Πρόσωπα και συνειρμοί(2)

ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ (2)

Τις προάλλες έγραφα για το φίλο μου Γιάννη, καθηγητή στο Α.Π.Θ. και τη σχέση του με την ποίηση και τις απαγγελίες του στην ταβέρνα και θυμήθηκα ακόμη ένα συμφοιτητή μου που συνειρμικά τον έχω συνδέσει με το άρθρο 114 του τότε Ελληνικού συντάγματος. Το άρθρο αυτό έλεγε ότι «η τήρησις του παρόντος συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων». Για ιστορικούς λόγους το άρθρο αυτό συμπεριλήφθηκε και στο σημερινό σύνταγμα της Ελλάδας ως άρθρο 120. Πολλά ξενύχτια γίνονταν τότε στην Ελληνική Βουλή για συζήτηση και εφαρμογή του άρθρου αυτού …

Πρόκειται για το συμφοιτητή μου Γιάννη (κι αυτός Γιάννης),( ο Ι.Τ.) καθηγητής κι αυτός στο ίδιο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και σήμερα επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο «Νεάπολις» της Πάφου.

Ο Γιάννης τότε νοίκιαζε ένα δωμάτιο στο σπίτι μιας γριάς γυναίκας στο κέντρο της πόλης. Το σπίτι ήταν πολύ μεγάλο και η γριά φοβόταν να μένει μόνη της και γι αυτό νοίκιαζε ένα δωμάτιο για να υπάρχει και κάποιο άλλο πρόσωπο στο σπίτι.

Ένα απόγευμα ο Γιάννης, ο Ρένος, κι αυτός φίλος μας, καθηγητής επίσης σε Πανεπιστήμιο στη Νότιο Αφρική, κι εγώ, είχαμε πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό την ώρα που έφτανε το τρένο από την Αθήνα και πήραμε εφημερίδες από τους ταξιδιώτες που δεν τις ήθελαν αφού τις είχαν διαβάσει στη διάρκεια του ταξιδιού τους. Το συνηθίζαμε αυτό για να ενημερωνόμαστε για όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα και στην Κύπρο! Πήγαμε λοιπόν στο δωμάτιο του Γιάννη όταν είχε αρχίσει να νυχτώνει. Μπήκαμε σαν κλέφτες μην μας ακούσει η γριά και φοβηθεί «και μείνει στον τόπο» όπως έλεγε ο Γιάννης. Διαβάζαμε εφημερίδες και συζητούσαμε για το άρθρο 114, ο Γιάννης ήταν τότε με την ΄Ενωση Κέντρου και μας ανέπτυσσε τους λόγους για τους οποίους είχε δίκαιο ο Γέρος, ο Γεώργιος Παπανδρέου να θέτει θέμα στη βάση του άρθρου 114 … Ο Γιάννης κάπου είχε να πάει εκείνο το βράδυ και μας άφησε εκεί στο δωμάτιό του μέχρι να επιστρέψει αφού μας σύστησε ησυχία λόγω της γριάς!

Το πρωί ξυπνήσαμε κι οι τρεις στο κρεβάτι με τα ρούχα που φορούσαμε. Ας σημειωθεί ότι το κρεβάτι ήταν διπλό, φαίνεται ότι ήταν το νυφικό της γριάς.  Όπως μας εξήγησε αργότερα ο Γιάννης, καθυστέρησε να επιστρέψει το βράδυ και μας βρήκε κοιμισμένους στο κρεβάτι με τις εφημερίδες στο χέρι! Από τότε όποτε σκέφτομαι το Γιάννη θυμούμαι και το άρθρο 114 του τότε Ελληνικού συντάγματος.

΄Ενας άλλος φίλος συμφοιτητής μας επίσης το όνομα του οποίου έχω συνδέσει με την ποίηση είναι ο Μίκης (Μ.Κ.), σήμερα αρχιτέκτονας. Ο Μίκης ήταν ένας πολύ συνεσταλμένος και ευαίσθητος νέος. Μετά από φαγοπότι σηκωνόταν κι αυτός και μας απήγγελλε το ποίημα «Της μάνας μου» του ΄Αγγελου Σικελιανού που τελειώνει-

«Μάνα, φωτιά με βύζαξες

κ είναι η καρδιά μου αστέρι»

Μόλις τέλειωνε την απαγγελία του βούρκωνε και έβαζε τα κλάματα. Πολλές φορές εγώ ο ίδιος τον έπαιρνα έξω από την ταβέρνα να αναπνεύσει λίγο φρέσκο αέρα να συνέλθει. Τότε μου έλεγε. «Φίλε η μάνα, η μάνα είναι ποίημα από μόνη της όσα ποιήματα και να γραφτούν γι αυτή!»

Κ.Α.Χ.

15.11.2014