Έλληνες της διασποράς (4)

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ (4)

Η «οδός πηγαδιού του Τόσια» στο Βελιγράδι (στο Νέο Βελιγράδι που αναπτύχθηκε δίπλα στο Ζεμούν μετά που αποξηράνθηκαν τα έλη στο δέλτα του ποταμού Σάβα στο σημείο που ενώνεται με το Δούναβη) πήρε το όνομά της από ένα Έλληνα έμπορα, τον Θεόδωρο Αποστόλου, τον «Τόσια», Η λέξη «Τόσια» είναι υποκοριστικό του ονόματος Θεόδωρος στα Σέρβικα.

Ο Θεόδωρος Αποστόλου έζησε στο Ζεμούν της τότε Αυστροουγγαρίας το τέλος του 18^ου και αρχές του 19^ου αιώνα. Ο Αποστόλου αρρώστησε από κάποια ασθένεια και έχανε το φως του με κίνδυνο να τυφλωθεί. Σύμφωνα με την παράδοση είδε ένα όνειρο ότι, στο αμπέλι του που βρισκόταν σε ένα λόφο στους πρόποδες του οποίου υπήρχε ένας δρόμος, αυτός που σήμερα ονομάζεται «οδός πηγαδιού του Τόσια», υπάρχει ιαματικό νερό. Ο δρόμος αυτός στα νότια οδηγεί σε ένα χωριό όπου είναι σήμερα το αεροδρόμιο του Βελιγραδίου (Σούρτσιν) και στα βόρεια στην πόλη Νόβι Σαντ (Νεόφυτο).

Την επομένη το πρωί πήγε στο αμπέλι του για να βρει το νερό. Επειδή δεν ήξερε που να σκάψει άφησε από την κορυφή του λόφου να κυλίσει ένα βαρέλι του κρασιού και έσκαψε εκεί που σταμάτησε το βαρέλι. Πράγματι βρήκε νερό με το οποίο ένιψε το πρόσωπό του και θεραπεύτηκε!

Στο τέλος της ζωής του, πριν πεθάνει το 1810, δώρισε το κτήμα με το αμπέλι στην εκκλησία. Για πάνω από εκατό χρόνια ο δρόμος αυτός φέρει το ίδιο όνομα. Μόνο οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια του πολέμου ονόμασαν το δρόμο «οδό Γκέρινγκ» αλλά ο κόσμος εξακολουθούσε να το λέγει «οδό πηγαδιού του Τόσια», ονομασία που διατηρείται μέχρι σήμερα.