RENAULT
12
Ο κεφαλόβρυσος
στέρεψε.
Η
χαρουπιά είναι εκεί
Ο
χρόνος σταμάτησε.
Οι
αναμνήσεις τρέχουν.
Ο
έφεδρος αξιωματικός του μηχανικού κατατάγηκε από την πρώτη μέρα της
επιστράτευσης. Αρχικά πήρε διαταγή να μεταβεί με τους άντρες του στα δυτικά της
Κερύνειας για να ναρκοθετήσουν την περιοχή και να ανακόψουν την επέλαση των
τουρκικών αρμάτων.
Δυο
χρόνια πριν είχε διάκοψε τις σπουδές του στο πολυτεχνείο στον κλάδο των
μηχανολόγων μηχανικών γιατί έχασε τον πατέρα του και έπρεπε να εργαστεί για να
συντηρήσει τη μητέρα του και τη μικρότερη αδελφή του. Τρεις μηνες πριν είχε
γνωρίσει μια νεαρή από την Κυθρέα την οποία και αραβωνιάστηκε δυο βδομάδες πριν
το πραξικόπημα.
Ο
ίδιος ήταν από τη Λευκωσία και όταν επιστρατεύτηκε πήγαινε με το αυτοκίνητό του
στην Κυθρέα και έβλεπε την αραβωνιαστικιά του πρωί-πρωί. Στη συνέχεια οδηγούσε
το αυτοκίνητό του πάνω από το κεφαλόβρυσο και στη διασταύρωση του δρόμου προς
τον κύριο δρόμο Λευκωσίας-Κερύνειας μέσω Κλεπίνης, το άφηνε στη σκιά της
μοναδικής χαρουπιάς στην περιοχή. Από εκεί τον έπαιρνε το υπηρεσιακό
στρατιωτικό όχημα και πήγαινε για ναρκοθέτηση της περιοχής Καντάρας και
Χαλεύκας. Τα βράδυα ερχόταν με το στρατιωτικό όχημα μέχρι τη χαρουπια και
έπαιρνε το δικό του αυτοκίνητο, ένα Ρενό 12. Περνούσε από το σπιτι της αρραβωνιαστικιάς
του, την έβλεπε, ξεκουραζόταν για λίγο και επέστρεφε στο σπίτι του στη
Λευκωσία.
Εκείνη
τη μέρα ξύπνησε με μια ανεξήγητη ανησυχία. Δεν ήξερε το γιατί. Έφυγε νωρίτερα
για το πόστο του. Πήγε στο σπίτι της αρραβωνιαστικιάς του και αντί να φυγει με
το Ρενό του για τη χαρουπιά, το άφησε εκεί με τα κλειδιά πάνω. Πήγε πεζός μέχρι
τη χαρουπιά και έφυγε με τους άντρες του για το μέτωπο αφού οι νάρκες τέλειωσαν
και άρχισε ο δεύτερος γύρος της εισβολής.
Πολέμησε
με τους άντρες του με τα λιγοστά πυρομαχικά που είχαν αλλά τα στρατεύματα του
εχθρού επέλαυναν προς τα ανατολικά της Κερύνειας. Στο μεταξύ είχε σπάσει και η
γραμμή άμυνας στη Μια Μηλιά και όσοι βρίσκονταν βόρεια τοιυ δρόμου Λευκωσίας
–Αμμοχώστου κινδύνευαν να εγκλωβιστούν και να συλληφθούν αιχμάλωτοι. Άρχισε τότε
μια άτακτη φυγή προς το νότο και την ανατολή προς την Αμμόχωστο. Ο ίδιος με
πέντε άντρες κατευθύνθηκε προς τη Χαλεύκα με τα πόδια. Ότα έφτασαν στο δασικό
σταθμό τράβηξε ο καθένας το δρόμο του.
Ο
ίδιος κάθησε εκεί με το «μαρτίνι» του και πέντε σφαίρες στη σφαιροθήκη του.
Ξαφνικά άκουσε το θόρυβο μηχανής αυτοκινήτου το οποίο φάνηκε στη στροφή του
δρόμου. Έγνεψε στον οδηγό να σταματήσει και να τον πάρει μαζί του αλλά αυτός
ανέπτυξε ταχύτητα και έφυγε. Σε λίγο ακούστηκε και πάλι θόρυβος μηχανής
αυτοκινήτου. Σηκώθηκε να κάνει σήμα στον οδηγό και έκρυψε το όπλο του πίσω του,
σκεφτόμενος μήπως και ο οδηγός βλέποντας το όπλο φοβηθεί και δε σταματήσει.
Όμως ο οδηγός ανέπτυξε και πάλι ταχύτητα και εξαφανίστηκε.
Για
τρίτη φορά ακούστηκε θόρυβος μηχανής αυτοκινήτου, πιο βαρύς και δυνατός αυτή τη
φορά. Σηκώθηκε, όπλισε το «μαρτίνι» του αποφασισμένος να πυροβολήσει για να σταματήσει
το αυτοκίνητο. Ήταν ένα λεωφορείο φορτωμένο κόσμο, πολίτες και στρατιώτες. Δε
χρειάστηκε να πυροβολήσει. Ο οδηγός σταμάτησε και του είπε.
-
Έλα ανέβα κι εσύ και ο Θεός βοηθός. Ελπίζω να αντέξει το
σαραβαλάκι μου.
Έτσι
έφτασε στη Λευκωσία. Το σπίτι του ήταν κοντά στην «Πράσινη γραμμή» και δε βρήκε
κανένα εκεί. Ο κόσμος είχε εγκαταλείψει την περιοχή για να σωθεί. Η Κυθρέα όπου
έμενε η αραβωνιαστικιά του είχε καταληφθεί από τον τουρκικό στρατό.
Παρουσιάστηκε
στο τάγμα του στην Αθαλάσσα αλλά τα πάντα είχαν διαλυθεί. Κανένας δεν ήξερε τι
να κάνει με τους στρατιώτες που έφταναν εκεί. Οι περισσότεροι έφευγαν και
περιπλανιόντουσαν άσκοπα εδώ κι εκεί.
Ο
ίδιος σε μια περιπλάνησή του κοντα στο Μελκονιάν είδε ένα Ρενό 12. Ήταν το
αυτοκίνητό του. Εκεί βρήκε την αραβανιαστικιά του, σε μια αίθουσα του σχολείου.
Ο πεθερός του πήρε το Ρενό, το γέμισε κόσμο και το οδήγησε στη Λευκωσία.
Μετά
την κατάπαυση του πυρός και την αποστράτευσή του παντρεύτηκε και πήγε στο γάμο
με το Ρενό του το οποίο είχε για πολλά χρόνια μετά την εισβολή ...
Κ.Α.Χ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου