Η χελωνίτσα με τα πατίνια

Η ΧΕΛΩΝΙΤΣΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΤΙΝΙΑ

(Καταγράφω ακόμη ένα από τα παραμύθια που αυτοσχεδίαζα και έλεγα στις δυο μου κόρες όταν ήταν μικρές.)

«Το όμορφο καλοκαιράκι με τα ωραία φρούτα και τα μπάνια στις παραλίες τελείωσε και τα ζωάκια της γειτονιάς γράφτηκαν στο νηπιαγωγείο για να προετοιμαστούν για το σχολείο που θα πήγαιναν την ερχόμενη χρονιά.

΄Ηρθε και η πρώτη μέρα των μαθημάτων στο νηπιαγωγείο και νάτο, πρώτο και καλύτερο κατέφθασε το κουνελάκι. Ένα χαριτωμένο κάτασπρο κουνελάκι με μαύρο σημάδι στη μουσίτσα του και στην ουρά του που κουνούσε χαριτωμένα και με ρυθμό καθώς έτρεχε να φτάσει στο νηπιαγωγείο. Ο μπαμπάς του ο κυρ-Κούνελος του είχε δείξει από καιρό το δρόμο προς το νηπιαγωγείο και η μαμά του η κυρά-Κουνελίνα του είχε βάλει στη τσαντούλα του δυο ωραία δροσερά καροτάκια για να κολατσίσει στο διάλειμμα!

Τα τρία μικρά κίτρινα παπάκια έφτασαν στη συνέχεια στο νηπιαγωγείο έχοντας στο λαιμό τους κρεμασμένη από μια μικρή τσαντούλα με το αβγό τους μέσα «μελάτο» όπως τους το ετοίμασε η μαμά τους η κυρά-πάπια! Το πρώτο παπάκι είχε πράσινη τσαντούλα, το δεύτερο κίτρινη και το τρίτο κόκκινη. Ο μπαμπάς τους τούς είχε εξηγήσει για τα φώτα του σηματοδότη κυκλοφορίας στις διασταυρώσεις και τους είπε: «Με το κόκκινο σταματάτε. Με το κίτρινο ετοιμάζεστε και με το πράσινο περνάτε!». Και η μαμά τους έφτιαξε τσαντούλες με τα χρώματα αυτά για να τα θυμούνται.

Τα τέσσερα κοτοπουλάκια έφτασαν κι αυτά στο νηπιαγωγείο! Με λίγα λεπτά καθυστέρηση γιατί δεν περπατούσαν πειθαρχημένα όπως τα παπάκια, ούτε και ακολουθούσαν τον ίσιο δρόμο. Πήγαιναν δεξιά και αριστερά παρασυρόμενα από τους σπόρους που έβρισκαν στην πορεία τους. Ήταν τέσσερα μικρά κοτοπουλάκια αδελφάκια αφού η μαμά Κότα ξεπούλιασε τέσσερα αβγά. Τα τρία κοτοπουλάκια ήταν κάτασπρα σαν το χιόνι και το ένα κατάμαυρο σαν το κάρβουνο! Η μαμά Κότα δεν τους είχε ετοιμάσει τσαντούλα με φαγητό γιατί ήξερε πως όλο και κάτι θα τσιμπολογούσαν στο δρόμο!

Η χελωνίτσα την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου ξύπνησε νωρίς-νωρίς και ετοιμάστηκε. Ξεκίνησε αλλά μέχρι να φτάσει έγινε μεσημέρι και το κουδούνι του νηπιαγωγείου χτυπούσε για να σχολάσουν τα ζωάκια. Απογοητευμένη πήρε το δρόμο της επιστροφής και αργά-αργά γύρισε στο σπίτι της όπου με ανυπομονησία την περίμεναν η μαμά Χελώνα και ο μπαμπάς ο κυρ-Χελώνος.  Όταν τους εξήγησε η χελωνίτσα τι έγινε λυπήθηκαν πάρα πολύ και όλο το βράδυ ο κυρ-Χελώνος δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τη στεναχώρια του!

Πριν ακόμη χαράξει το πρώτο φως της μέρας ο κυρ-Χελώνος πήγε και βούτηξε στη λίμνη και επέστρεψε στο σπίτι του με κάτι μικρά τροχάκια που έβγαλε από ένα καροτσάκι που κάποια άτακτα παιδάκια πέταξαν στη λίμνη. Κάθισε λοιπόν και μαστόρεψε με τα τροχάκια δυο ωραία πατίνια. Όταν η χελωνίτσα ξύπνησε και ετοιμάστηκε για το νηπιαγωγείο ο μπαμπάς της την έβαλε πάνω στα πατίνια και της εξήγησε πώς να τα χρησιμοποιεί.

Εκείνη τη μέρα η χελωνίτσα έφτασε πρώτη στο νηπιαγωγείο και είπε την πρώτη καλημέρα στη δασκάλα της που την έβαλε να καθίσει για να την επαινέσει στο πρώτο θρανίο!»

Κ.Α.Χ.

13.5.2015