ΘΑΛΑΤΤΑ, ΘΑΛΑΤΤΑ!

«Δαρείου και Παρισάτιδος γίγνονται παίδες δύο ... «.  Υποθέτω ότι οι μισοί τουλάχιστoν συμμαθητές μου από το Παγκύπριο Γυμνάσιο θυμούνται τη φράση αυτή με την οποία ο Ξενοφών αρχίζει το έργο του «Κύρου Ανάβασις» στο οποίο περιγράφεται η κάθοδος των Μυρίων, μέχρι τον Εύξεινο Πόντο όπου αποδεκατισμένοι από τη μεγάλη πορεία (από ταβάθη της Περσίας μέχρι εκεί) φώναξαν το περίφημο «θάλαττα, θάλαττα!

Αμφιβάλλω όμως αν έστω και ένας γνωρίζει ότι οι Μύριοι (Ελληνική φυλή)  ήταν μισθοφόροι στην υπηρεσία του Κύρου που πολεμούσε τον αδελφό του  τον Αρταξέρξη τον οποίο υποστήριζε η μητέρα τους  Παρισάτις  μετά το  θάνατο του Δαρείου.

Ο Δημήτρης Καμπουράκης γράφει στο βιβλίο του «Μια σταγόνα Ιστορία» (μέρος τρίτο) ότι οι Μύριοι ήταν «ένα τσούρμο από τυχοδιώκτες και μαχαιροβγάλτες που ζούσαν νοικιάζοντας το σπαθί τους σε όποιον έδινε περισσότερα». Πολέμησαν στο πλευρό του Κύρου και όταν έχασαν από τον Αρταξέρξη ανέλαβε ο Ξενοφών, που ήταν ο στρατηγός τους  και τους  οδήγησε μέχρι τα θάλαττα! Σώθηκαν όσοι απέμειναν.

Τα καλά της Ιστορίας τα θυμόμαστε. Τα κακά;

K.A.X.

1.6.2014