Η φωνή των ζώων

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

(Εβδομαδιαία εφημερίδα των ζώων του δάσους)

(Καταγράφω ακόμη ένα παραμύθι από αυτά που αυτοσχεδίαζα και έλεγα στις κόρες   μου όταν ήταν μικρές. Το τελευταίο που θυμάμαι …)

Ο κυρ σκίουρος εκείνη την Κυριακή έφυγε από το δάσος και πήγε στο πάρκο της πόλης με μικρά-μικρά βήματα αλλά γρήγορα. Εκεί σκαρφάλωνε στις βαλανιδιές και απολάμβανε βαλανίδια χωρίς να τον ενοχλεί κανένας. Τα παιδάκια έπαιζαν με το τόπι, άλλα  κυλούσαν στη τσουλήθρα και άλλα έκαναν «σούσα μπέλλα» στις κούνιες. Οι γονείς τους κάθονταν στα παγκάκια και τα παρακολουθούσαν φωνάζοντάς τα που και που να προσέχουν να μη κτυπήσουν! Σε κάποια στιγμή ακούει ο κυρ-σκίουρος κάποιο κύριο με μια μεγάλη τσάντα στον ώμο να φωνάζει:

-          Εφημερίδες! Εφημερίδες! Τα τελευταία νέα! Εφημερίδες …

 Ένας άλλος κύριος που ήταν εκεί με τα δυο του κοριτσάκια σηκώθηκε από το παγκάκι όπου καθόταν, έδωσε στον εφημεριδοπώλη κάτι κέρματα και πήρε μια εφημερίδα. Επέστρεψε στο παγκάκι του, άνοιξε την εφημερίδα και άρχισε να διαβάζει τα τελευταία νέα ρίχνοντας συνεχώς ματιές στα δυο του κοριτσάκια παρακολουθώντας τι κάνουν.

Ο κυρ-σκίουρος που ήταν σκαρφαλωμένος στη βαλανιδιά πάνω από αυτόν τον κύριο με την εφημερίδα, κατέβηκε πιο χαμηλά να δει τι συμβαίνει. Έβαλε τα γυαλιά του, κάτι στρογγυλά γυαλιά με χοντρούς φακούς και μεταλλικό σκελετό και διάβαζε από ψηλά την εφημερίδα. «Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα γράφει αυτή η εφημερίδα», σκέφτηκε ο κυρ σκίουρος.

Όταν άρχισε ο ήλιος να δύει, να πάει κι αυτός να κοιμηθεί και να αφήσει τους ανθρώπους και τα ζώα να κοιμηθούν και να ξεκουραστούν για τις δουλειές της επόμενης μέρας, γύρισε και ο κυρ-σκίουρος στο δάσος στο σπίτι του με φουσκωμένη την κοιλιά από τα πολλά βαλανίδια που έφαγε στο πάρκο. Όλο το βράδυ δεν κατάφερε να κλείσει μάτι. Τον βασάνιζε η φουσκωμένη του κοιλιά αλλά πάνω απ’ όλα οι σκέψεις του. Σκεφτόταν συνέχεια την εφημερίδα που είδε στο πάρκο. Το πρωί με το πρώτο φως του ήλιου πετάχτηκε από το κρεβάτι του και φώναξε!

-          Εύρηκα! Εύρηκα! Θα εκδώσω εφημερίδα με τον τίτλο «Η φωνή των ζώων» και με υπότιτλο «Εβδομαδιαία εφημερίδα των ζώων του δάσους»

«Αμ έπος, αμ έργον» ο κυρ-σκίουρος. Προσέλαβε τρία άλλα μικρά σκιουράκια που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο και ήξεραν να γράφουν. Αγόρασε από τις σουπιές της θάλασσας το μελάνι τους και μάζεψαν φύλλα από τις μπανανιές πάνω στα οποία θα έγραφαν τα νέα των ζώων του δάσους. Τα πρώτα νέα που έγραφαν ήταν οι γεννήσεις των ζώων. Για παράδειγμα η πρώτη έκδοση έγραφε την είδηση: «Ο κύριος και η κυρία Μαϊμούδη απέκτησαν μικρό μαϊμουδάκι. Να τους ζήσει!»

Ο κυρ-σκίουρος καθιέρωσε και μια στήλη στην οποία έγραφε τα παράπονα των ζώων. Για παράδειγμα έγραψε στην πρώτη έκδοση για το παράπονο όλων των ζώων ότι οι άνθρωποι λερώνουν το νερό της λίμνης απ’ όπου πίνουν νερό τα ζώα του δάσους! Οι άνθρωποι έρχονται εκδρομή στο δάσος και καλά κάνουν να απολαμβάνουν τη φύση, όμως πρέπει να μαζεύουν τα σκουπίδια τους και να μην τα αφήνουν πεταγμένα εδώ κι εκεί!

Στην πρώτη έκδοση της εφημερίδας ο κυρ-σκίουρος έγραψε και για το παράπονο της χελώνας ότι την κοροϊδεύουν τα άλλα ζώα γιατί περπατά πολύ αργά και εμποδίζει την κυκλοφορία! Έγραψε λοιπόν η εφημερίδα «Η φωνή των ζώων» ότι ¨δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε τα άλλα ζώα γιατί το καθένα έχει τις ιδιαιτερότητές του και πρέπει να το αποδεχόμαστε με αυτές. Κανένα ζώο δεν είναι τέλειο!»

Κ.Α.Χ.

3.6.2015