Καφές VS Τσάι

ΚΑΦΕΣ VS ΤΣΑΙ

Για μια ολόκληρη βδομάδα δεν είχα πάει για καφέ με το φίλο μου τον Βάκη γιατί «οικουρούσε». Ο ιός της γρίπης τον έριξε στο στρώμα και όπως μου έλεγε στο τηλέφωνο πονούσε τα πάντα, κόκαλα και μυες. Την έβγαλε με παυσίπονα, τσάγια και κοτόπουλο βραστό.

Βρεθήκαμε λοιπόν σε καφετέρια της οδού Λήδρας και ο Βάκης επέστρεψε από τον πάγκο εξυπηρέτησης με δυο ζεστούς, αρωματικούς καφέδες που το άχνισμά τους έφτανε μέχρι τις μύτες μας.

-          Μα το θεό φίλε Βάκη, αν ερχόσουν πίσω με κανένα τσάι θα σου το έλουζα στο κεφάλι!

-          Μα εδώ ήρθαμε για καφέ που ομολογώ μου έλειψε. Αρκετά τσάγια ήπια αναρρώνωντας από τη γρίπη!

-          Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που ξεκινούν από το σπίτι τους και έρχονται στην καφετέρια να πιούν τσάι! Αν είσαι άρρωστος κύριε κάθισε στο σπίτι σου να σου περάσει, πιες όσα τσάγια θες και όταν γίνεις καλά έλα στην καφετέρια να απολαύσεις τον καφέ σου!

-          Εντάξει, έχεις δίκαιο αλλά καμιά φορά, έτσι για αλλαγή, μπορεί κάποιος να θελήσει να πάρει τσάι.

-          Το τσάι είναι για τους αρρώστους! Δεν θυμάσαι τη μητέρα σου τι σού έλεγε όταν ήσουν μικρό παιδί;

-          Τη θυμάμαι, πως δεν τη θυμάμαι; Από εκεί δημιουργήθηκε σε όλους η πεποίθηση ότι το τσάι συνδέεται με κάποια ασθένεια.

-          «΄Ελα παιδάκι μου, πιες το τσαγάκι να μην πονάς το λαιμουδάκι σου» Και πολλά άλλα παρόμοια για το στμαχάκι, την κοιλίτσα,το κεφαλάκι και πάει λέγοντας. Το τσάι θεράπευε πάσαν νόσον και μαλακίαν!

-          ΄Εχεις δίκαιο ,αλλά κάποιος μπορεί να πεθυμήσει τσάι.

-          Πήγες ποτέ φίλε Βάκη σε κάποιο σπίτι και να σε ρωτήσουν «τσαγάκι;» Σε ρωτάνε «καφεδάκι;» και καμιά φορά ούτε καν αυτό. Σε ρωτάνε «πώς είναι ο καφές σου;»

-          Θυμάμαι πότε που ήπια τον πρώτο μου καφέ. Λίγο έλειψε να κάνω εμετό!

-          Κι εγώ θυμάμαι! Μου τον έφτιαξε η γιαγιά μου όταν ήμουνα στην πέμπτη τάξη Γυμνασίου και μου είπε «μεγάλωσες τώρα, έγινες άντρας και θα πίνεις καφέ!» Εγώ τότε σκεφτόμουνα, βρε τι έχουν πάθει οι μεγάλοι και πίνουν αυτό το ρόφημα και το απολαμβάνουν! Τώρα χωρίς καφέ δεν κάνω! Ο καφές έχει τις δικές του προεκτάσεις, κοινωνικές, πολιτικές, επαναστατικές, ερωτικές!

-          Το τσάι δεν έχει;

-          ΄Εχει, πώς δεν έχει; Τις αρρώστιες! Το τραγούδι για τον καφέ λέει πολλά! «Με καφέ και με τσιγάρο κάθε πόνο μου καλμάρω», δεν λέει με τσάι. Και το άλλο «πάμε στον ΄Αδωνη για καφέ που πηγαίνει και μία χοντρή ...» δεν λέει για τσάι. Αξέχαστο το τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη «Πικρός καφές». Ο Γιάννης Πάριος τραγούδησε τον «Πρωινό καφέ», Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας «Το καφέ της χαράς» και ο Φρανκ Σινάτρα το «Sunrise morning».

-          Υπάρχει όμως και το τραγούδι που λέει για « ... τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι»!

-          Σιγά τα αίματα! Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι, σαν να λέμε «κόκα-κόλα με λεμόνι στην παραλία»! Δεν έχει βάθος. Είναι νερόβραστο όπως και το ίδιο το τσάι!

Κ.Α.Χ.

13.2.2015