ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΜΙΑ
ΜΕΡΑ …
Πριν τρεις τέσσερεις μέρες βρισκόμουν στην πλατεία
Συντάγματος και παρακολουθούσα τους περαστικούς πριν μπω στην καφετέρια για
καφέ. ΄Ετσι καθώς κοίταζα αδιάφορος το μάτι μου έπεσε πάνω σε έναν άνθρωπο στην
ηλικία των εβδομήντα ετών περίπου, καλοντυμένο, με κοστούμι και γραβάτα.
Περπατούσε και κοίταζε έντονα κάτω στο έδαφος. Σταματούσε όπου έβρισκε μικρά
χαρτάκια και τα κουνούσε με τα παπούτσια του για να γυρίσουν και από την άλλη
πλευρά. Συνέχιζε και ενώ περπατούσε έκανε τα ίδια με όποιο χαρτάκι έβρισκε στο
πλακόστρωτο. Τον πλησίασα και του είπα:
-
Με συγχωρείτε, κύριε, να σας ρωτήσω
κάτι;
-
Ναι, παρακαλώ!
-
Ψάχνετε κάτι που χάσατε σ’ αυτά τα
χαρτάκια που παρατηρείτε με τόση προσοχή;
-
Σας φαίνομαι περίεργος;
-
Ε, μάλλον;
-
Ψάχνω να βρω κανένα χαρτάκι από το
μνημόνιο που ξέσχισε η νέα μας κυβέρνηση εδώ στο Σύνταγμα! Ξέρετε δεν έχω
τίποτα να αφήσω στα εγγόνια μου και σκέφτηκα πως σε εκατόν χρόνια ένα κομμάτι
από το ξεσχισμένο μνημόνιο θα είναι μέρος της ιστορίας μας και θα καταστεί
συλλεκτικό αντικείμενο με μεγάλη αξία!
-
Είστε σίγουρος ότι το ξέσχισαν το
μνημόνιο;
-
΄Ετσι δεν είπαν; Όμως δεν βρήκα τίποτα
μέχρι τώρα!
-
Μήπως και ανέλαβε αυτό το έργο ο κύριος
Παναγιώτης Καμ(μ)ένος και αντί να το σχίσει το έκαψε και γι αυτό δεν βρίσκετε
τίποτα;
Κόκκαλο ο άνθρωπος!
Κ.Α.Χ.
2.4.2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου