Πρόσωπα και συνειρμοί (4)

ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ (4)

Ο Σωτήρης (Σ.Κ.) ιστορικός της τέχνης, πολυγραφότατος, λάτρης της επιστήμης του, που τον χάσαμε νωρίς από καρδία, στα 45 του περίπου, είναι ένας άλλος φίλος και συμφοιτητής που τον συνδέω με ιδέες και πράγματα. Από ένα χωριό κοντά στο Αγρίνιο η καταγωγή του. Μου έλεγε πάντοτε πως για να βγάλει το Γυμνάσιο έπρεπε να περπατά χειμώνα-καλοκαίρι από το χωριό του στο Αγρίνιο όπου λειτουργούσε ανώτερο σχολείο. Περπατούσε για σχεδόν δυο ώρες να πάει και άλλες τόσες να επιστρέψει. Με το Σωτήρη συγκατοικήσαμε για δυο χρόνια περίπου σε ένα δωμάτιο, μια σοφίτα σε μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης. Ενθουσιώδης πάντοτε με το αντικείμενο της δουλειάς του μόλις διάβαζε κάτι καινούριο ερχόταν να μου το διηγηθεί και να το συζητήσουμε.

Με ποιο πράγμα τον συνδέω; Με το κλαρίνο! Μόλις άκουε κλαρίνο να παίζει σηκωνόταν επάνω να χορέψει! Και χόρευε καλά παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς, μέχρι που ήθελε να μάθει και μένα να χορεύω τσάμικο! «Κλαρίνο, αυτό είναι το όργανο φίλε μου, ένα και μοναδικό!»

Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος με ειδοποίησε να πάω να παραλάβω τον Γιάννη ( Γ.Στ.) που θα έφτανε με το τρένο από την Αθήνα για να αρχίσει σπουδές μαζί με τον Άδωνη (Αδ. Π.) Κατά κακή μας τύχη εκείνη τη μέρα το τρένο δεν σταματούσε στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης αλλά σε έναν άλλο έξω από την πόλη. Ένα μικρό σταθμό σε ένα δάσος που ήταν εθνικό πάρκο. Εκεί έπρεπε να πας με το τραμ, τέρμα, τελευταία στάση και μετά περπατούσες ακόμη αρκετή απόσταση. ΄Εφτασαν λοιπόν ο Γιάννης και ο Άδωνης κρατώντας από μια μεγάλη βαλίτσα και μια τσάντα χεριού όταν άρχισε ήδη να νυχτώνει. ( Αχ αυτές οι μαμάδες από την Κύπρο που φορτώνουν τα παιδιά τους όταν θα παν για σπουδές με πράγματα όχι τόσο απαραίτητα).

Πήγαμε λοιπόν με το Γιάννη στο δωμάτιο όπου έμενα, σε μια φοιτητική εστία στη νέα πόλη. Κάπου εκεί βολεύτηκε και ο Άδωνης. Το Γιάννη το συνδέω με τη «σούστα» του κρεβατιού! Για να κοιμηθούμε το βράδυ κατεβάζαμε το στρώμα από το σιδερένιο κρεβάτι και πάνω στη «σούστα» απλώναμε μια κουβέρτα. Ο ένας στο κρεβάτι και ο άλλος στο στρώμα! Δεν θυμάμαι ποιος ξάπλωσε πού ή μάλλον κοιμηθήκαμε εναλλάξ μια-δυο νύχτες μέχρι να βρει δωμάτιο να νοικιάσει.

Ο Λούης είναι άλλος φίλος και συμφοιτητής που σπουδάζαμε και στην ίδια Σχολή. Μέχρι πρόσφατα καθηγητής στο Λύκειο και διετέλεσε και διευθυντής ξενοδοχείων. Τον Λούη τον έχω συνδέσει στη σκέψη μου με το μαλλί του. Είχε και έχει πλούσια κόμη, ξανθοκόκκινη και σχεδόν κατσαρή, τρέφει δε και μύστακα του ιδίου χρώματος! Τώρα, στο ξανθοκόκκινο προστέθηκε και λίγο άσπρο αλλά ο πλούτος πλούτος!

 Όταν άφηνε  τα μαλλιά του και μεγαλώσουν νόμιζες πως φορούσε περούκα! Τότε που είμαστε φοιτητές τα αφήναμε να μεγαλώσουν είτε λόγω μόδας, είτε λόγω οικονομίας. Αν οι κουρείς περίμεναν να ζήσουν από τους φοιτητές θα είχαν πεθάνει από την πείνα. Τον Λούη τον ξεχώριζες από ένα μίλι μακριά από το μαλλί του! Πάντοτε λεπτός και αδύνατος, ξεχώριζε από την πλούσια κόμη του. ΄Οποτε τον βλέπω σκέφτομαι πως μπορεί  όλος ο κόσμος να χάσει τα μαλλιά του ο Λούης όμως όχι!

Κ.Α.Χ.

19.11.2014