Ο Φαζίλης

Ο ΦΑΖΙΛΗΣ

Ο τουρκικός στρατός μπήκε στην Αμμόχωστο και επήλθε εκεχειρία. Σταμάτησαν οι εχθροπραξίες και ήρθε η ώρα της ανάπαυσης του πολεμιστή.

Ο έφεδρος αξιωματικός πήρε μετάθεση από το Βόριο Πόλο Καϊμακλίου όπου υπηρετούσε κατά τη διάρκεια του πολέμου, για τη Λεμεσό όπου κατοικούσε και εργαζόταν. Με ένα μικρό επίδεσμο στο πόδι από ελαφρύ τραύμα από πυρά όλμου παρουσιάστηκε στο στρατόπεδο Πολεμιδιών και αναζήτησε το διοικητή. Του είπαν ότι βρίσκεται στο ΓΣΟ όπου έχει το γραφείο του.

Στο ΓΣΟ τότε βρίσκονταν εκατοντάδες Τουρκοκύπριοι άντρες ηλικίας από 15 μέχρι 65 χρόνων. Ήταν από τη Λεμεσό και τα γύρω χωριά και η Εθνική Φρουρά τους κρατούσε αιχμάλωτους με σκοπό να τους ανταλλάξει με Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους. Οι συνθήκες εκεί ήταν άθλιες. Ελάχιστο νερό μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού, μικρός αριθμός αποχωρητηρίων, σκιά κάτω από το μπετόν των κερκίδων του σταδίου.

Ο έφεδρος αξιωματικός περπατούσε με τη συνοδεία ενόπλων στρατιωτών ανάμεσα στους αιχμάλωτους για επιθεώρηση οπότε άκουσε μια φωνή, αδύνατη και τρεμάμενη:

-         Φάνη!

Γύρισε και κοίταξε πίσω του.

-         Φαζίλη! Εδώ είσαι;

Τον πλησίασε και τον αγκάλιασε. Ο Φαζίλης ήταν από τη Λεμεσό από την περιοχή του Αγίου Αντωνίου και ήταν κτηνίατρος. Φάνης και Φαζίλης γνωρίζονταν από παιδιά και ήταν φίλοι.

-         Κύριε διοικητά θα πάρω για λίγο μαζί μου το Φαζίλη και θα τον φέρω πίσω. Μην ανησυχείτε δε θα μου ξεφύγει!

-         Αδύνατο! Θα με στείλεις στρατοδικείο και όπως ξέρεις είναι οι τελευταίες μέρες μου στην Κύπρο. Έχω μετάθεση για το τρίτο σώμα στρατού. Θα φύγω με το πρώτο πλοίο που θα καταπλεύσει στη Λεμεσό.

-         Θα τον πάρω! Αν θες μπορείς να σκοτώσεις και τους δυο μας!

Ο Φάνης έβαλε το Φαζίλη στο αυτοκίνητό του και έφυγε από το ΓΣΟ. Πρώτα πήγαν στην ΕΣΕΛ όπου του πήρε ένα παντελόνι, ένα πουκάμισο και ένα εσώρουχο. Δεν μπορούσε να του δώσει από τα δικά του γιατί εκείνος ήταν μεγαλόσωμος ενώ ο Φαζίλης κοντός και αδύνατος. Μετά τον πήγε στο σπίτι του όπου ο Φαζίλης έκανε μπάνιο και άλλαξε. Έφαγαν μεσημεριανό και ο Φαζίλης του είπε:

-         Υπάρχει δυνατότητα να μιλήσω με τη μάνα μου στη Λευκωσία; Να της πω ότι είμαι ζωντανός.

Τότε λειτουργούσαν δυο τηλεφωνικές γραμμές με τα κατεχόμενα. Η μια ήταν εκείνη του Ραούφ Ντενκτας και η άλλη με τα γραφεία της εφημερίδας «Χαλκίν Σεσί».

Μπήκαν στο αυτοκίνητο και πήγαν στη ΣΥΤΑ Λεμεσού. Ο Φάνης εκμεταλλευόμενος τη στρατιωτική του ιδιότητα έδωσε τα στοιχεία της μητέρας του Φαζίλ για να τη φωνάξουν στα γραφεία της εφημερίδας σε δυο ώρες.

-         Μάνα είμαι ο Φαζίλ, είμαι ζωντανός. Είμαι με το Φάνη!

-         Να μιλήσω με το Φάνη.

-         Ναι θειά Εμινέ ο Φάνης είμαι.

-         Να προσέχεις τον αδελφό σου. Έτσι θα είναι ήσυχη η καρδιά μου.

Ο Φάνης πήγε πίσω το Φαζίλ στο ΓΣΟ και όποτε μπορούσε του έπαιρνε νερό και λίγο φαγητό.

Μια μέρα ξεχώριζαν του Τουρκοκύπριους γιατρούς από τους υπόλοιπους αιχμαλώτους. Θα γινόταν η πρώτη ανταλλαγή αιχμαλώτων και για ανθρωπιστικούς λόγους θα άφηναν πρώτα τους γιατρούς για να μπορέσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις κοινότητές τους.

Ο Φάνης πήγε στο γραφείο του διοικητή.

-         Κύριε διοικητά να βάλουμε και το Φαζίλη στον κατάλογο των γιατρών.

-         Αδύνατο! Εδώ γράφει ότι είναι κτηνίατρος. Δε θα πάω για σένα στρατοδικείο.

Ο διοικητής ήταν ανένδοτος. Ο Φάνης απελπισμένος είπε τι έγινε σε ένα άλλο συνάδελφό του.

-         Υπάρχει λύση!

-         Ποιά είναι;

-         Το λάδωμα! Πιάνει καλά με το διοικητή μας.

Ο Φάνης μπήκε και πάλι στο γραφείο του διοικητή. Ήταν μόνοι. Του άφησε ένα φάκελο με 250 λίρες. Ο διοικητής τις μέτρησε με το μάτι και φώναξε:

-         Γραφέα!  Έλα φέρε το διορθωτικό, το τίπεξ όπως το λες. Έκανες λάθος εδώ βρε μαλάκα. Γιατρός είναι αυτός, όχι κτηνίατρος!

Έτσι ο Φαζίλης βρέθηκε στον κατάλογο ανταλλαγής αιχμαλώτων γιατρών!

Κ.Α.Χ.

15.11.2018