσα είναι τα σκαλιά της εισόδου της λέσχης;

-          Όχι συνταγματάρχα!

-          Πήγαινε να τα μετρήσεις και γύρνα πίσω!

Ο λοχαγός βγήκε έξω και επέστρεψε σε λίγο στο μπαρ.

-          Πόσα είναι τα σκαλιά;

-          Δεκατέσσερα συνταγματάρχα!

-          Πάμε να τα μετρήσουμε μαζί και αν έχεις λάθος μου πληρώνεις δύο ουίσκι. Αν έχεις δίκαιο σου πληρώνω εγώ τέσσερα!

Βγήκαν έξω και ο ταγματάρχης οδήγησε το λοχαγό στην αριστερή πλευρά των σκαλιών.

-          Ανέβα και μέτρα !

Ο λοχαγός κατέβηκε και ανέβηκε και πάλι μετρώντας τα σκαλιά.

-          Πόσα;

-          Δεκαπέντε συνταγματάρχα!

Έτσι κέρδισε το στοίχημα ο συνταγματάρχης. Λόγω της κατωφέρειας του δρόμου τα σκαλιά στα δεξιά ήταν δεκατέσσερα και στα αριστερά δεκαπέντε.

Με αυτή τη σκέψη ο συνταγματάρχης κατέβασε τη δεύτερη γουλιά του ουίσκι του, πήρε το δεύτερο και χάθηκε πίσω από την πόρτα του δωματίου με την πράσινη τσόχα.

Γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα ένας λοχίας του Αγγλικού στρατού μπήκε τρέχοντας στη λέσχη αναζητώντας το συνταγματάρχη Antony McNoel.  Ο σερβιτόρος του μπαρ τον οδήγησε στο δωμάτιο με την πράσινη τσόχα και ο λοχίας αφού χαιρέτησε στρατιωτικά είπε με τρεμάμενη φωνή:

-          Κύριε, πρέπει να εκκενώσετε το κτήριο. Από στιγμή σε στιγμή θα εκραγεί βόμβα! Μας έδωσε αυτή την πληροφορία η Intelligence Service.

Βγήκαν όλοι τρέχοντας έξω και πέρασαν στο απέναντι πεζοδρόμιο του δημαρχείου Λευκωσίας. Την ώρα που ο ταγματάρχης ετοιμαζόταν να μπει στο αυτοκίνητό του και να φύγει τον πλησίασε η κυρία Σούζαν Λερουάν και του είπε:

-          Στρατηγέ μου το σκυλάκι μου είναι μέσα δεμένο με λουρί στο πόδι του τραπεζιού.

Ο συνταγματάρχης Antony McNoel έτρεξε απέναντι και ανέβηκε τρία-τρία τα δεκατέσσερα ή δεκαπέντε σκαλιά της λέσχης. Σε λίγο ακούστηκε μια εκκωφαντική έκρηξη και ο χώρος γέμισε σκόνη και καπνούς. Όταν κατακάθισε η σκόνη είδαν το συνταγματάρχη να κατεβαίνει σκονισμένος ένα-ένα τα σκαλιά της λέσχης κρατώντας στην αγκαλιά του το κάτασπρο, σκονισμένο κι αυτό, σκυλάκι της κυρίας Σούζαν Λερουάν!

Κ.Α.Χ.

3.9..2015