Το μηχανουργείο του μάστρο-Νίκου

ΤΟ ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΝΙΚΟΥ

ΕΙΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ», ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ …

΄Οποτε περάσεις από το μηχανουργείο του, το «μαγαζί» του, στο Χάνδακα Καιμακλίου θα τον βρεις εκεί, ακόμη και σήμερα στην ηλικία των 85 ετών. Πότε θα κάθεται πίσω από το γραφείο του, πότε θα στέκεται πίσω από τον τόρνο του, πότε θα μαστορεύει κάτι στον πάγκο του και πότε θα βρίσκεται πάνω από κάποιο μηχάνημα προσπαθώντας να το επιδιορθώσει, δίνοντάς του και πάλι «ζωή». Πάντοτε όμως πρόθυμος να διακόψει ότι κάνει για να πιούμε μαζί ένα καφέ που θα φτιάξει κάποιος από τους υπαλλήλους του.

΄Ετοιμος πάντοτε για πολιτική συζήτηση αλλά και έτοιμος να θυμηθεί και να απαγγείλει Σεφέρη, Γκάτσο («αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ, Κεμάλ») και Σολωμό!

Όταν τέλειωσε το δημοτικό σχολείο οι δικοί του ήθελαν να τον στείλουν στο Γυμνάσιο αλλά η έλλειψη οικονομικών πόρων (τότε έπρεπε να πληρωθούν δίδακτρα για το Γυμνάσιο) τον οδήγησαν «τσιράκι» σε ένα μηχανουργείο στον Άγιο Λουκά στη Λευκωσία, να μάθει τέχνη και να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα.

Όταν ήμουνα μικρό παιδί και εκείνος εικοσιπεντάχρονος νέος τον θυμάμαι να σχολνά από τη δουλειά του το σούρουπο και να έρχεται στο σπίτι της γιαγιάς κατάκοπος και με μουντζουρωμένα χέρια. Δειπνούσε πρώτα και ύστερα με τον παππού πάντοτε διάβαζαν εφημερίδα και συζητούσαν στη συνέχεια για τα πολιτικά αλλά και για άλλα σοβαρά θέματα, είτε της δουλειάς είτε οικογενειακά.

Κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο με τον παππού όπου δέσποζε μια ξύλινη βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία. Θυμάμαι την «Εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου», καθώς και βιβλία του Ιουλίου Βερν, του Νίτσε, του Μακιαβέλι, του Μολιέρου και πολλά άλλα.

Όταν έμαθε την τέχνη άνοιξε το δικό του μηχανουργείο σε έναν αδιέξοδο δρόμο παράλληλο της οδού Ερμού, στα βόρεια. Η ενέργειά του αυτή απαιτούσε μεγάλο θάρρος και πολλή και σκληρή δουλειά. Με την εργατικότητα, τις γνώσεις του και την τιμιότητά του «πιάστηκε» στο παζάρι και έγινε περιζήτητος. Στα δύσκολα όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στου μάστρο-Νίκου.

Είχε τελειώσει το δημοτικό αλλά με τις γνώσεις που απέκτησε στη φυσική, τον ηλεκτρισμό, τη γεωμετρία την αντοχή των μετάλλων, την υδραυλική και πολλά άλλα συγκρίνεται με απόφοιτο πανεπιστημίου, χωρίς υπερβολή! Όταν ήταν στις δόξες τους τα εργοστάσια μωσαϊκών πήγε με μια μέθοδο εκμάθησης της ιταλικής «υπό μάλης» και μαθήτευσε εκεί για μερικούς μήνες. Στην Κύπρο μετά κατασκεύαζε ο ίδιος μηχανές για τα εργοστάσια μωσαϊκών.

Κάποτε επί Αγγλοκρατίας πέρασε εξετάσεις για διορισμό στο Τμήμα Δημοσίων ΄Εργων και ο τότε ΄Αγγλος που τον είχε δει να επιδιορθώνει στην Αμμόχωστο μια δύσκολη βλάβη σε μηχανή καϊκιού τον κάλεσε για δουλειά. Αρνήθηκε τότε παρόλο που ο μισθός δεν ήταν ευκαταφρόνητος. Τον καταλαβαίνω, είναι πνεύμα ελεύθερο και δημιουργικό δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει σε καλούπια.

Μερικά απλά πράγματα από τη ζωή μου συνδέονται με το θείο μου αυτόν. Μαζί αγοράσαμε το πρώτο μου ποδήλατο. Μαζί αγοράσαμε το πρώτο μου ρολόι. Τότε που θα πήγαινα στο Γυμνάσιο.

Θυμάμαι ότι με το θείο Νίκο έφαγα την καλύτερη ψαρόσουπα στη ζωή μου. Μια Κυριακή έστειλα πρωί-πρωί αυτοκίνητο να τον πάρει από το Καιμακλί στο Καραβοστάσι. Είχε χαλάσει η μηχανή μιας τράτας και φώναξαν τον μάστρο-Νίκο να την επιδιορθώσει. ΄Ημουνα μικρός στην προσχολική ηλικία νομίζω και με πήρε μαζί του εκδρομή. Εκεί στην παραλία τον περίμεναν με ένα καζάνι με ψαρόσουπα να βράζει στα κάρβουνα. Μας σέρβιραν πριν ακόμη πιάσει δουλειά παρά τη διαμαρτυρία του ότι προέχει η δουλειά! Τέτοια ψαρόσουπα, παρόλο που έφαγα ψαρόσουπα σε πολλά εστιατόρια στην Κύπρο και σε πολλές άλλες χώρες, ακόμη και σε ιχθυοτροφεία, δεν έχω ξαναδοκιμάσει!

Κ.Α.Χ.

3.4.2015