Ο πρώτος φετινός καφές

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΕΤΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ

Ο φίλος μου ο Βάκης με πήρε τηλέφωνο.

            -  ΄Εχει από πέρυσι να πιούμε καφέ! Τι γίνεται;

            -   Τι να γίνει; Είπα μια φορά να αφήσω πάνω σου την πρωτοβουλία και με

                 έπιασε ήδη το σύνδρομο έλλειψης καφεΐνης! Να βρεθούμε;

-          Ναι, ναι είμαι πανέτοιμος!

-          Ωραία σε μισή ώρα να συναντηθούμε στη νέα καφετέρια που άρχισε τη λειτουργία της στην ΄Εγκωμη.

-          Μα δεν ξέρω πού είναι!

-          Μην ανησυχείς! Είναι εκεί που βρίσκονται όλες οι άλλες καφετέριες της ΄Εγκωμης αλλά στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Θα τη βρεις εύκολα.

Σε μισή ώρα καθόμασταν στην καφετέρια και απολαμβάναμε τον καφέ μας. Η καινούρια αυτή καφετέρια έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα και αποτελεί ένα νέο ευχάριστο καταφύγιο για τους φίλους του καφέ στη Λευκωσία. ΄Εβλεπα γύρω μου τον κόσμο και τον διάκοσμο που θυμίζει αγγλική μπυραρία, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα, κατεβάζοντας γουλιά-γουλιά το ζεστό καφέ μου και συνειδητοποιώντας αμηχανία στο φίλο μου το Βάκη επειδή δεν άνοιγα κανένα θέμα για συζήτηση τον ακούω να μου λέει με λιγάκι έντονο τρόπο.

-          Πώς σου φαίνεται το 2015;

-          Όπως το 2014 αν εννοείς την οικονομία.

-          Δηλαδή δε θα επαναδραστηριοποιηθεί  για να μην πω επανεκκινήσει  η οικονομία;

-          Δεν υπάρχουν καύσιμα και έχει πρόβλημα και η μίζα! Θυμάσαι ένα παλιό πρωτοχρονιάτικο σκίτσο νομίζω για το … νέο τότε έτος του 1981;

-          Πού να το θυμάμαι; Μόνο εσύ ασχολείσαι με κάτι τέτοια!

-          Λοιπόν το σκίτσο αποτελείτο από δύο εικόνες. Η μια εικόνα παρουσίαζε το 1980 ως ένα πρωτόγονο άνθρωπο με ένα ρόπαλο στον ώμο να αποχαιρετά έναν άλλο σύγχρονο άνθρωπο καταταλαιπωρημένο, με το χέρι στο γύψο και με επίδεσμο στο κεφάλι!

-          Αυτό ήταν το 2014 με τα σημερινά δεδομένα που μόλις μας άφησε χρόνους!

-          Περίμενε τώρα να σου περιγράψω και τη δεύτερη εικόνα του σκίτσου. Στη δεύτερη εικόνα λοιπόν το ανθρωπάκι περπατά αμέριμνο και χαρούμενο στο δρόμο αφού απαλλάχτηκε από αυτόν τον αγριάνθρωπο που ήταν  το 1980, δηλαδή το 2014 με τα σημερινά δεδομένα. Στη γωνία όμως του δρόμου τον περίμενε το 1981, δηλαδή το 2015 με τα σημερινά δεδομένα. ΄Ενας αγριάνθρωπος, πιο γεροδεμένος από αυτόν που έφυγε, με το ρόπαλο στο χέρι έτοιμος για δράση! Το σκίτσο αυτό μου το έδωσε τότε ένας φίλος πρέσβης διαπιστευμένος στη Λευκωσία, που σήμερα αν είναι ακόμη στη ζωή βρίσκεται στην Ουάσιγκτον. Τελευταία φορά που τον είδα ήταν πριν τρία χρόνια όταν είχε έρθει στην Κύπρο. Δυστυχώς είχε χάσει την αγαπημένη του σύζυγο αλλά και την ακοή του, λόγω ηλικίας αλλά και λόγω δευτέρου παγκοσμίου πολέμου όπου τότε νεαρός υπηρετούσε στο πυροβολικό εναντίον των ναζί! Επειδή δεν ακούει καθόλου είναι αδύνατη η επικοινωνία μαζί του δυστυχώς. Αφού πριν δύο περίπου χρόνια που πήγε η κόρη μου να τον επισκεφθεί στην Ουάσιγκτον δεν άνοιγε την πόρτα αφού δεν άκουγε. Ευτυχώς το σκυλάκι του κατάλαβε ότι κάποιος βρίσκεται στην πόρτα και πήγε και άνοιξε!

Λοιπόν φίλε Βάκη το 2015 θα είναι μία από τα ίδια και να θυμάσαι τώρα που θα φεύγεις να προσέχεις τι σε περιμένει στη γωνία!

Κ.Α.Χ.

18.1.2015