ΠΕΡΙ ΣΚΥΛΩΝ
Πολλοί φίλοι και φίλες από το Facebook αναρτούν
φωτογραφίες και φιλμάκια για σκύλους, τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους και με
άλλα ζώα, τις συνήθειές τους κλπ. Αυτά μου θύμισαν την ιστορία του σκύλου του
Ξάνθιππου που διάβασα στο βιβλίο του Δημήτρη Καμπουράκη «Μια σταγόνα Ιστορία»
(μέρος τρίτο).
Όταν ο Ξέρξης κατέβαινε για να καταλάβει την Αθήνα και
είχε ήδη περάσει τις Θερμοπύλες, στην πόλη επικρατούσε πανικός και οι κάτοικοί
της έτρεχαν να σωθούν. Οι πλείστοι κατέφευγαν στα νησιά Αίγινα και Σαλαμίνα.
Ο Ξάνθιππος, ο πατέρας του Περικλή, είχε ένα κυνηγετικό
σκύλο τον οποίο έλυσε και τον εγκατέλειψε στην Αθήνα φεύγοντας για να σωθεί.
Πήγε στο λιμάνι του Πειραιά για να επιβιβαστεί σε πλοίο. Ο σκύλος του όμως πήγε
εκεί και τον βρήκε και όταν αυτός επιβιβάστηκε στο καράβι προσπάθησε και
εκείνος να επιβιβαστεί. Τον έδιωξε όμως ο άλλος κόσμος που δεν ήθελε ένα σκύλο
ανάμεσά του. Εξάλλου τη θέση μπορούσε να καταλάβει άλλος ένας άνθρωπος για να
σωθεί από τους Πέρσες. Όταν απέπλευσε το καράβι ο σκύλος βούτηξε στη θάλασσα
και κολύμπησε φτάνοντας στη Σαλαμίνα κατακουρασμένος και εξουθενωμένος,
ανασαίνοντας βαριά. Ο Ξάνθιππος έτρεξε κοντά του. Ο σκύλος άνοιξε τα μάτια του,
τον κοίταξε και ξεψύχησε.
Δεν ξέρω αν ο Ξάνθιππος ένοιωσε ντροπή για τη στάση του
απέναντι στο σκύλο του ή αν ο σκύλος λυπήθηκε για τη συμπεριφορά του αφεντικού
του. Ξέρω όμως ότι ο σκύλος είναι περισσότερο πιστός στον άνθρωπο παρ’ ότι ο
άνθρωπος στο σκύλο!
Κ.Α.Χ.
2.6.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου