Από το Γυμνάσιο

ΑΠΟ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

Ο φίλος μου ο Βάκης άφησε στο τραπεζάκι ένα τετράδιο του Παγκυπρίου Γυμνασίου και πήγε να φέρει τους καφέδες. Από χτες είχαμε συμφωνήσει να ψάξουμε να βρούμε κάποιες παλιές σημειώσεις που θα βρίσκαμε σπίτι μας, στις βιβλιοθήκες μας. ΄Εβγαλα κι εγώ μια σελίδα του «τεστέ» μέσα σε ένα προστατευτικό διάφανο κάλυμμα. ΄Ηρθε ο Βάκης με τους καφέδες, τους έβαλε στο τραπεζάκι και πριν καλά-καλά καθίσει μου λέει ...

-          Πρόσεχε έχυσες τον καφέ στο χαρτί που έφερες από τα σχολικά μας χρόνια!

-          Μη φοβάσαι, αυτός ο καφές χύθηκε στο χαρτί αυτό πριν καμιά τριανταριά χρόνια!

-          Δείξε μου τι έφερες;

-           Θα δεις, αλλά, για να δούμε πρώτα τι έφερες εσύ!

Ανοίγει ο Βάκης το τετράδιο, αυτό με την κουκουβάγια απ έξω, που ήταν το έμβλημα του Παγκυπρίου Γυμνασίου, του σχολείου μας, και αναγνωρίζω εκεί το γραφικό μου χαρακτήρα!

-          Θυμάσαι στην έκτη τάξη του Γυμνασίου, με τα σημερινά δεδομένα στην τρίτη του Λυκείου, που σου ζήτησα να μου γράψεις δυο στίχους; Να τι μου έγραψες!

«Μηδέν

Τέντωσα τη ψυχή μου στο άπειρο

Την έκανα υποτείνουσα ενός Ιψενικού τριγώνου

Και έμεινε το μηδέν

Όπερ έδει δείξαι!»

Τι ήθελες να πεις τότε με αυτά;

-          Ξέρω κι εγώ τώρα μετά από τόσα χρόνια; Είμαστε τελειόφοιτοι και οπωσδήποτε τους εφήβους σ αυτή την ηλικία τους κυριεύει κάποιος νιχιλισμός …

-          Τι;

-          Μηδενισμός!

-          Εσύ τι βρήκες; Τι γράφει σ αυτό το φύλλο χαρτιού;

-          Δεν βρήκα κάτι που να έγραψες εσύ. Βρήκα κάτι που με έβαλες να γράψω!

-          Τι είναι;

-          Τότε που σου είπα ότι πρόκειται να νυμφευθώ είμαστε στη μπυραρία «Το Τζιελλάρι», τότε που ήταν στο υπόγειο εκεί που ήταν κάποτε το ξενοδοχείο «Ματζέστικ» και είναι σήμερα η Κρατική Πινακοθήκη, μου έδωσες ένα κομμάτι χαρτί, το ζήτησες από το γκαρσόνι και μου είπες. «Γράψε μου μερικούς λόγους γιατί θέλεις να νυμφευθείς». Εσύ τότε ήσουνα ήδη νυμφευμένος και με ένα βρέφος. Να λοιπόν τι σου έγραψα τότε-

·         Θέλω να υπάρχει κάποιος το βράδυ δίπλα μου να τραβά το σκέπασμα να με ξεσκεπάζει κι εγώ να μη θυμώνω.

·         Θέλω το πρωί να πίνω τον καφέ μου, που έφτιαξε γυναικείο χέρι, και να μπορώ να πω μια κουβέντα, παρά να τον πίνω μέσα στην απέραντη μουγγαμάρα της μοναξιάς.

·         Θέλω να ακούω την ανάσα κάποιας δίπλα μου τα κρύα βράδια του χειμώνα χωρίς αυτό να με εκνευρίζει.

·         Θέλω ακόμη να με συνταράσσουν τα κρύα πόδια της συντρόφου μου και να το δέχομαι αδιαμαρτύρητα.

·         Θέλω τέλος πάντων να με νανουρίζει η μουρμούρα της γυναίκας δίπλα μου που θα τη βρω εκεί και το επόμενο πρωί όταν ξυπνήσω.

·         Θέλω να αγγίζω ένα κορμί που να είναι δικό μου και να μην είναι το δικό μου!

-          Και για όλα αυτά νυμφεύθηκες φίλε μου;

-          Για όλα αυτά και για πολλά άλλα!

Κ.Α.Χ.

12.11.2014