Αναζητώντας τον κατάλληλο άντρα
Της Κάρολ Μέγιερς (Μετάφραση Κωνσταντίνος Α. Χατζηπαύλου)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Καταριώμενος τα πάντα στον κόσμο ο Χάρι Λαβ έστριψε απότομα. Οι ρόδες έτριξαν στο δρόμο και οι κραυγές του συγκεντρωμένου πλήθους ηχούσαν στα αυτιά του. Πονεμένα κρατούσε το τιμόνι και πατούσε το πεντάλ για το γκάζι.
Στο διάβολο, έχασε την ευκαιρία!. Με δυσκολία μπορούσε να συγκεντρωθεί στα φώτα τροχαίας παρόλο που ήταν προσεχτικός οδηγός. Πέταξαν από τα χέρια του τουλάχιστο τριάντα χιλιάδες δολάρια.
Στην ηλικία των 45 χρόνων, με αντανακλαστικά που αδυνατούσαν, δεν αναλάμβανε πια ένοπλες ληστείες. Οι έξυπνες απάτες του ταίριαζαν περισσότερο. ΄Ηλθε όμως ένα μεγάλο ποσό και η Τράπεζα Πίστεως του φαινόταν σαν ένα μεγάλο κομμάτι γλυκό. Είχε προβλέψει τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια και τώρα η αυλαία σηκώθηκε.
Στην αρχή όλα πήγαιναν μια χαρά. Δυο πελάτες και τρεις υπάλληλοι στέκονταν κατατρομαγμένοι μπροστά στο ρεβόλβερ του Χάρι. Το ίδιο και ο ταμίας που υπάκουα έχωνε τις δέσμες με τα χαρτονομίσματα στη τσάντα. Ωραία. Ο Χάρι βγήκε από το κτίριο και ακριβώς την ώρα που ετοιμαζόταν να τρέξει στο απέναντι πεζοδρόμιο γλίστρησε και στραμπούλισε το δεξί του πόδι. Η τσάντα του έπεσε μερικά μέτρα μπροστά και χάθηκε κάτω από το λεωφορείο που ακριβώς εκείνη την ώρα περνούσε από εκεί.
Ανατρίχιασε. Πίσω του έπαιζαν τα κουδούνια του συναγερμού. Γύρω του μαζεύονταν περαστικοί σε αρκετή απόσταση κοιτάζοντας προς το πιστόλι του. Το λεωφορείο δεν μετακινούνταν. Ο Χάρι παράτησε τη τσάντα και έτρεξε προς το αυτοκίνητό του που ήταν παρκαρισμένο στη γωνιά. Η κίνηση όμως ήταν πυκνή. Κατάρα!
΄Οταν συνήλθε, χαμήλωσε ταχύτητα, μπήκε στη νησίδα τροχαίας και πέρασε σε ένα δευτερεύοντα δρόμο. Ο αστράγαλος του τον πονούσε ακόμη αλλά αυτό δεν ήταν το κύριο μέλημά του> Ανάμεσα στο πλήθος εκείνο του κόσμου μερικοί παρατηρητικοί πολίτες θα μπορούσαν να θυμηθούν το πρόσωπό του ή τον αριθμό του αυτοκινήτου του και να ειδοποιήσουν την αστυνομία.
***
Η πόλη Μπέντεν ήταν μικρή και συγυρισμένη, με μερικά καταστήματα, σινεμά και ξενοδοχεία που βρίσκονταν στον κύριο δρόμο. Επειδή τον πονούσε φοβερά ο αστράγαλος σκέφτηκε να μείνει σε κανένα ξενοδοχείο μια-δυο μέρες. Όμως αμέσως εγκατέλειψε αυτή την ιδέα και συνέχισε το δρόμο του. Δέκα λεπτά αργότερα συνάντησε ένα αγρόκτημα.
Το μέρος φαινόταν εγκαταλειμμένο. Το σπίτι στο ύψωμα σίγουρα κάποτε θα ήταν ένα επιβλητικό κτίριο. ΄Ομως τώρα βρισκόταν σε άσχημε κατάσταση και έδειχνε εντελώς έρημο.
Ο Χάρι το κοιτούσε με ενθουσιασμό. ΄Ηταν ακριβώς ότι ζητούσε. Μπορούσε να βγει από το δρόμο και να διανυκτερεύσει εδώ, ίσως να περάσει εδώ και την επόμενη μέρα. Δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα να παραβιάσει την είσοδο.
Οδήγησε το αυτοκίνητο από ένα μικρό δρομάκι στο σπίτι. όπου κανείς δεν μπορούσε να το δει. ΄Αρχισε να τρίβει τον αστράγαλο του αλλά μεμιάς πάγωσε ακούγοντας πίσω του μια γυναικεία φωνή.
- Είστε τραυματισμένος!
Ο Χάρι γύρισε. Η πόρτα του σπιτιού είχε ανοίξει και στο σκαλοπάτι στεκόταν μια γυναίκα που τον κοίταζε με προσοχή.
- Είστε τραυματισμένος, επανέλαβε.
Κατάρα! Το μέρος δεν είναι έρημο! Ο Χάρι συνήλθε αμέσως και κατάφερε να χαμογελάσει.
- Στραμπούλισα λίγο το πόδι μου.
Για να δικαιολογήσει την εκεί παρουσία του, έδειξε προς το αυτοκίνητο και πρόσθεσε.
- Νόμισα πως θα μπορούσα να έχω λίγο νερό για το ψυγείο του αυτοκινήτου.
- Φυσικά.
Η γυναίκα ήταν γύρω στα πενήντα, με γκρίζα μαλλιά, αλλά οι κινήσεις της ήταν γρήγορες και αποφασιστικές. Πίσω από τις πυκνές βλεφαρίδες της έλαμπαν τα πράσινα ζωντανά της μάτια.
Γύρισε γρήγορα με ένα κάδο νερό. Ο Χάρι σήκωσε το κάλυμμα και άρχισε να ρίχνει νερό στο σχεδόν γεμάτο ψυγείο έτσι που το περισσότερο χύθηκε στο χώμα . Του ήρθε μια ιδέα.
- Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κυρία...
- Δεσποινίς- τον διόρθωσε- Βίλμα Χέντλυ. Αν χρειάζεστε οτιδήποτε άλλο, πέστε μου.
Μετακινούμενος για να αφήσει τον κάδο ο Χάρι έκανε ένα μορφασμό γεμάτο πόνο και μετά είπε στη Βίλμα.
- Είμαι ο Τζορτζ Λούκενς. Δεν θέλω να γίνομαι φορτικός, αλλά μήπως θα μπορούσα να ξεκουραστώ λιγάκι.
- Φυσικά.- Η απάντηση ήλθε χωρίς αμφιταλάντευση.-Επιτρέψτε μου να σας βοηθήσω.
Κρατώντας τον η Βίλμα τον οδήγησε στο σπίτι. τον άφησε στον παλιό καναπέ και ετοίμασε ένα δοχείο με ζεστό νερό και επιδέσμους να του τυλίξει το πόδι.
Ο Χάρι της ήταν ευγνώμων. Ο αστράγαλος του τον πονούσε πολύ αλλά παράλληλα η παραμονή του εκεί τον βοηθούσε να κρύψει τα ίχνη του.
Αναστέναξε.
- Τώρα είμαι καλύτερα- είπε-. ΄Ισως θα μπορούσα να ξεκινήσω.
- Ανοησίες - φώναξε η Βίλμα-. Θα μείνετε για το γεύμα. Ο αστράγαλος σας είναι αρκετά.φουσκωμένος.
Ο Χάρι την κοίταξε με ικανοποίηση. Η γυναίκα ήταν περιποιητική και ζούσε μόνη της στο σπίτι. η πρόσκληση για γεύμα θα τον αφήσει εκεί μέχρι το βράδυ. Αν έπαιζε καλά το ρόλο του, το ρόλο του τζέντλεμαν που τον πονά το πόδι, ίσως θα μπορούσε να παρατείνει ακόμη και περισσότερο την παραμονή του...
Με το πέρασμα της ώρας ο διάλογος ησύχασε και τα θέματα εξαντλήθηκαν. Η Βίλμα δεν είχε τηλεόραση, αλλά στην κουζίνα είχε ραδιόφωνο. ΄Οταν τέλειωσαν το δείπνο τους εκείνη κοίταξε το ραδιόφωνο, χαμήλωσε το κεφάλι και είπε απλά.
- ΄Ακουσα για το σημερινό σας ατύχημα.
Του Χάρι παραλίγο να του σταματήσει η καρδιά.
- Τι!
- Για τη ληστεία στην Τράπεζα Πίστεως- είπε η Βίλμα- και πως σας έπεσε η τσάντα με τα χρήματα κάτω από το λεωφορείο. το είπαν στις ειδήσεις. σας περιέγραψαν και είπαν ότι στραμπουλίσατε το πόδι σας.
Η ηρεμία της εξέπληξε το Χάρι. Υπό τέτοιες συνθήκες θα ήταν χωρίς νόημα να αρνηθεί οτιδήποτε. Το παράξενο ήταν που η γυναίκα τόση ώρα δεν του έδειξε πως το ήξερε.
- ΄Ηθελα να σας δοκιμάσω κύριε Λούκενς... ή όποιο και να είναι το αληθινό σας όνομα. Εδώ και ένα χρόνο ψάχνω για ένα άντρα, ένα αληθινό άντρα να του προτείνω κάτι. Νομίζω πως η μοίρα σας έφερε εδώ... με δυο λόγια θέλω να σας πω ένα εύκολο τρόπο για να αποκτήσετε ένα σωρό λεφτά.
Βίλμα έμοιαζε με καλή ηλικιωμένη δασκάλα και όχι για γυναίκα που προγραμμάτιζε ληστεία τράπεζας.
- Τι είπατε- ρώτησε.
- Αυτό που ακούσατε, πως μπορείτε εύκολα να ξεπαστρέψετε το Ταμιευτήριο της πόλης- επανέλαβε ήρεμα-. Ιδιοκτήτης αυτού του αγροκτήματος ήταν η αδελφή μου και ο σύζυγός της. ΄Οταν πέθαναν ήρθα και το ανέλαβα εγώ. Κουράστηκα από τη συνεχή προσπάθεια να διατηρώ μια τάξη. Θέλω να φύγω από εδώ και να κάνω λιγάκι τη ζωή μου. Γι' αυτό αποφάσισα να ληστέψω το Ταμιευτήριο με τον πιο γρήγορο τρόπο.
- Αυτό είναι τρέλα- είπε ο Χάρι-. Από που ξέρετε πως θα δεχτώ την πρόταση σας. Σήμερα δοκίμασα μια φορά και ορίστε τι μου συνέβηκε...
- ΄Ηταν ατυχία- είπε η Βόλμα-. Στο Μπέντεν δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν έχει τροχαία ούτε άλλα προβλήματα. Μπορείτε να γυρίσετε εδώ και να κρυφτείτε όσο καιρό θέλετε. Ελπίζω να έχω κι' εγώ το μερτικό μου.
Ο Χάρι την κοιτούσε χωρίς να την πιστεύει.
- Σας είπα ότι είναι τρέλα.
Εκείνη κούνησε τα χέρια και συνέχισε.
- ΄Οχι δεν είναι και θα σας πω γιατί. Το Ταμιευτήριο δεν έχει ούτε σύστημα συναγερμού ούτε κλειστό τηλεοπτικό σύστημα παρακολούθησης. Υπάρχει μόνο ένας φύλακας που είναι γέρος. Θα είναι πολύ απλά τα πράγματα.
Η εισήγηση της Βίλμας ήταν ελκυστική. Ο Χάρι άρχισε να το σκέφτεται καλύτερα. Γιατί όχι. Η δουλειά θα είναι πιθανό πολύ απλή. Ας ελπίζει η Βίλμα ότι η κατανομή των λεφτών θα είναι δίκαιη. τίποτα δεν τον εμποδίζει να τα κρατήσει όλα για τον εαυτό του.
- Εντάξει- συγκατατέθηκε-. Θα κάνω ότι πείτε.
Τα μάτια της γυναίκας έλαμψαν.
- Θαυμάσια! Αύριο.
- Θέλω πρώτα να παρακολουθήσω λιγάκι τα πράγματα- είπε.
***
Το πρωί καθώς οδηγούσε στη μικρή πόλη ο Χάρι επεξεργαζόταν το σχέδιό του. Το Ταμιευτήριο φαινόταν ακριβώς όπως τ περιέγραψε η Βίλμα. Ο μοναδικός φύλακας ένας ψηλός άνθρωπος, ο Βίλμπερ Πήτερσον, ήταν στην ηλικία της σύνταξης.
- Είμαι ικανοποιημένος- δήλωσε ο Χάρι όταν γύρισε-. Θα το κάνω αύριο το απόγευμα.
- Θαυμάσια- είπε η Βίλμα-. Πηγαίνω τώρα για ψώνια. Θα φέρω και ένα μπουκάλι κρασί να το γιορτάσουμε.
***
Ο Χάρι σύμφωνα με το σχέδιο μπήκε στην Τράπεζα. Δυστυχώς παρόλο που κρατούσε το πιστόλι του στο χέρι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να πει ούτε λέξη. Μόλις πέρασε την είσοδο, ο γέρο φύλακας τον πλησίασε από πίσω και τον κτύπησε με το κοντάκι του πιστολιού του.
΄Οταν συνήλθε είδε πως βρισκόταν στο γραφείο του σερίφη. Στην ανάκριση παραδέχτηκε και τις δυο απόπειρες- τι μπορούσε να κάνει- και τώρα απέμεινε να του επιβάλει την ποινή το δικαστήριο που σίγουρα θα είναι βαριά.
***
Εκείνο το βράδυ η Βίλμα είχε ένα εξέχοντα φιλοξενούμενο για τραπέζι.
- Καθώς τον έβλεπα να πλησιάζει στο αγρόκτημα μου ήρθε αμέσως η ιδέα- είπε.
Ο Βίλμπερ Πήτερσον πήρε ένα κομμάτι μηλόπιτα.
- Δεν καταλαβαίνω όμως πως αποδέχτηκε την ιδέα σας για ληστεία του Ταμιευτηρίου.
- Στην αρχή δεν ήθελε αλλά τον έπεισα.
Ο Βίλμπερ την κοίταξε με συμπάθεια.
- Σας είμαι πολύ ευγνώμων, Βίλμα, που ήρθατε και με ειδοποιήσατε. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ.
- Τώρα δεν θα σας υποχρεώσουν να βγείτε με σύνταξη.
- ΄Οχι! Ο διευθυντής μετά την επιτυχία μου είπε πως είχε λανθασμένη εντύπωση για μένα και με τη δράση μου, γρήγορη και αποφασιστική, απέδειξα ότι είμαι ικανός για φύλακας. μου είπε πως μπορώ να μείνω όσο καιρό θέλω.
- Θαυμάσια- είπε η Βίλμα-. Μη ξεχνάτε όμως πως αυτό είναι το μικρό μας μυστικό.
- Δεν θα το ξεχάσω- υποσχέθηκε ο Βίλμπερ.
Πλένοντας τα πιάτα, η Βίλμα χαμογελούσε με ικανοποίηση. Ποιος είπε πως μια γεροντοκόρη δεν αλλάζει γνώμη όταν βρει τον κατάλληλο άνθρωπο! ΄Ισως είναι λιγάκι χοντρός αλλά είναι πολύ ευχάριστος τύπος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου