Για καφέ και παγωτό στην Κερύνεια

ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΠΑΓΩΤΟ ΣΤΗΝ ΚΕΡΥΝΕΙΑ

Σήμερα οι νέοι πρώτα αποκτούν αυτοκίνητο, με τα λεφτά του μπαμπά και της μαμάς και μετά αποκτούν άδεια (δίπλωμα) οδήγησης. Στην εποχή μας. όταν είμαστε νέοι, αποκτούσαμε το δίπλωμα και μετά από χρόνια, όταν αρχίζαμε να βγάζουμε μεροκάματο, φυσικά και με κάποιο «τσοντάρισμα» των γονιών μας, αποκτούσαμε αυτοκίνητο. Θα μου πείτε τώρα, τί το θες το δίπλωμα άμα δεν έχεις αυτοκίνητο; Και όμως, τότε μαζευόμασταν τρεις-τέσσερεις φίλοι και νοικιάζαμε αυτοκίνητο για να πάμε καμιά εκδρομή ή να βγάλουμε τα κορίτσια μας βόλτα!

Λοιπόν πριν αποκτήσω το δικό μου αυτοκίνητο, για να βγάζω βόλτα κανένα κορίτσι και να κάνω τον «σπουδαίο» δανειζόμουν το αυτοκίνητο ενός φίλου, ένα μικρό Mazda, με τον οποίο εργαζόμασταν μαζί στην ίδια εφημερίδα. Όταν του το ζητούσα δεν μου αρνιόταν ποτέ! Μου έδινε τα κλειδιά και έπαιρνε ο ίδιος μια μικρή μοτοσυκλέτα που βρισκόταν στο τυπογραφείο για κοινή χρήση, μια Μobilette. Πάντοτε με αποχαιρετούσε με το στίχο του Νίκου Καββαδία «θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής» …

Δεν έμεινε ο φίλος αυτός ούτε «ιδανικός» μα ούτε και «ανάξιος» εραστής. Μετακόμισε στην Αθήνα και το έριξε στις επιχειρήσεις βγάζοντας πολλά χρήματα! Στην Αθήνα μάλιστα «καλοπαντρεύτηκε», όπως έλεγαν οι γιαγιάδες μας, πήρε δηλαδή κορίτσι από πλούσια αθηναϊκή οικογένεια.

Με τα αυτοκίνητά μας, δικά μας ή δανεικά, βγάζαμε το κορίτσι μας βόλτα η οποία ήταν συνήθως ένας περίπατος στην Κερύνεια, για καφέ και παγωτό. Πηγαίναμε κατά κανόνα τα απογεύματα, τις ώρες δηλαδή που τα κορίτσια μπορούσαν να δικαιολογηθούν ότι «πάνε στις φιλενάδες τους» και γυρνούσαμε πίσω με τη δύση του ήλιου. Τότε, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν ξέρω, δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα για να αναζητήσουν οι γονείς τα κορίτσια τους! Σήμερα όμως  που υπάρχουν τα κινητά οι γονείς δεν ενδιαφέρονται να αναζητήσουν τα παιδιά τους!

Πηγαίναμε πρώτα για καφέ σε κάποια καφετέρια του λιμανιού της Κερύνειας, του πιο γραφικού λιμανιού της Κύπρου, που ποτέ δυστυχώς δεν πρόκειται να ξαναγίνει το ίδιο όπως το ξέραμε! Ακόμη και λύση να εξευρεθεί στο Κυπριακό, η Κερύνεια θα είναι υπό Τ/Κ διοίκηση. Θυμάμαι το Malibu και το καφενείο της ΠΑΕΚ. Παρεμπιπτόντως θυμάμαι και κάποιο Κώστα που είχε ένα μαγαζί στο λιμάνι κι επιδιόρθωνε μηχανές σκαφών. Τον συνάντησα στη Λευκωσία μερικά χρόνια μετά την εισβολή με τυλιγμένα μέχρι το γόνατο τα παντελόνια του λες και θα πατούσε στη θάλασσα του λιμανιού να βγάλει κάποια μηχανή από καμιά βάρκα!

Και μετά τον καφέ στο δρόμο του γυρισμού, κάπου εκεί στην οδό Ελλάδος κάναμε στάση για παγωτό το οποίο απολαμβάναμε μέσα στο αυτοκίνητο καθοδόν!

Μιας και ο λόγος για αυτοκίνητα καταγράφω τα αυτοκίνητα που απέκτησα:

Volkswagen 1600 (second hand, στο εξωτερικό)

Fiat 128 (second hand)

Fiat 131 Mirafiori (second hand)

Mitsubishi Lancer

Renault 19

BMW 520 (second hand)

Mercedes E220 (second hand)

Θυμάμαι και το πρώτο φιλί στην Κερύνεια. Ένα φιλί στα κλεφτά αλλά αξέχαστο για μένα! Για το κορίτσι ποιος ξέρει;

Κ.Α.Χ

22.6.2015