ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΙΛΑ ΣΤΗ
ΘΑΛΑΣΣΑ …
Μόλις επέστρεψα από το πρωινό μου (με τη νέα ώρα) μπάνιο
στη θάλασσα του Ζυγίου, όπου κολυμπούσα μόνος μου, λες και η θάλασσα ήταν
ιδιωτική πισίνα. Δε ήμουν εντελώς μόνος αφού
στο βάθος διέκρινα τη σημαδούρα και τη σημαία ενός γείτονα ψαροτουφεκά
που σε λίγο βγήκε με ένα χταπόδι κρεμασμένο στη μέση του, όπως αναμένουν ότι θα
κάνουν με τα πουλιά οι κυνηγοί, σήμερα πρώτη μέρα του κυνηγίου.
Σήμερα 30 Οκτωβρίου 2016 και θυμήθηκα μια τέτοια μέρα
πριν καμιά σαρανταριά χρόνια (δε θυμάμαι ακριβώς πόσα)που βρέθηκα με ένα
Γερμανό φίλο στη Θεσσαλονίκη. (Λέω φίλο παρόλο που από τότε δεν τον
ξανασυνάντησα ούτε και είχα νέα του. Του έκανα τότε μαθήματα Ελληνικής γλώσσας
γιατί η εταιρεία στην οποία εργαζόταν θα τον έστελλε στην Αθήνα για δουλειές
εκεί. Έβγαζα έτσι κανένα φράγκο, μάλλον στην κυριολεξία κανένα μάρκο)
Φτάσαμε λοιπόν στη Θεσσαλονίκη στις 29 Οκτωβρίου μετά από
ένα ταξίδι με αεροπλάνο, με τρένο, οτο-στοπ, ταξί και πάλι τρένο. Την επομένη,
30 Οκτωβρίου αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο μιας και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος.
Πήραμε το λεωφορείο της γραμμής. το ΚΤΕΕΛ και βρεθήκαμε στην Αγία Τριάδα. Οι
κολυμβητές εκεί ήταν ελάχιστοι και το νερό ήταν αρκετά κρύο. Καθώς κολυμπούσαμε
βλέπω το Γερμανό φίλο μου να βγαίνει από το νερό, να πηγαίνει στο σακίδιο του
και να παίρνει ένα χαρτομάντιλο. Σκούπισε τη μύτη του και επέστρεψε στο νερό.
Ύστερα από λίγο πάλι τα ίδια. Τότε το ρώτησα:
-
Καλά γιατί δεν καθαρίζεις τη μύτη σου
στο νερό της θάλασσας; Φοβάσαι μήπως το λερώσεις;
-
Όχι απλά όποτε νοιώσω ότι πρέπει να
σκουπίσω τη μύτη μου το μυαλό μου πάει στο μαντιλάκι!
Αυτά θυμήθηκα σήμερα κολυμπώντας στο λιγάκι κρύο νερό σε
μια ερημική ακτή του Ζυγίου.
Κ.Α.Χ.
30.10.2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου