Η κυρά-Αλεπού η γιάτραινα

Η ΚΥΡΑ-ΑΛΕΠΟΥ Η ΓΙΑΤΡΑΙΝΑ

(Καταγράφω και τέταρτο παραμύθι απ’ αυτά που αυτοσχεδίαζα και έλεγα   στις δυο μου κόρες όταν ήταν μικρές).

Η κυρά-Αλεπού ζούσε στο δάσος δίπλα από το χωριό και όποτε πεινούσε πεταγόταν τα βράδια μέχρι τα σπίτια του χωριού. ΄Εμπαινε στα κοτέτσια των χωρικών και άρπαζε μερικά κοτόπουλα και ικανοποιούσε την πείνα της! Οι επιδρομές της που γίνονταν όλο και πιο συχνές αναστάτωσαν όλο το χωριό και μια Κυριακή ο πρόεδρος της κοινότητας κάλεσε σε συνεδρίαση όλους τους κατοίκους στη μεγάλη αίθουσα του δημοτικού σχολείου, εκεί που τα παιδιά έκαναν τις γιορτούλες τους!

Τότε άρχισε ο καθένας να κάνει εισηγήσεις για το πώς να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με την αλεπού.

-          Να στήσουμε παγίδες, είπε ο κυρ-Γιάννης ο μπακάλης.

-          Είναι πονηρή η αλεπού και θα αποφύγει τις παγίδες, αντέταξε ο κυρ-Αντρέας ο αγροφύλακας.

-          Να πάρουμε τα όπλα και να την κυνηγήσουμε, είπε ο κυρ-Αντώνης ο καφετζής.

-          Υπάρχει κίνδυνος να σκοτωθούμε μεταξύ μας από ατύχημα μέσα στο σκοτάδι, αντέταξε ο κυρ-Νίκος ο σιδεράς.

Συνέχιζαν να λεν ιδέες χωρίς να καταλήγουν πουθενά! Τους βρήκε το σκοτάδι και ακόμη συζητούσαν. Τότε σηκώθηκε ο κυρ-Κώστας ο δάσκαλος και τους είπε:

-          Μπορώ να έχω την προσοχή σας παρακαλώ; Εισηγούμαι να πάρει ο καθένας μας και από ένα σκύλο στην αυλή του και θα δείτε πως θα γλυτώσουμε από την αλεπού!

Λίγο γιατί σεβάστηκαν το δάσκαλο και τη γνώμη του, λίγο γιατί κουράστηκαν και ήθελαν να πάνε στα σπίτια τους, αποδέχτηκαν παμψηφεί την εισήγηση του δασκάλου και από την επομένη κάθε σπίτι είχε και το σκύλο του.

Μόλις η αλεπού πλησίαζε προς το κοτέτσι κάποιου χωρικού ο σκύλος την έπαιρνε χαμπάρι, γαύγιζε και την κυνηγούσε μέχρι το δάσος όπου η αλεπού κατέφευγε για να σωθεί. Δοκίμασε πολλές φορές η αλεπού αλλά δεν κατάφερνε να ξεγελάσει τα σκυλιά. Το στομάχι της γουργούριζε από την πείνα καθώς καθόταν στη φωλιά της και σκεφτόταν τι να κάνει. Για μια στιγμή σκέφτηκε να μεταναστεύσει σε άλλο μέρος του δάσους δίπλα από άλλο χωριό. Όμως της ήρθε μια άλλη ιδέα. Να ντυθεί γιάτραινα και να πάει στο χωριό όπου υπήρχε μια επιδημία στα κοτόπουλα που πάθαιναν πυρετό. «΄Ετσι θα έρχονται να μου φέρνουν τα κοτόπουλα στο στόμα!» έλεγε από μέσα της και χαμογελούσε πονηρά.

Βρήκε λοιπόν μια άσπρη ρόμπα και ντύθηκε μέχρι κάτω στα άσπρα. ΄Εβαλα μάλιστα και άσπρα παπούτσια. Φόρεσε στο κεφάλι ένα άσπρο μαντήλι με κόκκινο σταυρό στο μέσο, κρέμασε ένα στηθοσκόπιο στο λαιμό, στη μια τσέπη της ρόμπας έβαλε ένα πιεσόμετρο και γέμισε  την άλλη με ασπιρίνες και νάτην λοιπόν στο χωριό, στο καφενείο όπου έστησε το ιατρείο της.

Πρώτος πελάτης ήταν ο κυρ-Αντώνης ο καφετζής. Πήρε τρία κοτόπουλα από το κοτέτσι του που είχαν πυρετό και τα πήγε στην κυρά-Αλεπού τη γιάτραινα. Εκείνη πήρε το σοβαρό της, έβαλε το στηθοσκόπιο στα αυτιά της και άκουσε πώς αναπνέει το κοτόπουλο.

-          ΄Εχει ακροαστικά κυρ-Αντώνη, του είπε. Μόλις και προλαβαίνω να το σώσω! Βγες έξω γιατί θα του κάνω μια ένεση.

Βγαίνει έξω ο κυρ-Αντώνηςκαι η κυρά-Αλεπού αρπάζει το κοτόπουλο και το ψηλώνει ψηλά προς το στόμα της. Το κοτόπουλο φτερούγισε από την αγωνία του και έριξε κάτω το μαντήλι που είχε στο κεφάλι της η κυρά-Αλεπού. Ο κυρ-Αντώνης άκουσε τη φασαρία και έτρεξε μέσα οπότε είδε την κυρά-Αλεπού και άρχισε να την κυνηγά. ΄Ακουσαν το θόρυβο και τα σκυλιά και έτρεξαν να βοηθήσουν. Η κυρά-Αλεπού το έβαλε στα πόδια πετώντας εδώ κι εκεί ρόμπα, στηθοσκόπιο και ασπιρίνες. Μόλις που πρόλαβε να φτάσει στο δάσος και να κρυφτεί στη φωλιά της!

Κ.Α.Χ.

14.5.2015