Ο Μπάμπης

Ο ΜΠΑΜΠΗΣ

Ο Μπάμπης ήρθε ένα βράδυ και με βρήκε στο υπόγειο φοιτητικό εστιατόριο στο κέντρο της πόλης και μου φάνηκε λιγάκι παράξενος και ταραγμένος.

-          Γεια σου Κωστή, μου λέει.

-          Καλώς τον Μπάμπη! Τι κάνεις;

-          Παντρεύομαι!

Ο Μπάμπης Γκαλέρης ήταν οδηγός φορτηγού ψυγείου και έκανε μια με δυο φορές τη βδομάδα τη διαδρομή Αθήνα-Πολωνία-Αθήνα. Πήγαινε σε μια μικρή πόλη κοντά στη Βαρσοβία όπου φόρτωνε σφάγια βοοειδών και τα μετέφερε στη χονδρική αγορά κρεάτων στην Αθήνα.  Δούλευε σε ένα μεγαλέμπορο κρεάτων για πολλά χρόνια. Όταν πήγαινε στην Πολωνία δε σταματούσε ποτέ να μας συναντήσει.. Στο γυρισμό για την Αθήνα, όποτε είχε χρόνο, σταματούσε και συναντιόμασταν συνήθως στο φοιτητικό εστιατόριο στο κέντρο της πόλης. Καθόμασταν εκεί μέχρι τις εννιά η ώρα που έκλεινε και μετά πηγαίναμε σε ένα άλλο εστιατόριο όπου πίναμε κρασί συνοδευόμενο με μεγάλη ποικιλία μεζέδων. Ο Μπάμπης πλήρωνε πάντοτε το λογαριασμό. Ποτέ δεν μας άφησε να πληρώσουμε λέγοντας μας πάντα: «Άντε εις υγεία φοιτητάκια!»

-          Παντρεύεσαι; Τον ρώτησα με έκπληξη.

-          Ναι ρε παντρεύομαι!

-          Καλά ρε συ Μπάμπη, δεν άφησες τα ερωτικά σου «αποτυπώματα» σε όλη τη διαδρομή Αθήνα-Πολωνία και τώρα μου λες παντρεύεσαι;

-          Ο άντρας Κωστή πρέπει να παντρεύεται πριν φτάσει τα σαράντα. Πρέπει να παίρνει γυναίκα νεότερη για να τον γηροκομήσει! Τα σαράντα είναι ορόσημο, για να μπορέσει να «προσφέρει» στη γυναίκα τα ερωτικά του καμιά εικοσαριά χρόνια. Έτσι θα έχει κι αυτή κάτι το «ευχάριστο» να θυμάται και ύστερα να τον γηροκομήσει, διαφορετικά θα καταλήξει σίγουρα σε κανένα γηροκομείο! Και τώρα πάμε για κρασάκι αφού πρώτα περάσουμε από κάποιο χρυσοχοείο. Ξέρεις εσύ την πόλη.

Πήγαμε λοιπόν σε ένα χρυσοχοείο και ζητήσαμε να μας δείξουν γυναικεία δακτυλίδια. Ο χρυσοχόος μας έδειξε μερικά που θα έκαναν τότε, με σημερινά λεφτά 250 μέχρι 350 Ευρώ. «Όχι αυτά, πες του Κωστή. Θέλουμε κάτι καλύτερο!» Το είπα στον χρυσοχόο και αυτός μας έριξε μια παράξενη ματιά νομίζοντας ότι τον κοροϊδεύουμε και στο τέλος δε θα παίρναμε τίποτα! Μας έφερε όμως μετά κάτι άλλα δακτυλίδια με διαμάντια. Ο Μπάμπης διάλεξε ένα που του άρεσε και ρώτησε πόσα οφείλει, χωρίς να ρωτήσει αν θα του έκανε έκπτωση. Πλήρωσε τότε, αν θυμάμαι καλά, σε σημερινά λεφτά γύρω στα 1300 Ευρώ!

Παντρεύτηκε λοιπόν ο Μπάμπης τη Βασιλική και ζούσαν στο Γέρακα που τότε ήταν ένα χωριό στην Αττική, έξω από την Αθήνα. Τώρα ο Γέρακας έχει συγχωνευτεί με την ευρύτερη Αθήνα με πολύ ωραίες οικοδομές. Τότε ο Μπάμπης και η Βασιλική έκτιζαν και είχαν τελειώσει με πολλές στερήσεις τρία από τα δωμάτια του σπιτιού τους. Ζούσαν λοιπόν εκεί, δουλεύοντας και προσδοκώντας σε καλύτερες μέρες!

Πριν τρεις μέρες ήμουνα στην Αθήνα και πήγα στο Γέρακα μετά από πολλά χρόνια να δω τον Μπάμπη. Το σπίτι του ήταν τελειωμένο και από πάνω έχτισε άλλο όπου ζει η μοναχοκόρη του  με τον άντρα της και τα δυο παιδιά τους. Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε ο ίδιος ο Μπάμπης. Με κοίταξε για λίγο και μετά με αναγνώρισε:

-          Ρε Κωστή, φοιτητάκο!

-          Όχι και φοιτητής πια Μπάμπη! Πάει καιρός!

Καθίσαμε και είπαμε πολλά ενώ η Βασιλική μας φίλευε συνεχώς με ούζο και μεζεδάκια. Και σε κάποια στιγμή, όταν ήμασταν μόνοι μου λέγει ο Μπάμπης:

-          Ευτυχώς Κωστή,  που είναι κι αυτή και έχω κι εγώ κάποιον να λέω τον πόνο μου και να με ακούει! Ωσότου έχω τη Βασιλική δεν έχω κανένα παράπονο από τη ζωή!

Κ.Α.Χ.

13.7.2015