Το τάμα

ΤΟ ΤΑΜΑ

Όταν έγινε γτνωστή η τουρκική απόβαση στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας έτρεξε από τους πρώτους να καταταγεί στη μονάδα του στη Λευκωσία Εκεί του έδωσαν ένα «μαρτίνι» και μια τελαμώνα σφαίρες. Μαζί με άλλους στάληκε να πολεμήσει στην «Πράσινη γραμμή» στο Καϊμακλί. Τοποθετήθηκε στο φυλάκιο του Ψωμά το οποίο πήρε το όνομά του από τις διακοινοτικές ταραχές του 1964.  Ήταν το σπίτι του ψωμά της περιοχής . Εκεί ήταν και ο φούρνος του που συνέχιζε να ψήνει ψωμιά μέχρι την τουρκική εισβολή του 1974. Μόνο ένας δρόμος χώριζε το φυλάκιο της Εθνικής Φρουράς από το τούρκικο.

Η ανταλλαγή πυροβολισμών στην «Πράσινη γραμμή» είχε αρχίσει από την πρώτη μέρα της εισβολής και τη ρήψη Τούρκων αλεξιπτωτιστών στον κάμπο του κιόνελι, νότια του Δικώμου. Σποραδικά συνεχιζόταν η ανταλλαγή πυρών, κάποτε έντονα και κάποτε πιο χαλαρά. Όταν όμως προωθήθηκαν Τούρκοι στρατιώτες από την περιοχή του Κιόνελι οι μάχες εντάθηκαν και αγρίεψαν. Οι κάτοικοι της περιοχής, σχεδόν όλοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους προς τα νότια προάστεια της Λευκωσίας.

Εκείνη τη μέρα εκτός από πυρά από πυροβόλα όπλα οι Τούρκοι άρχισαν να βάλλουν και με όλμους. Οι μάχες ήταν σκληρές και άγριες, κόλαση πυρός όπως λέγεται συνήθως. Είχαν ήδη ένα νεκρό και ένα τραυματία.

Όταν σταμάτησαν τα πυρά του εχθρού ο ομαδάρχης που ήταν υπεύθυνος του φυλακίου τον έστειλε να πάει στην έδρα του λόχου να φέρει λίγα τρόφιμα για τους στρατιώτες. Η έδρα του λόχου βρισκόταν σε ένα δρόμο που ξεκινούσε από τον Πεντάδρομο και έφτανε μέχρι το μοναστήρι των καλογραιών, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Όταν πλησίασε  στο μοναστήρι πρόσεξε ότι οι καλόγριες δεν το είχαν εγκαταλείψει όπως οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής. Μπήκε μέσα και έτρεξε προς το εκκλησάκι. Έκανε το σταυρό του και προσευχήθηκε

-         Απόστολε Αντρέα μου, βοήθησε με να βγω ζωντανός απ΄αυτή την κόλαση και θα έρθω στο μοναστήρι σου να ανάψω λαμπάδα ίσα με το μπόι μου.

Δεν ξέρει να εξηγήσει γιατί επικαλέστηκε τον απόστολο Αντρέα εκείνη τη στιγμή. Ίσως γιατί τον έλεγαν Αντρέα, ίσως γιατί στη γωνία της εκκλησίας είδες την εικόνα του Πρωτόκλητου, ίσως γιατί είχε το όπλο του χιαστί την ώρα που έκανε το σταυρό του …

Βγήκε από την εκκλησία. Οι καλόγριες του έψησαν καφέ. Τον ήπιε βιαστικά και έτρεξε στην έδρα του λόχου για να πάρει τρόφιμα στους στρατιώτες του φυλακίου του. Ενώ ήταν εκεί δυο βλήματα όλμου έπεσαν κοντά στην έδρα. Ευτυχώς κανένας δεν έπαθε τίποτα.

Οι σκληρές μάχες συνεχίστηκαν μέχρι τον Αύγουστο όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Αμμόχωστο. Ο λόχος του Αντρέα κράτησε τις θέσεις του και οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να προελάσουν προς την κατοικημένη περιοχή του Καϊμακλίου.

Ο Αντρέας αποστρατευτηκε. Το μοναστήρι όμως του Αποστόλου Ανδρέα ήταν κατεχόμενο και απροσπέλαστο ….

                                                       ***

Πολλά χρόνια μετά στην Αδελαίδα της Αυστραλίας ο Αντρέας καθόταν στο σπίτι του και παρακολουθούσε τηλεόραση. Από τις ειδήσεις, τα braking news απ΄όπου έμαθε ότι άνοιξε το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας και ότι επιτρεπόταν στους Ελληνοκύπριους να επισκεφθούν τα κατεχόμενα.

-         Γυναίκα πάω να βγάλω εισιτήρια για την Κύπρο.

-         Πώς έτσι ξαφνικά;

-         Μη ξεχνάς ότι έχω ένα τάμα να ξεπληρώσω. Λαμπάδα στον Απόστολο Αντρέα!

                                                                ***

Μια βδομάδα μετά ο Αντρέας κι η γυναίκα του επιβιβάζονταν σε ένα αυτοκίνητο ενοικιάσεως στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Στη Λάρνακα έκαναν σταθμό σε ένα κατάστημα με κεριά.

-         Ηρθα για τη λαμπάδα που σου παράγγειλα τηλεφωνικά από την Αυστραλία. Βάλε την δίπλα μου να μετρηθούμε. Σου είπα 1.75 μέτρα, όσο το μπόι μου..

Σε τέσσερις περίπου ώρες ο Αντρέας έμπαινε στο μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα. Έκανε το σταυρό του και προσευχήθηκε.

-         Σ΄ ευχαριστώ Απόστολε Αντρέα μου!

Κ.Α.Χ.

5.11.2018

-          

.