Το "σέντε" του "θησαυρού"

ΤΟ «ΣΕΝΤΕ» ΤΟΥ «ΘΗΣΑΥΡΟΥ»

Το νησί του θησαυρού το διαβάσαμε σε βιβλίο και το είδαμε σε κινηματογραφική ταινία σχεδόν όλοι όταν είμαστε μικρά παιδιά. Προσωπικά το βίωσα πολλές φορές σε παιδικά παιγνίδια με τα παιδιά της γειτονιάς μου και κυρίως με τη φαντασία μου, πότε βάζοντας  μικρές χάρτινες βαρκούλες σε λιμνούλες μετά τη βροχή ή σε άλλους χώρους με νερό και πότε στη θάλασσα στην Κερύνεια, στο πέντε ή το έξι μίλι κολυμπώντας … ναυαγός να βγω στη στεριά, στο νησί του θησαυρού!

Σήμερα έζησα και το «σέντε» του θησαυρού! Στο πατρικό μου σπίτι μένει η αδελφή μου με την οικογένειά της, τώρα μόνο με το σύζυγό της αφού οι δυο τη γιοί είναι πια μεγάλοι και ζουν τη δική τους ζωή στα δικά τους σπίτια. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει … εκκαθάριση, όπως όλοι συνηθίζουμε από καιρό σε καιρό να απαλλασσόμαστε από πράγματα που φυλάμε για χρόνια και κάποια μέρα συνειδητοποιούμε ότι δεν τα χρειαζόμαστε και απλά καταλαμβάνουν … ζωτικό χώρο στο σπίτι μας! Καθάρισε λοιπόν το «σέντε» του σπιτιού της και μου παρέδωσε μια μικρή σακούλα νάιλον με πράγματα δικά μου, της παιδικής μου ηλικίας.

Για μένα αυτά τα πράγματα αποτελούν πραγματικό θησαυρό! Ένα θησαυρό αναμνήσεων από την παιδική μου ηλικία, ανεκτίμητης αξίας! Ξύπνησαν πράγματι μέσα μου χιλιάδες αναμνήσεις!

Ανάμεσα στα πράγματα του θησαυρού του «σέντε» είναι και δυο άλμπουμ με φωτογραφίες ηθοποιών που μαζεύαμε και κολλούσαμε σ’ αυτά από τα κουτιά με τσίχλες. Τσίχλες «strato bubble gum» όπως γράφει απ’ έξω το άλμπουμ το οποίο κόστιζε 4 ½ γρόσια! Φιγουράρουν στο άλμπουμ ηθοποιοί όπως οι Marlon Brando, Gary Cooper,Tony Curtis, Nancy Olson, Ava Gardner και πολλοί άλλοι όλοι στα νιάτα τους! Βρήκα επίσης ένα τετράδιο ορθογραφίας της τρίτης τάξης του δημοτικού γεμάτο «δεκάρια με τόνο» και σπάνια κανένα εννιάρι!

Ξεχώρισα και μια ατζέντα τσέπης του 1958 που μου έδωσε η θεία μου η Ντόρις, όταν πια ξεπεράστηκε ημερολογιακά, και τη χρησιμοποίησα το 1961!  ΄Εχω εκεί σημειωμένες τις κινηματογραφικές ταινίες που είδα. Κινηματοθέατρο «Παλλάς», ταινία «Ο θησαυρός του μακαρίτη στις 11.5.61, κινηματοθέατρο «Απόλλων», ταινία «Ταλιπόρ» στις 13.4.61, κινηματοθέατρο «Αθήναιον», ταινία «Συντρίμμια μιας ζωής» στις 14.4.61 και κινηματοθέατρο «Ρόγιαλ», ταινία «Μαντώ Μαυρογένους» στις 15.4.61.  Σκέφτομαι πρέπει να ήταν οι γιορτές του Πάσχα του 1961 για να πηγαίνω σχεδόν καθημερινά στα σινεμά! Δυστυχώς σήμερα μόνο η αίθουσα «Παλλάς» σώζεται και λειτουργεί ως σκηνή για διάφορες εκδηλώσεις.

Βρήκα και πράγματα πιο χειροπιαστά! Για παράδειγμα μερικά από τα εργαλεία ξυλουργικής που χρησιμοποιούσα μικρός μαζί με μερικές φιγούρες ζώων που μαστόρεψα! Μια σφυρίχτρα και ένας μαγνήτης, δυο μικρά σουγιαδάκια, ένα-δυο μπρελόκ, κλειδιά επιδιόρθωσης ποδηλάτου και ένα εξάρτημα τρόμπας ποδηλάτου!

Ακόμη θα αναφέρω και κάτι που μου ξύπνησε πολλές αναμνήσεις. Μια αυτοσχέδια κεραία ραδιοφώνου, δηλαδή ένα κομμάτι από σκουπόξυλο τυλιγμένο με σύρμα. Τότε φτιάχναμε αυτοσχέδια ραδιόφωνα, δεν υπήρχαν τα τρανζίστορ, και ακούγαμε ατομικά μουσική. ΄Ηταν μια κατασκευή με κεραία, όπως αυτή που περίγραψα πιο πάνω, μια πέτρα χαλκοπυρίτη μέσα σε ένα μεταλλικό πώμα με μια καρφίτσα συνδεδεμένη με την κεραία και με ακουστικά που ήταν συνδεδεμένα με το μεταλλικό πώμα, αν θυμάμαι καλά. Με την καρφίτσα βρίσκαμε σκαλίζοντας την πέτρα το σταθμό ραδιοφώνου, το πρώτο πρόγραμμα του ΡΙΚ (δεν υπήρχε και άλλος σταθμός) όπου ακούγαμε μουσική με πολλά παράσιτα εννοείται!. Τα ακουστικά τα αφαιρούσαμε από κάποια παλιά αεροπλάνα της RAF που ήταν αποθηκευμένα σε μεγάλη μάντρα στην περιοχή που ονομάστηκε αργότερα «Μπάτα» στο Καιμακλί. Αυτή ήταν για μας τότε η καλύτερη μουσική!

Κ.Α.Χ.

20.5.2015