ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Καθόμουνα στο πρώτο καφέ της
οδού Λήδρας και απολάμβανα το πρώτο φετινό φραπέ μου. Χωρίς ζάχαρη με λίγο
γάλα. Σ΄αυτό το καφέ που είναι κοντά στην πλατεία Ελευθερίας. Αυτή την πλατεία
που όταν είμαστε ελεύθεροι λεγόταν
πλατεία Μεταξά και τώρα που κατέχουν τη μισή Κύπρο οι Τούρκοι, λέγεται
Ελευθερίας.
Περνούσε από εκεί ο φίλος μου ο
Βάκης. Μόλις πριν μερικές βδομάδες, όταν γιόρταζε ο άγιος Ιάκωβος έμαθα πως το
όνομά του είναι Ιάκωβος. Ιάκωβος, Ιακωβάκης, Βάκης.
Τον φώναξα.
-
Βάκη
έλα να πιούμε καφέ.
-
Αν
κερνάς έρχομαι!
-
Και
το ρωτάς; Κερνάω.
-
Πήγαινα
στα κατεχόμενα για καφέ. Εκεί τον βρίσκω στη μισή τιμή!
Κάθισε και παραγγείλαμε ακόμη ένα φραπέ, οπότε τον άκουσα να μονολογεί. «Αν ήμουν Υπουργός…»
-
Τι λες φίλε μου; Μέχρι την τελευταία φορά που
βρεθήκαμε σιγοτραγουδούσες το «Αν ήμουν πλούσιος …»
-
Αν
ήμουν Υπουργός θα υπέβαλλα την παραίτησή μου!
-
Γιατί
να θέλεις να είσαι Υπουργός και να παραιτηθείς;
-
Γιατί
το όνομά μου να φιγουράρει ανάμεσα στις 11000 ονομάτων των προσώπων που έβγαλαν
χρήματα στο εξωτερικό.
-
Εσύ
που βρήκες τα λεφτά για να τα στείλεις στο εξωτερικό;
-
΄Εστειλα
2500 λίρες Αγγλίας στην κόρη μου στο Εδιμβούργο. Δεν μπορώ να ανεχτώ να
φιγουράρει το όνομά μου δίπλα στα ονόματα αυτών που κατέστρεψαν την οικονομία
του τόπου.
-
Μην
το σκέφτεσαι καθόλου. ΄Εστειλες 2500 λίρες Αγγλίας φοιτητικό συνάλλαγμα. Σιγά
τα λάχανα!
-
Δεν
είναι έτσι ακριβώς φίλε μου. Σαν καλός
Κύπριος πατριώτης δέχτηκα το κούρεμα αδιαμαρτύρητα. ΄Εχασα τη δουλειά μου και
έμεινα άνεργος και πάλι χωρίς διαμαρτυρίες. Η γυναίκα μου έκλεισε το κατάστημα
νεοτερισμών που διατηρούσε αφού δεν σταύρωνε πελάτη. Το υποστατικό είναι
ιδιόκτητο, προίκα από τον πατέρα της, και εδώ και μήνες μας έμεινε στη βιτρίνα
η πινακίδα «ενοικιάζεται».
Όλα
αυτά τα ανέχτηκα και κάνω υπομονή. Αλλά, να φαίνεται το όνομά μου δίπλα από τα
ονόματα των μεγαλοαπατεώνων δεν μπορώ να το ανεχτώ! Ενώ αν ήμουν υπουργός θα
υπέβαλλα την παραίτησή μου και θα εξιλεωνόμουν στα μάτια του κόσμου ή
τουλάχιστο θα έκανα κάτι να μην έχω τύψεις. Τώρα από τι να παραιτηθώ; Από τη
μιζέρια που δέρνει τον κόσμο όλο; Από την ανεργία που κάθε τρίτος και τέταρτος
συμπολίτης μας είναι στα ίδια και χειρότερα χάλια;
Δεν ήξερα τι να του πω, πώς να αντιδράσω σε όλα αυτά; Το μόνο που είπα μέσα
μου είναι ότι υπάρχει λύπη, στεναχώρια, απογοήτευση. Υπάρχει λύση για τα
προβλήματα του κόσμου; Υπάρχει φως στην άκρη της σήραγγας; Αδιέξοδο!
Κ.Α.Χ
30.4.2014
Κ.Α.Χ
30.4.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου